[go: up one dir, main page]

Naar inhoud springen

Dorothea Wierer

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dorothea Wierer
Wierer tijdens IBU Biathlon World Cup in Oberhof 2018
Wierer tijdens IBU Biathlon World Cup in Oberhof 2018
Persoonlijke informatie
Naam Dorothea Wierer
Geboortedatum 3 april 1990
Geboorteplaats Bruneck
Nationaliteit Vlag van Italië Italië
Lengte 1,60 m
Gewicht 63 kg
Sportieve informatie
Discipline Biatlon
Trainer/coach Alex Inderst
Patrick Favre
Club Gruppo Sportivo Forestale
Olympische Spelen 2014, 2018, 2022
Debuut 2009
Medailles
Portaal  Portaalicoon   Sport

Dorothea Wierer (Bruneck, 3 april 1990) is een Italiaanse biatlete. Ze nam tweemaal deel aan de Olympische winterspelen, editie Sotsji 2014 en Pyeongchang 2018. In 2020 behaalde ze tweemaal goud op de wereldkampioenschappen te Antholz.

In 2008 werd Wierer in Ruhpolding wereldkampioene bij de junioren in de individuele wedstrijd. In januari 2009 maakte de Italiaanse in Oberhof haar wereldbekerdebuut. In 2009 werd ze opnieuw wereldkampioene bij de junioren ditmaal in de achtervolgingswedstrijd. In januari 2011 scoorde Wierer in Ruhpolding haar eerste wereldbekerpunten. Op de wereldkampioenschappen biatlon voor junioren 2011 in Nové Město won de Italiaanse goud op de individuele wedstrijd, de sprint en de achtervolging. Tijdens de wereldkampioenschappen biatlon 2011 in Chanty-Mansiejsk eindigde ze als 28e op de 7,5 kilometer sprint. Op de aansluitende 10 kilometer achtervolging eindigde ze op de negende plaats, tevens haar eerste toptienklassering in een wereldbekerwedstrijd. Op de 12,5 kilometer massastart eindigde ze als 21e, samen met Michela Ponza, Karin Oberhofer en Katja Haller eindigde ze als vierde op de estafette.

In Ruhpolding nam Wierer deel aan de wereldkampioenschappen biatlon 2012. Op dit toernooi eindigde ze als 41e op de 15 kilometer individueel en als 61e op de 7,5 kilometer sprint, op de estafette eindigde ze samen met Alexia Runggaldier, Nicole Gontier en Katja Haller op de twaalfde plaats.

Op de wereldkampioenschappen biatlon 2013 in Nové Město eindigde de Italiaanse als 21e op de 7,5 kilometer sprint als en dertigste op de 10 kilometer achtervolging, op de 15 kilometer individueel eindigde ze op de 58e plaats. Samen met Nicole Gontier, Michela Ponza en Karin Oberhofer veroverde ze de bronzen medaille op de estafette, op de gemengde estafette eindigde ze samen met Karin Oberhofer, Dominik Windisch en Lukas Hofer op de vierde plaats.

In 2014 nam Wierer deel aan de Olympische winterspelen in Sotsji. Samen met Karin Oberhofer, Dominik Windisch en Lukas Hofer behaalde ze de bronzen medaille in de gemengde estafette. In het estafettenummer bij de vrouwen eindigde ze met haar landgenotes op de zesde plaats. Ook op het sprintnummer eindigde ze als zesde. Op de wereldkampioenschappen biatlon 2015 in Kontiolahti eindigde de Italiaanse als vierde op de 15 kilometer individueel en negende in de 10 km achtervolging. Samen met Nicole Gontier, Lisa Vittozzi en Karin Oberhofer veroverde ze de bronzen medaille op de estafette. Samen met Karin Oberhofer, Dominik Windisch en Lukas Hofer eindigde ze als zevende op de gemengde estafette.

Op 3 december 2015 behaalde ze haar eerste overwinning, op de 15 kilometer individueel, in een wereldbekerwedstrijd in het Zweedse Östersund. Tijdens de wereldkampioenschappen biatlon 2016 in Oslo veroverde Wierer de zilveren medaille op de 10 kilometer achtervolging, haar eerste individuele WK-medaille. Daarnaast nog tweemaal in de toptien; ze werd vijfde op de 7,5 kilometer sprint en achtste op de 15 kilometer individueel. Op de estafette eindigde ze samen met Lisa Vittozzi, Karin Oberhofer en Alexia Runggaldier op de zevende plaats, samen met Karin Oberhofer, Lukas Hofer en Dominik Windisch eindigde ze als achtste op de gemengde estafette.

Op de wereldkampioenschappen biatlon 2017 in Hochfilzen eindigde de Italiaanse als zestiende op de 15 kilometer individueel. Op de 7,5 kilometer sprint eindigde ze als 21e, op de daaropvolgende 10 kilometer achtervolging eindigde ze op de tiende plaats. Op de 12,5 kilometer massastart behaalde ze beste resultaat met de achtste plaats. Op de estafette eindigde ze samen met Lisa Vittozzi, Federica Sanfilippo en Alexia Runggaldier op de vijfde plaats, samen met Lisa Vittozzi, Lukas Hofer en Dominik Windisch eindigde ze als vierde op de gemengde estafette.

