[go: up one dir, main page]

Naar inhoud springen

Grand Prix-wegrace der Naties 1977

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Italië Grand Prix-wegrace der Naties 1977
Officiële naam Gran Premio delle Nazioni 1977
Land Vlag van Italië Italië
Datum 15 mei 1977
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene
Tweede Vlag van Italië Virginio Ferrari
Derde Vlag van Italië Armando Toracca
350 cc
Poleposition Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Alan North
Snelste ronde Vlag van Italië Mario Lega
Eerste Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Alan North
Tweede Vlag van Italië Mario Lega
Derde Vlag van Japan Takazumi Katayama
250 cc
Poleposition Vlag van Italië Franco Uncini
Snelste ronde Vlag van Italië Franco Uncini
Eerste Vlag van Italië Franco Uncini
Tweede Vlag van Italië Mario Lega
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Ditchburn
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Snelste ronde Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Eerste Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Tweede Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Derde Vlag van Italië Maurizio Massimiani
50 cc
Poleposition Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Snelste ronde Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Eerste Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Tweede Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ricardo Tormo
Derde Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto

De Grand Prix-wegrace der Naties 1977 was vierde race van wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1977. De races werden verreden op 15 mei 1977 op het Autodromo Enzo e Dino Ferrari in Imola.

Wil Hartog startte in Italië zoals gewoonlijk weer snel. Hij was als derde weg achter Virginio Ferrari en Armando Torraca. Barry Sheene klom vanaf het middenveld echter gestaag op en nam de leiding over, terwijl Pat Hennen Torraca passeerde. Hartog viel uit door een vastloper. Hennen viel en daardoor werd Torraca alsnog derde.

Uitslag 500 cc

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene Suzuki 59' 52" 0 15
2 Vlag van Italië Virginio Ferrari Suzuki + 1" 3 12
3 Vlag van Italië Armando Toracca Suzuki + 2" 6 10
4 Vlag van Verenigde Staten Steve Baker Yamaha + 28" 6 8
5 Vlag van Italië Giacomo Agostini Yamaha + 35" 8 6
6 Vlag van Zwitserland Philippe Coulon Suzuki + 36" 9 5
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Newbold Suzuki + 1' 10" 5 4
8 Vlag van Frankrijk Christian Estrosi Suzuki + 1' 14" 5 3
9 Vlag van Nederland Boet van Dulmen Suzuki + 1' 16" 4 2
10 Vlag van Duitsland Toni Mang Suzuki + 1' 22" 3 1
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Parrish Suzuki + 1' 39" 7
12 Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Suzuki + 1' 40" 4
13 Vlag van Italië Graziano Rossi Suzuki + 1' 45" 7
14 Vlag van Oostenrijk Max Wiener Suzuki + 1' 45" 7
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George Suzuki + 1 ronde
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Williams Suzuki + 1 ronde
17 Vlag van België Jean-Philippe Orban Suzuki + 2 ronden
18 Vlag van Italië Mario Necchi Suzuki + 2 ronden
DNF Vlag van Italië Marco Lucchinelli Suzuki
DNF Vlag van Italië Gianfranco Bonera Suzuki
DNF Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Suzuki
DNF Vlag van Verenigde Staten Pat Hennen Suzuki val
DNF Vlag van Italië Nico Cereghini Suzuki
DNF Vlag van Australië Jack Findlay Suzuki val
DNF Vlag van Italië Gianni Rolando Suzuki
DNF Vlag van Italië Riccardo Romeri Yamaha
DNF Vlag van Nieuw-Zeeland Stu Avant Suzuki
DNF Vlag van Frankrijk Bernard Fau Suzuki
DNF Vlag van Nederland Wil Hartog Suzuki vastloper
DNF Vlag van Denemarken Børge Nielsen Suzuki
DNQ Vlag van Finland Markku Matikainen Suzuki
DNQ Vlag van Italië Carlo Perugini Suzuki
DNQ Vlag van Italië Pieraldo Cipriani Paton
DNQ Vlag van Oostenrijk Karl Auer Suzuki
DNQ Vlag van Duitsland Helmut Kassner Suzuki
DNQ Vlag van Italië Gregorio Mariani Suzuki
DNQ Vlag van België Hervé Regout Suzuki
DNQ Vlag van Italië Cesare Leali Suzuki
DNQ Vlag van Italië Luigi Torelli Lombardini
DNQ Vlag van Italië Francesco Pisanelli Suzuki
DNQ Vlag van Italië Paolo Niccoli Harley-Davidson

