disposicion
- Del latin dispositio.
/dispuzi'sju/
dis|po|si|cion
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| disposicion | disposicions |
| [dispuzi'sju] | [dispuzi'sjus] |
disposicion
- Accion de dispausar o resultat de la quita accion.
- Biais que quicòm es dispausat.
- Tendéncia, aviament de quicòm de tend a venir, per una modificacion o alteracion.
- (particular) Estat bon ou mal del temperament o de la santat.
- Lo climat influís fòrça sus la disposicion abituala del còrs.
- (plural) Inclinacion ; aptitud.
- Es un enfant amb de grandas disposicions pels estudis.
- (plural) Preparatius.
- Prene sas disposicions per se n'anar.
- (plural) Sentiments de se ten al vejaire de qualqu’un o de quicòm.
- Vos lo daissèt dins las melhoras disposicions.