clara

Occitan Etimologia

Del latin clarus.

Prononciacion

/ˈklaɾo̞/, /ˈklaɾo̞/, /ˈklaʀə/, /ˈklaʀə/

França (Bearn) : escotar « clara »

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
clara	claras
[ˈklaɾo̞]	[ˈklaɾo̞s]

Declinason
Dialècte : provençau
Singular	Plural
clara	claras
[ˈklaɾə]

clara femenin

1. Lo blanc de l'uòu.

Sinonims

• glària

Forma d'adjectiu

clara

1. Femenin singular de clar.

Catalan Etimologia

Del latin clarus.

Prononciacion

oriental /ˈkɫaɾə/, /ˈkɫaɾə/, occidental /ˈkɫaɾa/, /ˈkɫaɾa/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
clara	clares

clara femenin

1. Lo blanc de l'uòu.
2. Cervesa amb limonada.

Forma d'adjectiu

clara

1. Femenin singular de clar.

Espanhòl Etimologia

Del latin clarus.

Prononciacion

/ˈklaɾa/, /ˈklaɾa/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
clara	claras

clara femenin

1. Lo blanc de l'uòu.
2. Cervesa amb limonada.
3. Manca de pel al suc del crani
4. Teissur clar
5. clarièra
6. (al plural) Moment que punta la luz del jorn.

Forma d'adjectiu

clara

1. Femenin singular de claro.

Forma de vèrb

verb

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de clarar.
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de clarar.

Portugués Etimologia

Del latin clarus.

Prononciacion

Portugal /ˈklaɾɐ/, /ˈklaɾɐ/; Brasil /ˈklaɾɐ/, /ˈklaɾɐ/, /ˈklaɾə/, /ˈklaɾə/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
clara	claras

clara femenin

1. Lo blanc de l'uòu.
2. Lo blanc de l'uèi.

Forma d'adjectiu

clara

1. Femenin singular de claro.