sternere
- ster·ne·re
- Wellicht te herleiden tot Indo-Europees *str̥-n-h₃-,-. Cognaat met Grieks στορνύναι.
| stamtijd | |||
|---|---|---|---|
| infinitief | 1e pers. enk. ind. praes. act. |
1e pers. enk. ind. perf. act. |
supinum |
| sternere | sternō | strāvī | strātum |
| derde vervoeging | volledig | ||
sternere
- actief infinitief praesens van sternere
- overgankelijk uitspreiden, verspreiden
- De vrouwelijke vorm van het volt. deelw. strātum is in zeer veel talen overgenomen. Zie ook straat#Woordherkomst en -opbouw