ironic

Occitan Etimologia

Del latin ironicus

Prononciacion

lengadocian, gascon /iɾuˈnik/, /iɾuˈnik/

provençau /iʀuˈnik/, /iʀuˈnik/

Sillabas

i|ro|nic

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	ironic	ironics
	[iɾuˈnik]	[iɾuˈniks]
Femenin	ironica	ironicas
	[iɾuˈniko̞]	[iɾuˈniko̞s]

ironic

1. Relatiu o apertenent a l'ironia.
2. Ont i a d'ironia.

Derivats

• ironicament

Traduccions

alemand: ironisch (de) anglés: ironic (en), wry (en) basc: catalan: irònic (ca)

espanhòl: irónico (es) francés: ironique (fr) italian: ironico (it) portugués: irônico (pt)

Anglés Etimologia

Del latin ironicus pel francés ironique

Prononciacion

/aɪˈɹɒnɪk/, /aɪˈɹɒnɪk/

Estats Units d'America (Tèxas) : escotar « ironic »

Sillabas

i|ro|nic

Adjectiu

ironic

1. ironic ^(oc)