acte

(Nom 1) Del latin actum (« acte, accion, fach, explèch » »), de agere (« agir »).
(Nom 2) Del latin actus.

ac | te (2)

Nom comun 1

acte masculin

Resultat d’una accion, operacion complida.
- Los meteisses actes repetits crean pauc a pauc un abitud.
(Filosofia) Capacitat d’agir.
- Passar de la poténcia a l’acte.
Accions, çò que se fa o çò que se pòt far.
- Acte de foliá o de vertut.
- Los actes de son administracion, de sa gestion.
(drech) Escrits produsent d'efièchs de drech.
- Acte judiciari, extrajudiciari, passat davant notari.
- Acte amb polícia privada : Acte realizat entre particulars e signat entre eles, sens l’intervencion d’un oficièr ministerial.
- Actes publics, solemnes, autentics : Actes eissits d’oficièrs publics ont intervenon d'oficièrs publics agissent dins l’exercici de lors foncions.
Declaracion facha davant un tribunal, o espontanèament, o après òrdre de justícia, e que se'n constatèt l’existéncia.
- Actes de l’estat civil : Actes per que d'oficièrs publics constatan las naissenças, los decèsses, los maridatges, etc.
Decision de l’autoritat publica.
- Acte administratiu.
(plural) Recuèlhs ont son acampadas las decisions de l’autoritat.
- Los actes dels concilis.
A l'universitat, nom donat a una disputa publica a l'escasença de la sostenença de las tèsis.
- La sala dels actes.
(Art dramatic) Caduna de las partidas màger qu'una pèça de teatre es compausada.
- La pèça se decopa en actes que se divisan en scènas.