complaire

Occitan Etimologia

Del latin complacere.

Prononciacion

lengadocian /kumˈplajre/, /kumˈplajre/, provençau /kõⁿˈplajʀe/, /kõⁿˈplajʀe/

Sillabas

com|plai|re

Vèrb

complaire

1. S’acomodar al sentiment, al gost de qualqu’un per li plaire.

se complaire

1. Se plaire, se deleitar en se meteis, per sas produccions, per sos obratges, i plaçar sa satisfaccion, son plaser.

Derivats

• complasent

Parents

• complasença

Sinonims

• se congostar
• se deleitar / delectar / delecar

Traduccions

alemand: gefällig sein (de), befriedigen (de), sich weiden (de) (reflexiu) anglés: oblige (en), please (en), humour (en) basc: catalan: complaure (ca)

espanhòl: complacer (es), complacerse (es) (reflexiu) francés: complaire (fr) italian: compiacere (it), compiacersi (it) (reflexiu) portugués: complacente (pt)

Francés Etimologia

Del latin complacere.

Prononciacion

França (Somain) : escotar « complaire »

Prononciacion

/kɔ̃plɛʁ/, /kɔ̃plɛʁ/

Sillabas

com|plai|re

Vèrb

complaire

1. complaire ^(oc)

se complaire

1. Se complaire ^(oc)