Op de Olympische winterspelen in Pyeongchang won ze weer de bronzen medaille in de gemengde estafette, samen met Lisa Vittozzi, Dominik Windisch en Lukas Hofer. In het estafettenummer bij de vrouwen eindigde ze met haar landgenotes op de negende plaats. Bij de massastart eindigde ze als zesde en bij de 15 kilometer individueel als zevende.

Olympische Winterspelen

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Plaats Onderdeel
Individueel Sprint Achtervolging Massastart Estafette Gemengde
estafette
2014 Vlag van Rusland Sotsji DNS 6e 17e 25e 6e Brons
2018 Vlag van Zuid-Korea Pyeongchang 7e 18e 15e 6e 9e Brons
2022 Vlag van China Peking 18e Brons 6e 22e 5e 9e

Wereldkampioenschappen

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Plaats Onderdeel
Individueel Sprint Achtervolging Massastart Estafette Gemengde
estafette
Single gemengde
estafette
2011 Vlag van Rusland Chanty-Mansiejsk 27e 9e 20e 4e
2012 Vlag van Duitsland Ruhpolding 41e 61e 12e
2013 Vlag van Tsjechië Nové Město 58e 21e 30e Brons 4e
2015 Vlag van Finland Kontiolahti 4e 20e 9e 26e Brons 7e
2016 Vlag van Noorwegen Oslo Holmenkollen 8e 5e Zilver 20e 7e 8e
2017 Vlag van Oostenrijk Hochfilzen 16e 21e 10e 8e 5e 4e
2019 Vlag van Zweden Östersund 8e 10e 20e Goud Brons Zilver
2020 Vlag van Italië Antholz Goud 7e Goud Zilver 10e Zilver 9e
2021 Vlag van Slovenië Pokljuka 9e 20e 4e 8e 9e 6e 5e
2023 Vlag van Duitsland Oberhof 15e 19e 11e 14e Goud Zilver
2024 Vlag van Tsjechië Nové Město 14e 10e 20e 21e 11e 10e

Wereldkampioenschappen junioren

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Plaats Onderdeel
Individueel Sprint Achtervolging Estafette
2010 Vlag van Zweden Torsby 6e 13e 11e
2011 Vlag van Tsjechië Nové Město Goud Goud Goud Zilver
Eindklasseringen
Seizoen Algemeen Individueel Sprint Achtervolging Massastart
2010/2011 54e 58e 46e 40e
2011/2012 91e 77e
2012/2013 38e 40e 40e 29e
2013/2014 16e 7e 18e 15e 21e
2014/2015 7e 14e 4e 5e 13e
2015/2016 Brons Goud Brons Zilver 8e
2016/2017 5e 23e 8e 5e 5e
2017/2018 5e 8e 4e 6e 11e
2018/2019 Goud 7e Zilver Goud Zilver
2019/2020 Goud Zilver Zilver Zilver Goud
2020/2021 5e Goud 4e 7e 8e
2021/2022 9e 11e 13e 9e Brons
2022/2023 Zilver 5e Zilver Brons 4e
2023/2024 28e 34e 29e 12e
Wereldbekerzeges
Nr. Datum Plaats Onderdeel
Individueel
1. 3 december 2015 Vlag van Zweden Östersund 15 km individueel
2. 14 januari 2016 Vlag van Duitsland Ruhpolding 15 km individueel
3. 6 februari 2016 Vlag van Canada Canmore 12,5 km massastart
4. 11 januari 2018 Vlag van Duitsland Ruhpolding 15 km individueel
5. 13 december 2018 Vlag van Oostenrijk Hochfilzen 7,5 km sprint
6. 26 januari 2019 Vlag van Italië Antholz 10 km achtervolging
7. 17 maart 2019 Vlag van Zweden Östersund 12,5 km massastart (WK)
8. 1 december 2019 Vlag van Zweden Östersund 7,5 km sprint
9. 12 december 2019 Vlag van Oostenrijk Hochfilzen 7,5 km sprint
10. 16 februari 2020 Vlag van Italië Antholz 10 km achtervolging (WK)
11. 18 februari 2020 Vlag van Italië Antholz 15 km individueel (WK)
12. 28 november 2020 Vlag van Finland Kontiolahti 15 km individueel
13. 23 januari 2022 Vlag van Italië Antholz 10 km achtervolging
14. 19 januari 2023 Vlag van Italië Antholz 7,5 km sprint
15. 9 maart 2023 Vlag van Zweden Östersund 15 km individueel
16. 12 maart 2023 Vlag van Zweden Östersund 12,5 km massastart
Estafettes
1. 13 december 2015 Vlag van Oostenrijk Hochfilzen 4x6 km estafette
2. 10 maart 2018 Vlag van Finland Kontiolahti Gemengde estafette
3. 16 december 2018 Vlag van Oostenrijk Hochfilzen 4x6 km estafette
4. 17 februari 2019 Vlag van Verenigde Staten Midway Single gemengde estafette
5. 30 november 2019 Vlag van Zweden Östersund Gemengde estafette
[bewerken | brontekst bewerken]
Zie de categorie Dorothea Wierer van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.