Kolenbranderschildpad
| Kolenbranderschildpad IUCN-status: Niet geëvalueerd | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Chelonoidis carbonarius Spix, 1824 | |||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||
Kolenbranderschildpad op  Wikispecies
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
De kolenbranderschildpad[1] of savanneschildpad[2] (Chelonoidis carbonarius) is een schildpad uit de familie landschildpadden (Testudinidae).
Naam
[bewerken | brontekst bewerken]De soort behoorde eerder tot de geslachten Geochelone en Testudo zodat in de literatuur vaak de verouderde naam wordt gebruikt. De soortaanduiding was tot 2014 carbonaria.
Verspreiding en habitat
[bewerken | brontekst bewerken]De soort komt voor in grote delen van tropisch Zuid-Amerika; Argentinië, Brazilië, Colombia, Frans-Guyana, Guyana, Nicaragua, Panama, Paraguay, Suriname, Trinidad en Venezuela.[3] De habitat bestaat uit vochtige steppen en graslanden niet ver van stroompjes want de schildpad heeft wel vocht nodig.
Uiterlijke kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]De kolenbranderschildpad heeft een langwerpig, zwart schild met op iedere rugplaat een gele, vage vijfhoek. De schildrand is geel, op de kop en poten zijn onregelmatige, gele vlekken aanwezig. Bij de juveniele dieren zijn de gele vlekken op de kop en schild groter, ze hebben felrode schubben op de poten.[4] De Engelse benaming van deze soort is 'roodvoetschildpad'. De maximale lengte van de carapax of rugschild is 51 centimeter maar veel exemplaren blijven ongeveer 35 tot 40 cm lang.
Levenswijze
[bewerken | brontekst bewerken]De kolenbranderschildpad is hoofdzakelijk vegetarisch en het menu bestaat hoofdzakelijk uit plantendelen en fruit, maar ook aas wordt wel gegeten.
Tijdens de paring kan het mannetje kip-achtige 'toktok' geluiden maken. Het legsel bestaat uit 2 tot 15 bolvormige eieren, die worden ingegraven. Na 5 tot 6 maanden komen ze uit.
Bronvermelding
[bewerken | brontekst bewerken]- Referenties
- ↑ John Lehrer (1990 - 1998). Land- en zeeschildpadden. Uitgeverij Rebo Productions, Pagina 82, 83. ISBN 90 366 10303.
- ↑ Robert Davies & Valerie Davies (1997). Reptielen en Amfibieën. Uitgeverij Tirion, Pagina 135. ISBN 90 5210316-X.
- ↑ Peter Uetz & Jakob Hallermann, The Reptile Database – Chelonoidis carbonarius.
- ↑ C.H. Ernst, R.G.M. Altenburg & R.W. Barbour, Turtles of the World.
- Bronnen
- (en) Peter Uetz & Jakob Hallermann - The Reptile Database – Chelonoidis carbonarius - Website Geconsulteerd 11 juni 2015
- (en) - Peter Paul van Dijk, John B. Iverson, Anders G. J. Rhodin, H. Bradley Shaffer & Roger Bour - Turtles of the World, 7th Edition: Annotated Checklist of Taxonomy, Synonymy, Distribution with Maps, and Conservation Status - ISSN 10887105 (2014) - Website
- (en) C.H. Ernst, R.G.M. Altenburg & R.W. Barbour - Turtles of the World - Website
· 
· 
