[go: up one dir, main page]
Naar inhoud springen

Chrono Champenois

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Frankrijk Chrono Champenois
Regio Marne
Periode september
Organisator Bétheny Sport Organisation
Type Tijdrit
Categorie 1.1
Geschiedenis
Eerste editie 1989
Laatste editie 2019
Aantal edities 29 (2019)
Eerste winnaar Vlag van Frankrijk Nathalie Six
Laatste winnaar Vlag van Noorwegen Vita Heine
Laatste Bel. winnaar Vlag van België Ann-Sophie Duyck (2015)
Laatste Ned. winnaar Vlag van Nederland Ellen van Dijk (2013)
Meeste zeges Vlag van Frankrijk Jeannie Longo
(1992, 1995, 1996, 1999)
Vlag van Zwitserland Karin Thürig
(2004, 2006, 2007, 2008)
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

De Chrono Champenois - Trophée Européen of Chrono de Campagne is een voormalige wielerwedstrijd die werd verreden als individuele tijdrit voor mannen en vrouwen in het Franse departement Marne. De wedstrijd werd vanaf 1989 jaarlijks verreden in september en was onderdeel van de UCI 1.1 categorie. De eerste editie werd bij de vrouwen gewonnen door de Française Nathalie Six. In 2013 won de Nederlandse Ellen van Dijk en in 2015 de Belgische Ann-Sophie Duyck. In 2000 en 2017 werd de wedstrijd niet verreden.[1]

Erelijst

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Winnaar Tweede Derde
1989 Vlag van Frankrijk Nathalie Six
1990 Vlag van Frankrijk Nathalie Gendron
1991 Vlag van Frankrijk Nathalie Gendron Vlag van Frankrijk Géraldine Queniart Vlag van Frankrijk Françoise Leprod'homme
1992 Vlag van Frankrijk Jeannie Longo Vlag van Frankrijk Géraldine Queniart Vlag van Frankrijk Cécile Odin
1993 Vlag van Rusland Svetlana Boebnenkova Vlag van Rusland Valentina Polkhanova Vlag van Frankrijk Jeannie Longo
1994 Vlag van Rusland Svetlana Samokhvalova Vlag van Rusland Svetlana Boebnenkova Vlag van Rusland Valentina Polkhanova
1995 Vlag van Frankrijk Jeannie Longo Vlag van Denemarken Lotte Bak Vlag van Frankrijk Sophie Swaertvaenger
1996 Vlag van Frankrijk Jeannie Longo Vlag van Italië Alessandra Cappellotto Vlag van Italië Gabriella Pregnolato
1997 Vlag van Italië Alessandra Cappellotto Vlag van Rusland Zoelfia Zabirova Vlag van Australië Kathy Watt
1998 Vlag van Rusland Zoelfia Zabirova Vlag van Rusland Valentina Polkhanova Vlag van Italië Imelda Chiappa
1999 Vlag van Frankrijk Jeannie Longo Vlag van Rusland Valentina Polkhanova Vlag van Italië Antonella Bellutti
2000 wedstrijd niet gehouden
2001 Vlag van Nieuw-Zeeland Kirsty Nicol Robb Vlag van Australië Sara Carrigan Vlag van Rusland Olga Zabelinskaja
2002 Vlag van Rusland Zoelfia Zabirova Vlag van Australië Sara Carrigan Vlag van Frankrijk Jeannie Longo
2003 Vlag van Duitsland Hanka Kupfernagel Vlag van Zwitserland Karin Thürig Vlag van Rusland Zoelfia Zabirova
2004 Vlag van Zwitserland Karin Thürig Vlag van Zwitserland Priska Doppmann Vlag van Italië Giovanna Troldi
2005 Vlag van Australië Kathy Watt Vlag van Frankrijk Jeannie Longo Vlag van Verenigd Koninkrijk Wendy Houvenaghel
2006 Vlag van Zwitserland Karin Thürig Vlag van Duitsland Christiane Soeder Vlag van Zwitserland Andrea Thürig
2007 Vlag van Zwitserland Karin Thürig Vlag van Verenigde Staten Amber Neben Vlag van Nederland Mirjam Melchers
2008 Vlag van Zwitserland Karin Thürig Vlag van Nederland Loes Gunnewijk Vlag van Verenigde Staten Amber Neben
2009 Vlag van Verenigd Koninkrijk Wendy Houvenaghel Vlag van Verenigd Koninkrijk Julia Shaw Vlag van België Grace Verbeke
2010 Vlag van Canada Anne Samplonius Vlag van Duitsland Judith Arndt Vlag van Rusland Olga Zabelinskaja
2011 Vlag van Duitsland Judith Arndt Vlag van Verenigde Staten Amber Neben Vlag van Verenigd Koninkrijk Wendy Houvenaghel
2012 Vlag van Verenigd Koninkrijk Wendy Houvenaghel Vlag van Verenigde Staten Carmen Small Vlag van Rusland Olga Zabelinskaja
2013 Vlag van Nederland Ellen van Dijk Vlag van Verenigde Staten Carmen Small Vlag van Australië Shara Gillow
2014 Vlag van Oekraïne Hanna Solovej Vlag van Nederland Ellen van Dijk Vlag van Australië Katrin Garfoot
2015 Vlag van België Ann-Sophie Duyck Vlag van Australië Tiffany Cromwell Vlag van Verenigd Koninkrijk Hayley Simmonds
2016 Vlag van Australië Katrin Garfoot Vlag van Rusland Olga Zabelinskaja Vlag van Nederland Ellen van Dijk
2017 wedstrijd niet gehouden
2018 Vlag van Verenigde Staten Leah Thomas Vlag van Rusland Olga Zabelinskaja Vlag van Verenigd Koninkrijk Hayley Simmonds
2019 Vlag van Noorwegen Vita Heine Vlag van Duitsland Mieke Kröger Vlag van Zwitserland Marlen Reusser

