[go: up one dir, main page]
Naar inhoud springen

Glynis Coles

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Glynis Coles
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Geboorteplaats Londen[1]
Geboortedatum 20 februari 1954
Profdebuut 1971
Met pensioen 1988
Slaghand rechts
Totaal prijzengeld 115.617 US dollar
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 33–87
Titels 5
Hoogste positie 39e (1975)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 3e ronde (1973)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2e ronde (1974, 1976, 1981)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 4e ronde (1973, 1975)
Vlag van Verenigde Staten US Open 3e ronde (1976, 1981)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 40–81
Titels 3
Hoogste positie 212e (1984)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open kwartfinale (1973, 1975)
Vlag van Frankrijk Roland Garros kwartfinale (1975, 1976, 1981)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon kwartfinale (1975, 1978)
Vlag van Verenigde Staten US Open kwartfinale (1975)
Gemengd dubbelspel
Winst-verliesbalans 3–4
Grandslamresultaten
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1e ronde (1976, 1981)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3e ronde (1973, 1975)
Laatst bijgewerkt op: 12 augustus 2022
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Glynis Coles (Londen, 20 februari 1954[2]) is een voormalig tennis­speelster uit het Verenigd Koninkrijk. Coles speelt rechts­handig. Zij was actief in het inter­na­tio­nale tennis van 1971 tot en met 1988.

Loopbaan

[bewerken | brontekst bewerken]

Reeds op vijftienjarige leeftijd, in 1969, werd Coles gesignaleerd op Britse tennistoernooien, zoals de Cumberland Hard Court Championships op de Cumberland Club in de Londense wijk Hampstead, waar zij in het voortoernooi werd uitgeschakeld.[3] In 1971 bereikte zij de derde ronde op het Bio-Strath Cumberland Club Tournament.[4] In datzelfde jaar won zij Britse juniortitels op gravel, gras en indoor.[1]

In 1972 won Coles, bij haar vierde deelname aan het jaarlijkse toernooi op de Cumberland Club, haar eerste titel – in de finale versloeg zij de Amerikaanse Patti Hogan.[5] Op Wimbledon 1972 bereikte zij de enkelspelfinale bij de junioren, die zij verloor van de Zuid-Afrikaanse Ilana Kloss.[6] In december van dat jaar bereikte Coles haar eerste grote, inter­na­tio­nale WTA-enkelspel­finale, op het Queensland Open van 1972 – zij verloor van de Australische Evonne Goolagong.[7]

In 1973 won Coles op het Refuge Assurance Northern Open in Manchester zowel de enkel- als de dubbel­speltitel.[8] Daarna bereikte zij op Wimbledon de vierde ronde, haar beste grandslam­resultaat in het enkel­spel. Ook won zij WTA-titels, zowel in het enkelspel (Swedish Open in juli[9]} als in het dubbelspel (Dewar Cup Final in november[10]).

1975 was haar beste jaar.[1] In het dubbelspel bereikte zij, samen met landgenote Sue Barker, de kwart­finale op alle vier grandslamtoernooien, alsmede de finale op het WTA-toernooi van Rome. In het enkelspel bereikte zij op Wimbledon nogmaals de vierde ronde – vervolgens won zij de titel op het Swiss Open in Gstaad (waar zij ook in het dubbelspel de finale bereikte).[11] Zij eindigde het jaar op de 39e plaats op de enkelspel­ranglijst.[12]

Gemengd dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]

In 1973, 1974 en 1975 nam Coles deel aan het gemengd dubbelspel op Wimbledon, met landgenoot Richard Lewis – in 1975 bereikten zij de derde ronde door twee partijen te winnen.

Op Roland Garros 1976 had zij zich ingeschreven met landgenoot Henry Bond. Zij kwamen daar niet opdagen; een reden daarvoor is niet bekendgemaakt. Dit was Bond's enige aanmelding bij het internationale tennis.[13] Op enig moment is Coles wel met hem getrouwd,[1] waardoor zij bij de WTA nog steeds bekend is als Glynis Coles-Bond.[14]

Tennis in teamverband

[bewerken | brontekst bewerken]

In de periode 1974–1980 maakte Coles deel uit van het Britse Fed Cup-team – zij vergaarde daar een winst/verlies-balans van 9–4. In 1974 bereikten zij – na winst op Ierland, Noorwegen en Zuid-Afrika – de halve finale van de Wereldgroep, die zij verloren van Australië.[15]

In de periode 1973–1981 verdedigde Coles de eer van het Verenigd Koninkrijk in de Wightman Cup, de traditionele jaarlijkse rivaliteit met de Verenigde Staten. In 1974 (6–1) en 1975 (5–2) versloegen zij de Amerikaanse dames.[16]

Posities op de WTA-ranglijst

[bewerken | brontekst bewerken]

Positie per einde seizoen:

jaar rang
enkelspel		 rang
dubbelspel
1975 [12] 39 –
1976 [17] 66 –
1977 [18] 62 –
1978 [19] 92 –
1979 [20] 67 –
1980 [21] 122 –
1981 [22] 57 –
1982 [23] 139 –
1983 [24] 183 –
1984 [25] 285 [26] 212
1985 – [27] 349

Palmares

[bewerken | brontekst bewerken]

