errant

Occitan Etimologia

De errar

Prononciacion

lengadocian, gascon /eˈran/, /eˈran/

provençau /eˈʀãⁿ/, /eˈʀãⁿ/

Adjectiu

errant

Declinason
Dialècte : lengadocian, gascon
	Singular	Plural
Masculin	errant	errants
	[eˈran]	[eˈrans]
Femenin	erranta	errantas
	[eˈranto̞]	[eˈranto̞s]

1. Que, de contunh, viatja ; vagabond.
2. (figurat) Qualifica una imaginacion vagabonda, sens entrava, que se pòrta promptament sus un grand nombre d’objèctes.

Sinonims

per una persona

• barrutlaire
• caminaire
• landraire
• vagant / vagabond

Parents

• errament
• errança
• errar
• erratic

Locucions derivadas

• cavalièr errant
• estela erranta
• josieu errant

Traduccions

alemand: irrend (de) anglés: wandering (en), roving (en), errant (en) basc: catalan: errant (ca)

espanhòl: errante (es) francés: errant (fr) italian: errante (it) portugués: errante (pt)

Nom comun

errant masculin, (femenin: erranta)

Declinason
Dialècte : lengadocian, gascon
Singular	Plural
errant	errants
[eˈran]	[eˈrans]

1. Lo qu'erra, que landra.
2. (en particular, religion) Lo qu'erra dins la fe.

Sinonims

per una persona

• barrutlaire
• caminaire
• landraire
• vagant / vagabond

Traduccions

alemand: anglés: errant (en), vagrant (en), wanderer (en) basc: catalan: vagabund (ca), gambaire (ca)

espanhòl: vagabundo (es), andante (es) francés: errant (fr), vagabond (fr) italian: errante (it), vagante (it) portugués: andante (pt)

Forma de vèrb

errant

1. Participi present de errar.

Anglés Etimologia

Del francés ancian errant

Prononciacion

general /ˈɛɹ(ə)nt/, /ˈɛɹ(ə)nt/

EUA /ˈɛɹənt//, /ˈɛɹənt//

Adjectiu

errant

1. errant ^(oc)

Nom comun

errant

Declinason
Singular	Plural
errant	errants

1. errant ^(oc)

Forma de vèrb

errant

1. Participi present de errar.

Catalan Etimologia

De errar

Prononciacion

Oriental: central /əˈran/, /əˈran/, balear /əˈrant/, /əˈrant/, /əˈran/, /əˈran/

Occidental: nord-occidental /eˈran/, /eˈran/, valencian /eˈrant/, /eˈrant/, /eˈran/, /eˈran/

Adjectiu

errant

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	errant	errants
Femenin	erranta	errantes

1. errant ^(oc)

Forma de vèrb

errant

1. Participi present de errar.

Francés Etimologia

De errar

Prononciacion

/ɛʁɑ̃/, /ɛʁɑ̃/, /eʁɑ̃/, /eʁɑ̃/

Adjectiu

errant

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	errant	errants
	[ɛʁɑ̃ / eʁɑ̃]	[ɛʁɑ̃ / eʁɑ̃]
Femenin	errante	errantes
	[ɛʁɑ̃t / eʁɑ̃t]	[ɛʁɑ̃t / eʁɑ̃t]

1. errant ^(oc)

Nom comun

errant masculin, (femenin: errante)

1. errant ^(oc)

Forma de vèrb

errant

1. Participi present de errar.