[go: up one dir, main page]

Naar inhoud springen

Guy Manning

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Manning in 2008

Guy Manning (Leeds, 20 januari 1957) is een Brits multi-instrumentalist en zanger.

Manning krijgt in zijn jeugd, net zoals velen toen, de gebruikelijke blokfluit- en pianolessen. Op de lagere school komt hij in zijn eerste bandje, Freddie and the Frogs. Begin jaren 1970-1979 gaat Manning elpees kopen, eerste aanschaffen: Wishbone Ash en Alice Cooper, mateloos populair destijds. Vrienden van hem hebben een andere smaak en zo leert Manning ook andere muziek kennen. Gedurende zijn middelbare school is hij betrokken bij bandjes vanuit de omgeving van Leeds: Let's Ets! en Bailey's Return. In 1987 gaat hij toetsen spelen in de art-rock band Through the Looking Glass samen met Julie King. De jaren 80 waren geen vetpot in de muziekindustrie en de band valt uit elkaar, probeert het nog even onder de naam KingGlass, maar ook dat levert niets op

Manning komt in aanraking met Andy Tillison en richtten samen Gold Frankincense & Disk Drive op. Samen met slagwerker Dave Albone en toetsenist Hugh Banton van Van der Graaf Generator is er wel een band, maar tot een muziekalbum komt het niet. Manning en Tillison nemen gezamenlijk het album No More Travelling Chess op, dat enige bekendheid via postorderdistributie krijgt. Het album bevat liedjes van Peter Hammill (Van der Graaf Generator). Het album blijkt de start van een nieuwe band, Parallel or 90 Degrees, bestaande uit Tillison, Manning en Sam Baine op basgitaar, maar voordat de eerste opnamen van die band verschijnen is Manning alweer opgestapt.

Solocarrière/Tangent

[bewerken | brontekst bewerken]

Manning opteert voor een solocarrière onder de naam Manning. Het lijkt eerst een band, maar in de loop van de tijd blijkt dat Guy Manning enig blijvend bandlid is. Sinds 1999 verschijnen regelmatig muziekalbums van hem.

Naast Manning heeft ook Tillison solo-aspiraties. Zijn soloalbum groeit en groeit en uiteindelijk worden ook Manning en Baines weer ingeschakeld. Het soloalbum van Tillison verschijnt onder de bandnaam The Tangent: The Music That Died Alone. Het album slaat aan en men besluit als band verder te gaan en albums uit te brengen. Daarnaast volgen regelmatig soloalbums van Manning.

Onder de schuilnaam La Voce Del Vento spelen Manning en Tillison mee op twee thema-albums over spaghettiwesterns.

United Progressive Fraternity

[bewerken | brontekst bewerken]

Na een hele rij albums onder eigen naam te hebben uitgegeven vond Manning het tijd voor wat anders. Hij kreeg contact met Mark Trueack uit Unitopia aan de andere kant van de wereld Australië. Samen gaan ze verder met United Progressive Fraternity (UPF). Ze nemen wat uiteindelijk bleek maar een album op Fall in love with the world en verzorgden een aantal optredens. Manning trok naar huis om te gaan werken aan een tweede album dat er nooit kwam. Trueack had zijn ogen laten vallen op plaatselijke musici om zijn carrière verder in te vullen. Manning zat wat gefrustreerd thuis en benaderde Marek Arnold en Dan Mash, ook uit UPF en Damanek was geboren. De naam van de band is samengesteld uit de namen van de leden.

Arnold en Mash kwamen naar Leeds. Het trio begon aan het eerste album met het opnemen van demo’s. In de ontwikkeling naar het album sloot ook Sean Timms zich aan; hij was ook al actief in Unitopia. Manning wilde met deze groep een andere muzikale richting uit, meer jazzinvloeden.

Guy Manning / Manning

[bewerken | brontekst bewerken]

Parallel or 90 Degrees

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie The Tangent voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

United Progressive Fraternity

[bewerken | brontekst bewerken]

La Voce Del Vento

[bewerken | brontekst bewerken]