Alan North had al op poleposition gestaan in de 350 cc klasse in Oostenrijk en Duitsland, maar in Italië kon hij die plaats eindelijk verzilveren. Hij wist met zijn Wilddam-Yamaha een kleine voorsprong te pakken op Mario Lega en Kork Ballington, die met elkaar in gevecht waren om de tweede plaats. Twee ronden voor het einde was Ballington's tank leeg en daardoor schoof Takazumi Katayama met zijn driecilinder Yamaha door naar de derde plaats.

Uitslag 350 cc

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Alan North Yamaha 53' 12" 2 15
2 Vlag van Italië Mario Lega Bakker-Morbidelli + 1" 7 12
3 Vlag van Japan Takazumi Katayama Yamaha + 23" 7 10
4 Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Yamaha + 24" 6 8
5 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha + 1' 07" 1 6
6 Vlag van Italië Franco Uncini Harley-Davidson + 1' 15" 2 5
7 Vlag van Italië Walter Villa Bimota-Harley-Davidson + 1' 15" 7 4
8 Vlag van Italië Felice Agostini Yamaha + 1' 29" 9 3
9 Vlag van Frankrijk Denis Boulom Yamaha + 1' 41" 8 2
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Maxton-Yamaha + 1' 48" 2 1
11 Vlag van Zwitserland Michel Frutschi Yamaha + 1' 50" 3
12 Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha + 1 ronde
13 Vlag van Japan Ken Nemoto Yamaha + 1 ronde
14 Vlag van Italië Giorgio Avveduti Yamaha + 1 ronde
15 Vlag van Tsjechië Peter Baláž Yamaha + 3 ronden
DNF Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington Yamaha brandstof
DNF Vlag van Italië Giacomo Agostini Yamaha
DNF Vlag van Noord-Ierland Tom Herron Yamaha
DNF Vlag van Finland Pekka Nurmi Yamaha
DNF Vlag van Italië Gianni Pelletier Bimota-Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Christian Sarron Yamaha
DNF Vlag van Italië Raffaele Palatiello Bimota-Yamaha
DNF Vlag van Italië Vanes Francini Yamaha
DNF Vlag van Italië Alfio Micheli Yamaha
DNF Vlag van Italië Massimo Matteoni Bimota-Yamaha
DNF Vlag van Zwitserland Philippe Coulon Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Raymond Roche Yamaha
DNF Vlag van Denemarken Børge Nielsen Yamaha
DNF Vlag van Venezuela José Cecotto Yamaha
DNF Vlag van Zweden Leif Gustafsson Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George Yamaha
DNQ Vlag van Australië Jack Findlay Yamaha
DNQ Vlag van Australië John Dodds Yamaha
DNQ Vlag van Oostenrijk Karl Auer Yamaha
DNQ Vlag van Italië Giorgio Gabellini Yamaha
DNQ Vlag van Finland Tapio Virtanen Yamaha
DNQ Vlag van Oostenrijk Max Wiener Yamaha
DNQ Vlag van Zwitserland Roland Freymond Yamaha
DNQ Vlag van Italië Gianfranco Bonera Yamaha
DNQ Vlag van Italië Franco Marcheggiani Yamaha
DNQ Vlag van Italië Riccardo Romeri Yamaha
DNQ Vlag van Frankrijk Jean-Claude Hogrel Yamaha
DNQ Vlag van Italië Fosco Giansanti Yamaha
DNQ Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jon Ekerold Yamaha
DNQ Vlag van Venezuela Raúl Tausani Yamaha
DNQ Vlag van Italië Giuseppe Consalvi Yamaha
DNQ Vlag van Italië Erasmo Di Giacinto Harley-Davidson
DNQ Vlag van Frankrijk Philippe Bouzanne Yamaha
DNQ Vlag van Italië Germano Paganini Yamaha
DNQ Vlag van Italië Adelio Faccioli Yamaha
DNQ Vlag van Finland Markku Matikainen Yamaha
DNQ Vlag van Italië Germano Salsi Yamaha
DNQ Vlag van Italië Giorgio Gatti Yamaha
DNQ Vlag van Zweden Sven Andersson Yamaha
DNQ Vlag van Japan Yoshimi Matsumoto Yamaha
DNQ Vlag van Italië Riccardo Russo Yamaha
DNQ Vlag van Italië Paolo Campanelli Yamaha
DNQ Vlag van Italië Carlo Saltarelli Yamaha
DNQ Vlag van Hongarije János Drapál Yamaha
DNQ Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha

