Pluton

Occitan Etimologia

(mitologia) Del latin Pluto, dieu dels Infèrns

Prononciacion

lengadocian, gascon /plyˈtu/, /plyˈtu/

provençau /plyˈtũⁿ/, /plyˈtũⁿ/

Sillabas

Plu|ton

Nom pròpri

Pluton

Lo dieu Pluton amb Cerbèr (Musèu Sant Ramon de Tolosa

La planeta Pluton (fotografia NASA, 2015)

1. (Mitologia romana) Dieu dels Infèrns dins la mitologia romana, correspondent a Adès dels Grècs.
2. (Astronomia) Planeta nana del sistèma solar que l’orbita, mai elliptica qu'aquelas dels autres còrs màger del sistèma solar, se situa al delà d’Uranus e, per mai de 90 % de son parcors, al delà de Neptun. Inicialament e per de decennias considerada coma la novena planeta del Sistèma solar, foguèt considerada coma planeta nana en 2006.

Simbòl

• ♇

Derivats

• plutòni

Traduccions

alemand: Pluto (de) anglés: Pluto (en) basc: Puton (eu) catalan: Plutó (ca)

espanhòl: Plutón (es) francés: Pluton (fr) italian: Plutone (it) portugués: Plutão (pt)

Vejatz tanben

• Pluton sus Wikipèdia

Los corses del Sistèma solar

Las planetas màger (ordenadas de la mai pròcha a la mai alunhada del Solelh)

Mercuri • Vènus • la Tèrra • Mart o Mars • Jupitèr • Saturn o Saturne • Uranus • Neptun

Las planetas nanas

Pluton • Èris • Cères

las planetas menoras

planetoïdes • asteroïdes

autres

meteorits • cometas