sne

Sneeuw op de takken.

Deens

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: /ˈsneˀ/

Woordafbreking

• sne

Woordherkomst en -opbouw

• Afkomstig van de Oudnoorse woorden snjór en snær.

	enkelvoud		meervoud
	onbepaald	bepaald	onbepaald	bepaald
nominatief	sne	sneen	-	-
genitief	snes	sneens	-	-

Zelfstandig naamwoord

sne

1. (meteorologie) sneeuw (neerslag)
2. sneeuw (de massa of laag op de grond als gevolg van neerslag in vorm van sneeuw)

   «I vintertiden er du som grundejer forpligtet til rydde sne.»

   In de winter bent jij als grondeigenaar verplicht sneeuw te ruimen.

3. sneeuw (op een televisie of radarscherm)
4. (spreektaal) cocaïne

Hyperoniemen

• [1]: nedbør

Afgeleide begrippen

   

[1]: frostsne [1]: fygesne [1]: nysne [1]: snebyge [1]: snesjap [1]: snevejr [1]: tøsne

[2]: julesne [2]: snebunke [2]: snedække [2]: snefygning [2]: snelag [2]: snevinter

Uitdrukkingen en gezegden

• [1]: den sne der faldt i fjor

sneeuw van gisteren (letterlijk: de sneeuw die vorig jaar viel)

• [1]: evig sne

sneeuw van gisteren (letterlijk: eeuwige sneeuw)

• [1]: i den kolde sne

in een staat van uitsluiting en afwijzing (letterlijk: in de koude sneeuw)

stamtijd
onbepaalde wijs	tegenwoordige tijd	verleden tijd	voltooid deelwoord
sne	sner	sneede	sneet
	volledig

Zelfstandig naamwoord

sne

1. (meteorologie) sneeuwen
2. (figuurlijk) in grote hoeveelheid zachtjes neervallen

Uitdrukkingen en gezegden

• [1]: sne inde

insneeuwen

• [1]: sne til

toesneeuwen

• [2]: det er her det sner

hier speelt de muziek (letterlijk: het is hier waar het sneeuwt)

Verwijzingen

• sne in:
  Det Danske Sprog- og Litteraturselskab
  Den Dankse Ordbog op website:ordnet.dk

Tsjechisch

Uitspraak

• IPA: /snɛ/

Woordafbreking

• sne

Zelfstandig naamwoord

sne

1. vocatief enkelvoud van sen