Na het ongeluk van Paolo Pileri in de GP van Oostenrijk kreeg Mario Lega diens Morbidelli. Daarmee voerde hij in Italië acht ronden lang het 250 cc-veld aan. Toen drong Franco Uncini zich vanaf de vijfde plaats naar voren om de leiding over te nemen. De Kawasaki's hadden weer goed getraind (drie machines op de tweede startrij) en Barry Ditchburn haalde er de derde plaats mee.

Uitslag 250 cc

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Franco Uncini Bimota-Harley-Davidson 50' 12" 7 15
2 Vlag van Italië Mario Lega Morbidelli + 9" 1 12
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Ditchburn Kawasaki + 30" 7 10
4 Vlag van Noord-Ierland Tom Herron Yamaha + 39" 8
5 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Alan North Yamaha + 50" 9 6
6 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jon Ekerold Yamaha + 55" 3 5
7 Vlag van Frankrijk Jean-François Baldé Kawasaki + 58" 8 5
8 Vlag van Japan Takazumi Katayama Yamaha + 1' 19" 2 4
9 Vlag van Australië Vic Soussan Yamaha + 1' 28" 2 2
10 Vlag van Italië Vanes Francini Yamaha + 1' 29" 2 1
11 Vlag van Italië Sauro Pazzaglia Yamaha + 1' 30" 1
12 Vlag van Italië Franco Solaroli Harley-Davidson + 1' 51" 9
13 Vlag van Zwitserland Michel Frutschi Yamaha + 1' 52"
14 Vlag van Finland Pekka Nurmi Yamaha + 1' 54" 5
15 Vlag van Italië Pierluigi Conforti Yamaha + 1' 58" 8
16 Vlag van Frankrijk Philippe Bouzanne Yamaha + 1 ronde
17 Vlag van Zweden Leif Gustafsson Yamaha + 1 ronde
18 Vlag van Australië John Dodds Yamaha + 1 ronde
DNF Vlag van Italië Walter Villa Bimota-Harley-Davidson motor
DNF Vlag van Frankrijk Christian Sarron Yamaha val
DNF Vlag van Zwitserland Hans Müller Yamaha
DNF Vlag van Japan Akihiro Kiyohara Kawasaki
DNF Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha
DNF Vlag van Venezuela Aldo Nannini Yamaha
DNF Vlag van Italië Gianni Pelletier Bimota-Yamaha
DNF Vlag van Italië Vinicio Salmi Yamaha
DNF Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington Yamaha
DNF Vlag van Italië Giovanni Proni Yamaha
DNF Vlag van Italië Giuseppe Consalvi Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha
DNQ Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Maxton-Yamaha
DNQ Vlag van Italië Maurizio Massimiani Yamaha
DNQ Vlag van Italië Attilio Riondato Yamaha
DNQ Vlag van Frankrijk Denis Boulom Yamaha
DNQ Vlag van Italië Luciano Ricchetti Harley-Davidson
DNQ Vlag van Italië Giorgio Avveduti Yamaha
DNQ Vlag van Frankrijk Armand Gras Yamaha
DNQ Vlag van Japan Ken Nemoto Yamaha
DNQ Vlag van Italië Raffaele Palatiello Yamaha
DNQ Vlag van Italië Lorenzo Ghiselli Harley-Davidson
DNQ Vlag van Finland Tapio Virtanen Yamaha
DNQ Vlag van Italië Edgardo Branducci Harley-Davidson
DNQ Vlag van Italië Orlando Macchi Yamaha
DNQ Vlag van Frankrijk Pierre Soulas Yamaha
DNQ Vlag van Oostenrijk Harald Bartol Yamaha
DNQ Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Francisco Calafat Pérez Yamaha
DNQ Vlag van Tsjechië Peter Baláž Yamaha
DNQ Vlag van Italië Gianfranco Bursi Yamaha
DNQ Vlag van Italië Odo Ricchetti Yamaha
DNQ Vlag van Italië Raul Martini Yamaha
DNQ Vlag van Frankrijk Alain Béraud Yamaha
DNQ Vlag van Italië Massimo Matteoni Yamaha
DNQ Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha
DNQ Vlag van Oostenrijk Rudolf Weiss Yamaha
DNQ Vlag van Italië Lucio Pamio Harley-Davidson
DNQ Vlag van Frankrijk Jean-Claude Hogrel Yamaha
DNQ Vlag van Italië Antonio Maisano Yamaha
DNQ Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Branko Bevanda Yamaha
DNQ Vlag van Zwitserland Xaver Tschannen Harley-Davidson
DNQ Vlag van Zweden Sven Andersson Yamaha
DNQ Vlag van Zwitserland Roland Freymond Yamaha

