[go: up one dir, main page]
Naar inhoud springen

Ena Shibahara

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ena Shibahara
US Open 2016
US Open 2016
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Verenigde Staten VS (t/m 14 juli 2019)
Vlag van Japan Japan (sinds 15 juli 2019)
Geboorteplaats Mountain View, CA, VS
Geboortedatum 12 februari 1998
Woonplaats Rancho Palos Verdes, CA, VS
Lengte 1,73 m[1]
Gewicht 67 kg[1]
Profdebuut januari 2019
Slaghand rechts, dubbele backhand[2]
Totaal prijzengeld 2.041.500 US dollar
Coach Yoshi Shibahara[1]
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 133–93
Titels 0 WTA, 1 ITF
Hoogste positie 132e (21 oktober 2024)
Grandslamresultaten
Vlag van Verenigde Staten US Open 2e ronde (2024)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 206–119
Titels 12 WTA, 7 ITF
Hoogste positie 4e (21 maart 2022)
WTA Finals halve finale (2021)
Olympische Spelen 1e ronde (2020)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open finale (2023)
Vlag van Frankrijk Roland Garros kwartfinale (2020)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon halve finale (2021)
Vlag van Verenigde Staten US Open 3e ronde (2021, 2022)
Gemengd dubbelspel
Winst-verliesbalans 21–14
Titels 1
Olympische Spelen 2e ronde (2020, 2024)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open kwartfinale (2022)
Vlag van Frankrijk Roland Garros winst (2022)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon kwartfinale (2024)
Vlag van Verenigde Staten US Open halve finale (2023)
Laatst bijgewerkt op: 28 oktober 2024
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Ena Shibahara (Mountain View, 12 februari 1998) is een tennis­speelster uit de Verenigde Staten van Amerika. Zij speelt rechtshandig en heeft een tweehandige backhand. Op 15 juli 2019 stapte zij over op de Japanse nationaliteit, omdat zij in 2020 wilde meedoen aan de Olympische Zomerspelen in Tokio.[1] Vanwege de coronapandemie gingen de Spelen dat jaar niet door – wel speelde (en won) zij in februari 2020 voor Japan één dubbelspelpartij in de Fed Cup in hun overigens verloren ontmoeting met Spanje.[3] Tot en met 2024 vergaarde Shibahara op de Fed Cup een winst/verlies-balans van 8–1.

Loopbaan

[bewerken | brontekst bewerken]

Enkelspel

[bewerken | brontekst bewerken]

Shibahara is weinig actief in het enkelspel, en behaalde daarin lange tijd weinig resultaten.

In augustus 2024 had zij haar grandslam­debuut op het US Open. In september kwam zij binnen op de top 150 van de wereldranglijst.

Dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]

In 2016 speelde Shibahara samen met Jada Hart haar eerste grandslampartij op het US Open.

Zij stond in 2019 voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van Newport Beach, samen met (Amerikaanse) landgenote Hayley Carter – hier veroverde zij haar eerste titel, door het koppel Taylor Townsend en Yanina Wickmayer te verslaan.

In de periode 2019–2021 won Shibahara, samen met haar nieuwe Japanse landgenote Shuko Aoyama, nog zeven dubbelspeltitels op het WTA-circuit. Met dezelfde partner bereikte zij in 2020 de kwartfinale op Roland Garros.

In 2021 bereikte Shibahara de halve finale op het dubbelspeltoernooi van Wimbledon, met haar (sinds september 2019 vaste) partner Shuko Aoyama. Daarmee kwamen de dames ex aequo binnen in de top tien van de wereldranglijst in het dubbelspel.

Vanaf februari 2022 speelden zij ieder met een andere partner. In maart bereikte Shibahara, samen met de Amerikaanse Asia Muhammad, de finale op het WTA 1000-toernooi van Indian Wells – daarmee steeg zij naar de vierde plaats van de wereldranglijst.

Sinds november 2022 terug met Aoyama, bereikte Shibahara op het Australian Open 2023 de finale. In juni 2023 won zij haar negende WTA-titel met Aoyama (de tiende in totaal) op het toernooi van Rosmalen. In augustus kwam daar nog een bij, op het WTA 1000-toernooi van Montréal.

