Shenyang J-15
Shenyang J-15 | ||||
---|---|---|---|---|
Algemeen | ||||
Fabrikant | Shenyang Aircraft Corporation | |||
Rol | Luchtoverwicht | |||
Bemanning | 1 of 2 | |||
Varianten | J-15S (tweezit) J-15D (ECM) | |||
Status | ||||
Eerste vlucht | 31 augustus 2009 (eenzit) 25 november 2012 (tweezit) | |||
Aantal gebouwd | 20+ | |||
Gebruik | Marine van het Volksbevrijdingsleger | |||
Afmetingen | ||||
Lengte | 21,9 m | |||
Hoogte | 5,9 m | |||
Spanwijdte | 14,7 m | |||
Idem, ingeklapt | 7,4 m | |||
Vleugeloppervlak | 62,04 m² | |||
Gewicht | ||||
Leeggewicht | 17.500 kg | |||
Startgewicht | 27.000 kg | |||
Max. gewicht | 33.000 kg | |||
Krachtbron | ||||
Motor(en) | 2 × Woshan WS-10A-turbofan | |||
Stuwkracht | 89,17 kN Met naverbrander: 135 kN | |||
Prestaties | ||||
Topsnelheid | 2940 km/h | |||
Vliegbereik | 3500 km | |||
Actieradius | 1500 km | |||
Dienstplafond | 20.000 m | |||
Bewapening | ||||
Boordgeschut | 1 × snelvuurkanon 30 mm Grjazev-Sjipoenov GSj-30-1 | |||
Raketten | PL-7, PL-8, PL-9, PL-12, AIM-9L/M | |||
|
De Shenyang J-15, bijgenaamd vliegende haai, is een Chinees gevechtsvliegtuig voor gebruik vanaf vliegdekschepen van vliegtuigbouwer Shenyang. Het toestel is gebaseerd op de Russische Soechoj Soe-33 en gelijkwaardig aan de eerdere Shenyang J-11. De J-15 vloog voor het eerst in 2009 en werd vanaf 2013 geleverd aan de Chinese marine.
Rond 2001 wilde China Soe-33's aanschaffen voor haar eerste vliegdekschip, de Liaoning. Het wilde twee exemplaren kopen ter evaluatie, met een optie voor twaalf tot achtenveertig toestellen. De verdere onderhandelingen over de deal sprongen in 2006 af, toen uitkwam dat China op eigen houtje een eigen variant van de Soe-27 had ontwikkeld, de J-11B. Op basis van een van Oekraïne bekomen prototype van de Soe-33 en de eerder ontwikkelde J-11, werd vervolgens de J-15 ontwikkeld. Het toestel werd uitgerust met de Chinese motoren, AESA-radar en bewapening van de J-11.
Op 27 april 2016 stortte een J-15 neer tijdens gesimuleerde vliegdeklandingen. De piloot gebruikte de schietstoel, maar stierf later aan zijn verwondingen.[1]
Hoewel de J-15 een groter bereik en capaciteit heeft, werd dit teniet gedaan door het opstijgen met behulp van een schans in plaats van met een catapult met te zwakke motoren en China's gebrek aan luchttankcapaciteit op zee. Luchttankvliegtuigen kunnen immers niet opereren vanaf vliegdekschepen met schans.[2] Met meer dan twaalf ton wapens aan boord geraakt het niet van de schans. Als het volledig is volgetankt, kan het slechts twee ton wapens meenemen. Zelfs in Chinese media werd de J-15 hierom bekritiseerd. Volgens Rusland is de J-15 inferieur aan de Soe-33, en is het goed mogelijk dat China later alsnog het Russische toestel zal moeten aankopen.[3]
- ↑ (en) China revealed the first fatal J-15 accident. Alert 5 (27 juli 2016). Geraadpleegd op 3 juni 2018.
- ↑ (en) China’s J-15 No Game Changer. The Diplomat (23 juni 2011). Geraadpleegd op 3 juni 2018.
- ↑ (en) Russia downplays Chinese J-15 fighter capabilities. Sputnik News (4 juni 2010). Geraadpleegd op 3 juni 2018.