domestica

Occitan Etimologia

Del latin domesticus « qu'es ligat al fogal », de domus « ostal ».

Prononciacion

/dumes'tiko̞/, /dumes'tiko̞/ França (Bearn) : escotar « domestica »

Sillabas

do|mes|ti|ca

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
domestica	domesticas
[dumes'tiko̞]	[dumes'tiko̞s]

domestica femenin (al masculin: domestic)

1. Femna d'ostal fasent lo servici e las òbras de l'ostal.

Traduccions

alemand: Dienstmädchen (de) anglés: maid (en) catalan: domèstica (ca) espanhòl: doméstica (es)

francés: domestique (fr) italian: domestica (it) basc: etxeko (eu) portugués: doméstica (pt)

Sinonims

• serviciala
• sirventa

Forma d'adjectiu

domestica

1. Femenin singular de domestic

Forma de vèrb

domestica

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de domesticar
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de domesticar

Catalan Prononciacion

[?]

Forma de vèrb

domestica

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de domesticar
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de domesticar

Espanhòl Prononciacion

[?]

Forma de vèrb

domestica

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de domesticar
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de domesticar

Italian Etimologia

Del latin domesticus « qu'es ligat al fogal », de domus « ostal ».

Prononciacion

[?]

Sillabas

do|mes|ti|ca

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
domestica	domestiche

domestica femenin (al masculin: domestico)

1. Femna d'ostal fasent lo servici e las òbras de l'ostal.

Forma d'adjectiu

domestica

1. Femenin singular de domestico

Forma de vèrb

domestica

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de domesticare
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de domesticare

Portugués Prononciacion

[?]

Forma de vèrb

domestica

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de domesticar
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de domesticar