De 125 cc race in Imola was net als de eerdere races in dit seizoen saai. Pier Paolo Bianchi werd geen moment bedreigd maar ook achter hem lagen de rijders tamelijk ver uit elkaar. Eugenio Lazzarini werd tweede en op de derde plaats eindigde de onbekende Italiaan Maurizio Massimiani met een Morbidelli. Ángel Nieto had nog wel een tijdje op de tweede plaats gelegen, maar zijn oude Bultaco uit 1976 kwam gewoon vermogen tekort.

Uitslag 125 cc

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi Morbidelli 45' 58" 7 15
2 Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Morbidelli + 55" 8 12
3 Vlag van Italië Maurizio Massimiani Morbidelli + 1' 13" 5 10
4 Vlag van Duitsland Toni Mang Morbidelli + 1' 16" 3 8
5 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto Bultaco + 1' 28" 2 6
6 Vlag van Italië Sauro Pazzaglia Morbidelli + 1' 41" 2 5
7 Vlag van Zwitserland Hans Müller Morbidelli + 1' 46" 6 4
8 Vlag van Frankrijk Jean-Louis Guignabodet Morbidelli + 1' 48" 9 3
9 Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger Morbidelli + 1' 51" 5 2
10 Vlag van Italië Pieraldo Cipriani Morbidelli + 2' 06" 9 1
11 Vlag van Italië Luciano Ricchetti Morbidelli + 2' 13" 8
12 Vlag van Duitsland Gert Bender Bender + 2' 15" 7
13 Vlag van Italië Guido Mancini Morbidelli + 1 ronde
14 Vlag van Italië Felice Pellegrino Morbidelli + 1 ronde
15 Vlag van Frankrijk Patrick Plisson Morbidelli + 1 ronde
16 Vlag van Italië Enrico Cereda Morbidelli + 1 ronde
17 Vlag van Italië Rossano Brazzi Morbidelli + 1 ronde
18 Vlag van Italië Luigi Rinaudo Morbidelli + 3 ronden
DNF Vlag van Italië Giovanni Ziggiotto Morbidelli
DNF Vlag van Italië Germano Zanetti Morbidelli
DNF Vlag van Oostenrijk Harald Bartol Morbidelli
DNF Vlag van Oostenrijk Johann Parzer Morbidelli
DNF Vlag van Finland Matti Kinnunen Morbidelli
DNF Vlag van Zwitserland Rolf Blatter Morbidelli
DNF Vlag van Italië Claudio Lusuardi Morbidelli
DNF Vlag van Hongarije János Drapál Morbidelli
DNF Vlag van Italië Carlo Vernocchi Morbidelli
DNF Vlag van Italië Ermanno Giuliano LGM
DNF Vlag van Italië Italo Zerbini Morbidelli
DNF Vlag van Italië Pierluigi Conforti Morbidelli
DNQ Vlag van Italië Luigi Schiavano Morbidelli
DNQ Vlag van Italië Brunello Baldini Morbidelli
DNQ Vlag van Italië Fusco Cesarotti Morbidelli
DNQ Vlag van Italië Rino Pretelli Morbidelli
DNQ Vlag van Italië Luciano Spinello Morbidelli
DNQ Vlag van Oostenrijk Hans-Jürgen Hummel Morbidelli
DNQ Vlag van Italië Aldo Larcher Harley-Davidson
DNQ Vlag van Zwitserland Xaver Tschannen Bender
DNQ Vlag van Nederland Cees van Dongen Morbidelli
DNQ Vlag van Italië Gianni Ribuffo Raibo
DNQ Vlag van Italië Dominico Battilani Yamaha
DNQ Vlag van Italië Giuliano Tabanelli Silvestri

