William S. Burroughs II
| William S. Burroughs II | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Portret William S. Burroughs door Christiaan Tonnis, 1999
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | William Seward Burroughs II | |||
| Pseudoniem(en) | William Lee | |||
| Ook bekend als | William S. Burroughs | |||
| Geboren | 5 februari 1914 | |||
| Geboorteplaats | Saint Louis | |||
| Overleden | 2 augustus 1997 | |||
| Overlijdensplaats | Lawrence | |||
| Land | Verenigde Staten | |||
| Handtekening | 
| |||
| Werk | ||||
| Stroming | Beatgeneration | |||
| Bekende werken | Naked Lunch; The Soft Machine; The Ticket that Exploded; Nova Express | |||
| Dbnl-profiel | ||||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| Website | ||||
| ||||
William Seward Burroughs II (Saint Louis (Missouri)), 5 februari 1914 – Lawrence (Kansas), 2 augustus 1997) was een Amerikaans schrijver. Hij was, naast Jack Kerouac, Allen Ginsberg en Gregory Corso, een van de bekendste schrijvers van de Beat Generation.
Levensloop
[bewerken | brontekst bewerken]Hij was de kleinzoon van William S. Burroughs I, uitvinder van de eerste industrieel vervaardigde rekenmachine, en vader van de in 1947 geboren William S. Burroughs III, die eveneens schrijver was, maar in 1981 op 33-jarige leeftijd overleed.
In 1959 werd hij beroemd door de uitgave van de roman Naked Lunch, een boek met een innovatieve, deconstructivistische structuur waarin hij harde maatschappijkritiek levert, met drugsverslaving en homoseksualiteit als metaforen. Tevens is het een kroniek van zijn eigen ervaringen met homoseksualiteit, het gebruik en afkicken van drugs. Hij maakte in dit boek onder meer gebruik van elementen uit genres als hard-boiled, sciencefiction en porno. Ook zijn enige gedeelten geschreven als satire op wetenschappelijke traktaten.
In het daarop volgende werk, met name in de trilogie The Soft Machine (1961), The Ticket that Exploded (1962) en Nova Express (1964) past hij de cut-up techniek toe waarbij hij letterlijk tekst verknipt en op een andere manier weer samenvoegt. In zijn latere werk staat het gebruik van deze techniek minder op de voorgrond. Overigens had William S. in 1993 een korte samenwerking met Kurt Cobain. Deze samenwerking betrof een opname genaamd The "priest" they called him waarop Burroughs zijn verhaal vertelt en Cobain muziek speelt op de achtergrond. Cobain heeft later aangegeven dat ze aan een heel album zouden gaan werken.[bron?] Maar door diens vroege overlijden in 1994 is dit nooit tot stand gekomen. Burroughs was zijn gehele leven ongeliefd binnen literaire kringen omdat hij zich liever ophield aan de onderkant van de samenleving met criminelen en drugsverslaafden. Niet in de laatste plaats omdat, volgens eigen zeggen, hij daar de inspiratie voor zijn romans vandaan haalde. Hij heeft bij leven geen prijs gewonnen en nooit positieve recensies gehad.
Gedeeltelijke bibliografie
[bewerken | brontekst bewerken]- Junkie (roman, 1953)
- Naked Lunch, Naakte Lunch (roman, 1959)
- The Soft Machine, De zachte machine (roman, 1961)
- The Ticket that Exploded (roman, 1962)
- Nova Express (1964)
- Cities of the Red Night (1981)
- The Place of Dead Roads (1983)
- Queer (1953, uitgegeven 1985)
- The Western Lands (1987)
- Interzone (1987)
- The "priest" they called him (1993)
- And the Hippos Were Boiled in Their Tanks (1945, uitgegeven 2008)
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- Language Is A Virus
- the ghost of william s. burroughs, vele korte geluidsfragmenten in .wav formaat
- Just Say No to Drug Hysteria! (1991), essay verschenen in High Risk: An Anthology of Forbidden Writings)
- ↑ Chandarlapaty, R., "Woodard and Renewed Intellectual Possibilities", in Seeing the Beat Generation (Jefferson, NC: McFarland & Company, 2019), pp. 98–101.