In oktober 2024 won Shibahara haar twaalfde WTA-titel met de Duitse Laura Siegemund op het toernooi van Japan in Osaka.

Gemengd dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]

In deze discipline won zij haar eerste grandslamtitel, op Roland Garros 2022 samen met de Nederlander Wesley Koolhof – in de finale versloegen zij Ulrikke Eikeri (Noorwegen) en de Belg Joran Vliegen.

Persoonlijk

[bewerken | brontekst bewerken]

In 2016 slaagde Shibahara aan de Palos Verdes Peninsula High School.[4] Van 2016 tot 2018 studeerde zij sociologie aan de Universiteit van Californië - Los Angeles.[5]

Posities op de WTA-ranglijst

[bewerken | brontekst bewerken]

Positie per einde seizoen:

jaar rang
enkelspel		 rang
dubbelspel
2015 909 745
2016 – 1061
2017 798 603
2018 1005 300
2019 446 31
2020 533 23
2021 579 5
2022 510 22
2023 570 14

Resultaten grandslamtoernooien

[bewerken | brontekst bewerken]
Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
– niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
 w-v  winst/verlies-balans

Enkelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
toernooi 2024
Vlag van Australië Australian Open –
Vlag van Frankrijk Roland Garros –
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon –
Vlag van Verenigde Staten US Open 2R

Vrouwendubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
toernooi 2016 2019 2020 2021 2022 2023 2024
Vlag van Australië Australian Open – – 3R KF HF F 3R
Vlag van Frankrijk Roland Garros – – KF 2R 3R 2R 3R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon – – g.t. HF 3R 1R 3R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 1R 2R 3R 3R 1R 2R

Gemengd dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
toernooi 2021 2022 2023 2024
Vlag van Australië Australian Open 2R KF 1R 2R
Vlag van Frankrijk Roland Garros – W 1R 2R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon – 2R 2R KF
Vlag van Verenigde Staten US Open 2R KF HF –

Palmares

[bewerken | brontekst bewerken]
Legenda
Grandslamtoernooi
Olympische Spelen
Year-End Championships
Premier Mandatory
Premier Five / WTA 1000
Premier / WTA 500
International / WTA 250
Challenger / WTA 125

WTA-finaleplaatsen enkelspel

[bewerken | brontekst bewerken]

