Groene els
| Groene els | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||
| Gebladerte van de groene els met vruchten. | |||||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||||||
| Alnus viridis (Chaix) DC. (1805) | |||||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||||
Groene els op  Wikispecies
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
De groene els, bergels of alpenels (Alnus alnobetula, synoniem: Alnus viridis) is een soort uit de berkenfamilie. Binnen Centraal-Europa komt de groene els voor in de subalpiene zone van bergmassieven als de Alpen, Karpaten en Dinarische Alpen.[1] In het westen van de Alpen komen ze vooral voor op een hoogte tussen de 1.000 en 2.000 meter, op natte noordelijke hellingen.[2]
Kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]De soort heeft vaak een struikachtig voorkomen en doet denken aan een berk. De bladeren zijn breed, ovaal en de bladrand is scherp dubbelgetand.[3][4] De onderkant is lichter dan de bovenzijde en is behaard over de nerven. De groene els heeft een kronkelige manier van groeien en wordt daardoor meestal niet hoger dan 2 meter.[4]
Verspreiding en ondersoorten
[bewerken | brontekst bewerken]Er worden vier tot zes ondersoorten onderscheiden, afhankelijk van de auteur worden sommige daarvan als aparte soort beschouwd:[5]
- Alnus viridis viridis - Komt voor in het Zwarte Woud, de Alpen, Karpaten, Dinarische Alpen en het Balkangebergte.[5][6][7]
- A. viridis subsp. suaveolens - Komt voor op Corsica.[5]
- A. viridis subsp. fruticosa - Komt voor in het noordoosten van Europa, het noorden van Azië en het noordwesten van Noord-Amerika.[5]
- A. viridis subsp. maximowiczii of A. maximowiczii - Komt voor in Japan.[5]
- A. viridis subsp. crispa of A. crispa - Komt voor in het noordoosten van Noord-Amerika en lokaal in Groenland.[5]
- A. viridis subsp. sinuata of A. sinuata - Komt voor in het westen van Noord-Amerika en het uiterste noordoosten van Rusland.[5]
- afbeeldingen van de groene els
-
-
Katjes van de groene els. -
Elzenproppen van de groene els. -
Vruchten en elzenproppen van de groene els.
- ↑ Nederlandse Mycologische Vereniging (2012). Voorsterbos levert weer nieuwe soort voor Flevoland. Geraadpleegd op 14 november 2015. Gearchiveerd op 17 november 2015.
- ↑ (en) Weidmer, E. & Senn-Irlet, B. (2006). Biomass and primary productivity of an Alnus viridis stand – a case study from the Schächental valley, Switzerland. Geraadpleegd op 14 november 2015.
- ↑ Johnson, O. & More, D. (2007). ANWB Bomengids van Europa. HarperCollins Publishers Ltd, Londen (Verenigd Koninkrijk). ISBN 90-18-02027-3.
- ↑ a b Complete Encyclopedie (2015). Groene of Alpenels. Geraadpleegd op 14 november 2015.
- ↑ a b c d e f g (en) Encyclopedia of Life (2011). Alnus viridis. Geraadpleegd op 23 april 2016.
- ↑ (en) Kamruzzahan, S. (2003). Is Alnus viridis a Glacial Relict in the Black Forest? Geraadpleegd op 23 april 2016. Gearchiveerd op 19 juli 2023.
- ↑ (bg) Roesakova, V. (2000). Planinski chrastalatsi ot zelena elsja (Alnus viridis). Geraadpleegd op 23 april 2016.
· 
· 