WTA-finaleplaatsen enkelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
nr. finale toernooi ondergrond tegenstandster score ref
gewonnen finales
1. 1972-04-22 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Hampstead gravel Vlag van Verenigde Staten Patti Hogan 8-6, 6-4 [5]
2. 1973-06-09 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Manchester gras Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Delina Boshoff 6-1, 3-6, 6-4 [8]
3. 1973-07-15 Vlag van Zweden WTA Båstad gravel Vlag van Zweden Christina Sandberg 4-6, 6-4, 6-3 [9]
4. 1975-07-13 Vlag van Zwitserland WTA Gstaad gravel Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Delina Boshoff 9-7, 2-6, 8-6 [11]
5. 1982-01-24 Vlag van Canada WTA Montréal hardcourt (i) Vlag van Verenigde Staten Leigh-Anne Thompson 6-4, 6-4 [28]
verloren finales
1. 1972-12-03 Vlag van Australië WTA Brisbane gras Vlag van Australië Evonne Goolagong 0-6, 5-7 [7]
2. 1974-10-20 Vlag van Spanje WTA Barcelona gravel Vlag van Frankrijk Nathalie Fuchs 5-7, 6-8 [29]
3. 1974-11-02 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Cardiff tapijt (i) Vlag van Verenigde Staten Julie Heldman 4-6, 2-6 [30]
4. 1980-02-17 Vlag van Canada WTA Toronto hardcourt (i) Vlag van Verenigde Staten Paula Smith 4-6, 3-6 [31]

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score ref
gewonnen finales
1. 1973-06-09 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Manchester gras Vlag van Verenigd Koninkrijk Lesley Charles Vlag van Australië Cynthia Doerner
Vlag van Verenigde Staten Barbara Downs 		8-6, 4-6, 6-3 [8]
2. 1973-11-17 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Londen tapijt (i) Vlag van Verenigd Koninkrijk Lesley Charles Vlag van Roemenië (1965-1989) Virginia Ruzici
Vlag van Roemenië (1965-1989) Mariana Simionescu 		6-3, 7-5 [10]
3. 1974-07-14 Vlag van Zweden WTA Båstad gravel Vlag van Verenigd Koninkrijk Sue Barker Vlag van Uruguay Fiorella Bonicelli
Vlag van Italië Anna-Maria Nasuelli 		6-2, 6-0 [32]
verloren finales
1. 1973-01-07 Vlag van Australië WTA Sydney gras Vlag van Verenigd Koninkrijk Lesley Charles Vlag van Australië Chris O'Neil
Vlag van Japan Kazuko Sawamatsu 		3-6, 4-6 [33]
2. 1973-05-19 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Guildford gravel Vlag van Verenigd Koninkrijk Lesley Charles Vlag van Verenigde Staten Patti Hogan
Vlag van Verenigde Staten Sharon Walsh 		gedeeld [34]
3. 1973-07-15 Vlag van Zweden WTA Båstad gravel Vlag van Verenigd Koninkrijk Sue Barker Vlag van Chili Ana María Pinto Bravo
Vlag van Zweden Christina Sandberg 		6-2, 4-6, 2-6 [9]
4. 1973-11-10 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Billingham tapijt (i) Vlag van Verenigde Staten Sharon Walsh Vlag van Verenigde Staten Marita Redondo
Vlag van Verenigd Koninkrijk Virginia Wade 		7-6, 3-6, 2-6 [35]
5. 1975-06-03 Vlag van Italië WTA Rome gravel Vlag van Verenigd Koninkrijk Sue Barker Vlag van Verenigde Staten Chris Evert
Vlag van Tsjecho-Slowakije Martina Navrátilová 		1-6, 2-6 [36]
6. 1975-07-13 Vlag van Zwitserland WTA Gstaad gravel Vlag van Verenigd Koninkrijk Belinda Thompson Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Delina Boshoff
Vlag van Italië Lea Pericoli 		5-7, 1-6 [11]
7. 1976-02-08 Vlag van Verenigde Staten WTA Akron tapijt (i) Vlag van Roemenië (1965-1989) Florența Mihai Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Brigitte Cuypers
Vlag van Verenigde Staten Mona Guerrant 		4-6, 6-7 [37]

Resultaten grandslamtoernooien

[bewerken | brontekst bewerken]
Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
– niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
 w-v  winst/verlies-balans

Enkelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
toernooi 1971 1972 1973 1974 1975 1976 1977 1978 1979 1980 1981 1982 1986
Vlag van Australië Australian Open – – 3R – 1R – – – – – – – – g.t.
Vlag van Frankrijk Roland Garros – – 1R 2R 1R 2R 1R 1R – 1R 2R 1R –
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 1R 4R 2R 4R 1R 1R 1R 2R 1R 3R 1R 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open – – 1R – 1R 3R 2R 1R – 1R 3R 1R –

Vrouwendubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
toernooi 1972 1973 1974 1975 1976 1977 1978 1979 1980 1981 1982
Vlag van Australië Australian Open – KF – KF – – – – – – – –
Vlag van Frankrijk Roland Garros – – 1R KF KF 1R 1R – 1R KF 1R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 2R 2R KF 2R 1R KF 1R 1R 1R 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open – 1R – KF 3R 1R – – 1R 1R 1R

Gemengd dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
toernooi 1973 1974 1975 1976 1981
Vlag van Australië Australian Open g.t. g.t. g.t. g.t. g.t.
Vlag van Frankrijk Roland Garros – – – 1R 1R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3R 2R 3R – –
Vlag van Verenigde Staten US Open – – – – –
[bewerken | brontekst bewerken]
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Glynis_Coles&oldid=67950339"