geen

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score
gewonnen finales
1. 2019-01-26 Vlag van Verenigde Staten WTA Newport Beach hardcourt Vlag van Verenigde Staten Hayley Carter Vlag van Verenigde Staten Taylor Townsend
Vlag van België Yanina Wickmayer 		6-3, 7-6 details
2. 2019-10-13 Vlag van China WTA Tianjin hardcourt Vlag van Japan Shuko Aoyama Vlag van Japan Nao Hibino
Vlag van Japan Miyu Kato 		6-3, 7-5 details
3. 2019-10-20 Vlag van Rusland WTA Moskou hardcourt (i) Vlag van Japan Shuko Aoyama Vlag van België Kirsten Flipkens
Vlag van Verenigde Staten Bethanie Mattek-Sands 		6-2, 6-1 details
4. 2020-02-16 Vlag van Rusland WTA Sint-Petersburg hardcourt (i) Vlag van Japan Shuko Aoyama Vlag van Verenigde Staten Kaitlyn Christian
Vlag van Chili Alexa Guarachi 		4-6, 6-0, [10-3] details
5. 2021-01-13 Vlag van Verenigde Arabische Emiraten WTA Abu Dhabi hardcourt Vlag van Japan Shuko Aoyama Vlag van Verenigde Staten Hayley Carter
Vlag van Brazilië Luisa Stefani 		7-6, 6-4 details
6. 2021-02-07 Vlag van Australië WTA Melbourne hardcourt Vlag van Japan Shuko Aoyama Vlag van Rusland Anna Kalinskaja
Vlag van Slowakije Viktória Kužmová 		6-3, 6-4 details
7. 2021-04-04 Vlag van Verenigde Staten WTA Miami hardcourt Vlag van Japan Shuko Aoyama Vlag van Verenigde Staten Hayley Carter
Vlag van Brazilië Luisa Stefani 		6-2, 7-5 details
8. 2021-06-26 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Eastbourne gras Vlag van Japan Shuko Aoyama Vlag van Verenigde Staten Nicole Melichar
Vlag van Nederland Demi Schuurs 		6-1, 6-4 details
9. 2021-08-28 Vlag van Verenigde Staten WTA Cleveland hardcourt Vlag van Japan Shuko Aoyama Vlag van Verenigde Staten Christina McHale
Vlag van India Sania Mirza 		7-5, 6-3 details
10. 2023-06-17 Vlag van Nederland WTA Rosmalen gras Vlag van Japan Shuko Aoyama Vlag van Slowakije Viktória Kužmová
Vlag van Slowakije Tereza Mihalíková 		6-3, 6-3 details
11. 2023-08-13 Vlag van Canada WTA Montréal hardcourt Vlag van Japan Shuko Aoyama Vlag van Verenigde Staten Desirae Krawczyk
Vlag van Nederland Demi Schuurs 		6-4, 4-6, [13-11] details
12. 2024-10-19 Vlag van Japan WTA Japan (Osaka) hardcourt Vlag van Duitsland Laura Siegemund Vlag van Spanje Cristina Bucșa
Vlag van Roemenië Monica Niculescu 		3-6, 6-2, [10-2] details
verloren finales
1. 2019-04-13 Vlag van Colombia WTA Bogota gravel Vlag van Verenigde Staten Hayley Carter Vlag van Australië Zoe Hives
Vlag van Australië Astra Sharma 		1-6, 2-6 details
2. 2019-08-04 Vlag van Verenigde Staten WTA San Jose hardcourt Vlag van Japan Shuko Aoyama Vlag van Verenigde Staten Nicole Melichar
Vlag van Tsjechië Květa Peschke 		4-6, 4-6 details
3. 2019-11-16 Vlag van Verenigde Staten WTA Houston hardcourt Vlag van Canada Sharon Fichman Vlag van Australië Ellen Perez
Vlag van Brazilië Luisa Stefani 		6-1, 4-6, [5-10] details
4. 2022-03-19 Vlag van Verenigde Staten WTA Indian Wells hardcourt Vlag van Verenigde Staten Asia Muhammad Vlag van China Xu Yifan
Vlag van China Yang Zhaoxuan 		5-7, 6-7 details
5. 2023-01-29 Vlag van Australië Australian Open hardcourt Vlag van Japan Shuko Aoyama Vlag van Tsjechië Barbora Krejčíková
Vlag van Tsjechië Kateřina Siniaková 		4-6, 3-6 details
6. 2023-04-09 Vlag van Verenigde Staten WTA Charleston gravel Vlag van Mexico Giuliana Olmos Vlag van Verenigde Staten Danielle Collins
Vlag van Verenigde Staten Desirae Krawczyk 		6-0, 4-6, [12-14] details
7. 2023-10-15 Vlag van China WTA Zhengzhou hardcourt Vlag van Japan Shuko Aoyama Vlag van Canada Gabriela Dabrowski
Vlag van Nieuw-Zeeland Erin Routliffe 		2-6, 4-6 details
8. 2024-10-27 Vlag van Japan WTA Tokio hardcourt Vlag van Duitsland Laura Siegemund Vlag van Japan Shuko Aoyama
Vlag van Japan Eri Hozumi 		4-6, 6-7 details

Finaleplaatsen gemengd dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstanders score
gewonnen finales
1. 2022-06-02 Vlag van Frankrijk Roland Garros gravel Vlag van Nederland Wesley Koolhof Vlag van Noorwegen Ulrikke Eikeri
Vlag van België Joran Vliegen 		7-6, 6-2 details
verloren finales
geen
[bewerken | brontekst bewerken]
Commons heeft media­bestanden in de categorie Ena Shibahara.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ena_Shibahara&oldid=68311482"