[go: up one dir, main page]

Naar inhoud springen

Polynesische talen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Polynesische talen vormen een taalfamilie die haar naam ontleent aan Polynesië ('veel eilanden'), een van de grote regio's waaruit het werelddeel Oceanië bestaat. De groep telt een 36-tal levende talen en maakt deel uit van de Oceanische talen binnen de primaire familie van de Austronesische talen, die qua aantal talen de op een na grootste taalfamilie ter wereld is.

Verschillende van de Polynesische talen worden door historische migratie van de Polynesiërs in de eerste plaats in gebieden buiten het eigenlijke/staatkundige Polynesië gesproken, met name in Melanesië (Nieuw-Caledonië, Papoea-Nieuw-Guinea, de Salomonseilanden en Vanuatu), Chili (provincie Paaseiland), Micronesia (staat Pohnpei), Nieuw-Zeeland en de Verenigde Staten (staat Hawaï). Voor wat betreft Melanesië en Micronesië is dit te verklaren door de zogenaamde Polynesische exclaves.

Classificatie

[bewerken | brontekst bewerken]

De Polynesische talen zijn als volgt in te delen. Bij de afzonderlijke talen staat tussen haakjes naast het aantal sprekers ook het land of territorium waarin de betreffende taal wordt gesproken (vermeld zijn uitsluitend de gebieden waar de taal een officieel statuut heeft, of waarin ze in de eerste plaats wordt gesproken als ze nergens op nationaal niveau officieel is).

De talen die in een land of een afhankelijk territorium een officiële taal zijn, zijn vet geplaatst.

Grootste talen

[bewerken | brontekst bewerken]

De tien meest gesproken Polynesische talen zijn dus de volgende:

  1. Samoaans, 510.000 sprekers
  2. Tongaans, 200.000
  3. Tahitiaans, 68.000
  4. Maori, 60.000
  5. Hawaïaans, 24.000
  6. Wallisiaans, 23.000
  7. Cookeilandmaori, 21.000
  8. Tuvaluaans, 12.000
  9. Marquesaans, 8.700
  10. Niuees, 7.700