iacere
Uiterlijk
- ia·ce·re
stamtijd | |||
---|---|---|---|
infinitief | 1e pers. enk. ind. praes. act. |
1e pers. enk. ind. perf. act. |
supinum |
iacere | iaciō | iēcī | iactum |
derde vervoeging | volledig |
iacere
- actief infinitief praesens van iacere
- overgankelijk gooien
- passief imperatief praesens enkelvoud van iacere
- word gegooid!
de teerling is geworpen (Julius Caesar, 49 na Christus)
stamtijd | |||
---|---|---|---|
infinitief | 1e pers. enk. ind. praes. act. |
1e pers. enk. ind. perf. act. |
supinum |
iacēre | iaceō | iacuī | iacitum |
tweede vervoeging | volledig |
iacēre
- actief infinitief praesens van iacēre
- onovergankelijk liggen