klieving
Uiterlijk
- klie·ving
- naamwoord van handeling van klieven met het achtervoegsel -ing[1]
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
naamwoord | klieving | klievingen |
verkleinwoord |
de klieving v
- plaats waar iets dat oorspronkelijk een geheel was in twee of meer delen is gespleten
- Het woord klieving staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "klieving" herkend door:
54 % | van de Nederlanders; |
60 % | van de Vlamingen.[2] |
- ↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be