In de 50 cc race startte Eugenio Lazzarini slecht, waardoor de Bultaco-rijders Ángel Nieto en Ricardo Tormo de leiding namen. Lazzarini stelde echter al snel orde op zaken en Nieto moest zelfs Tormo voor laten gaan.

Uitslag 50 cc

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Van Veen-Kreidler 31' 40" 6 15
2 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ricardo Tormo Bultaco + 1" 4 12
3 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto Bultaco + 12" 1 10
4 Vlag van Duitsland Herbert Rittberger Van Veen-Kreidler + 1' 27" 8 8
5 Vlag van Zwitserland Rolf Blatter Kreidler + 1' 28" 4 6
6 Vlag van Zwitserland Ulrich Graf Kreidler + 1' 36" 7 5
7 Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger Kreidler + 1' 51" 5 4
8 Vlag van Frankrijk Patrick Plisson ABF + 1' 55" 4 3
9 Vlag van Italië Ezio Mischiatti Derbi + 1' 56" 5 2
10 Vlag van Italië Aldo Pero Kreidler + 1' 58" 7 1
11 Vlag van Oostenrijk Hans-Jürgen Hummel Kreidler + 2' 14" 3
12 Vlag van Italië Guido Mancini Kreidler + 2' 27" 3
13 Vlag van Duitsland Rudolf Kunz Kreidler + 1 ronde
14 Vlag van Nederland Engelbert Kip Kreidler + 1 ronde
15 Vlag van Italië Giorgio Paci Derbi + 1 ronde
16 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ramón Gali Derbi + 1 ronde
17 Vlag van Italië Claudio Granata Derbi + 1 ronde
18 Vlag van Duitsland Günter Schirnhofer Kreidler + 1 ronde
19 Vlag van Italië Giuliano Tabanelli Silvestri + 1 ronde
20 Vlag van Italië Giovanni Lucarini UFO-Morbidelli + 1 ronde
NQ Vlag van Italië Giorgio Macchiavelli UFO-Morbidelli + 6 ronden
DNF Vlag van Italië Alberto Ieva Ringhini
DNF Vlag van Duitsland Hagen Klein Kreidler
DNF Vlag van Italië Claudio Lusuardi Lusuardi
DNF Vlag van Frankrijk Jean-Louis Guignabodet UFO-Morbidelli
DNF Vlag van Duitsland Ingo Emmerich Kreidler
DNF Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Joaquín Galí Bultaco
DNF Vlag van Italië Giorgio Di Nunzio Derbi
DNF Vlag van Nederland Cees van Dongen Kreidler
DNF Vlag van Italië Ermanno Giuliano LGM
DNQ Vlag van Nederland Theo Timmer Kreidler
DNQ Vlag van Italië Giorgio Antolini Derbi
DNQ Vlag van Italië Fabrizio Frollani Ringhini
DNQ Vlag van Italië Antonio Aletta Tomos
DNQ Vlag van Italië Giovanni Massaroni Ringhini
DNQ Vlag van Italië Claudio Boscotrecase Minarelli
DNQ Vlag van Italië Gianni Ribuffo Lamone
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1977
FIM wereldkampioenschap wegrace
29e seizoen (1977)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1977

Vorige race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1976
Grand Prix-wegrace der Naties Volgende race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1978