Meervoudige winnaars

[bewerken | brontekst bewerken]
Overwinningen Renster Land Jaren
4 Jeannie Longo Vlag van Frankrijk Frankrijk 1992, 1995, 1996, 1999
Karin Thürig Vlag van Zwitserland Zwitserland 2004, 2006, 2007, 2008
2 Nathalie Gendron Vlag van Frankrijk Frankrijk 1990, 1991
Zoelfia Zabirova Vlag van Rusland Rusland 1998, 2002
Wendy Houvenaghel Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 2009, 2012

Overwinningen per land

[bewerken | brontekst bewerken]
Overwinningen Land
7 Vlag van Frankrijk Frankrijk
4 Vlag van Rusland Rusland, Vlag van Zwitserland Zwitserland
2 Vlag van Duitsland Duitsland, Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk, Vlag van Australië Australië
1 Vlag van België België, Vlag van Canada Canada, Vlag van Italië Italië, Vlag van Nederland Nederland, Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland, Vlag van Oekraïne Oekraïne, Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten, Vlag van Noorwegen Noorwegen

Mannen

[bewerken | brontekst bewerken]
Vlag van Frankrijk Chrono Champenois
Regio Marne
Periode september
Organisator Bétheny Sport Organisation
Classificatie
Type Tijdrit
Internationale kalender UCI Europe Tour
Categorie 1.2
Geschiedenis
Eerste editie 1998
Laatste editie 2019
Aantal edities 20 (2019)
Eerste winnaar Vlag van Hongarije László Bodrogi
Laatste winnaar Vlag van Frankrijk Romain Bacon
Laatste Ned. winnaar Mathieu Heijboer (2005)
Meeste zeges Vlag van Italië Adriano Malori
Vlag van Denemarken Rasmus Christian Quaade
(2 zeges)
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

De Chrono Champenois werd sinds 1998 ook door mannen verreden. De wedstrijd behoorde tot de UCI 1.2 categorie in de UCI Europe Tour. De eerste editie werd gewonnen door de Hongaar László Bodrogi. In 2005 won de Nederlandse Mathieu Heijboer; tweede werd Stef Clement.

Erelijst

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Winnaar Tweede Derde
1998 Vlag van Hongarije László Bodrogi Vlag van Frankrijk Frédéric Finot Vlag van Frankrijk Stéphane Celle
1999 Vlag van Litouwen Linas Balčiūnas Vlag van Frankrijk David Derepas Vlag van Nederland Peter Schep
2000 wedstrijd niet gehouden
2001 Vlag van Luxemburg Steve Fogen Vlag van Frankrijk Guillaume Canet Vlag van Zwitserland Xavier Pache
2002 Vlag van Litouwen Tomas Vaitkus Vlag van België Olivier Kaisen Vlag van Italië Francesco Rivera
2003 Vlag van Frankrijk Émilien-Benoît Bergès Vlag van Frankrijk Romain Genter Vlag van Canada Dominique Rollin
2004 Vlag van Wit-Rusland Andrej Koenitski Vlag van Frankrijk Florian Morizot Vlag van Canada Jeff Sherstobitoff
2005 Vlag van Nederland Mathieu Heijboer Vlag van Nederland Stef Clement Vlag van Duitsland Alberto Kunz
2006 Vlag van Finland Matti Helminen Vlag van Rusland Alexander Bespalov Vlag van Nieuw-Zeeland Peter Latham
2007 Vlag van Australië Cameron Wurf Vlag van Polen Mateusz Taciak Vlag van Denemarken Michael Tronborg
2008 Vlag van Italië Adriano Malori Vlag van Duitsland Andreas Henig Vlag van Finland Matti Helminen
2009 Vlag van Italië Adriano Malori Vlag van Nieuw-Zeeland Westley Gough Vlag van Ierland David McCann
2010 Vlag van Denemarken Rasmus Christian Quaade Vlag van Finland Matti Helminen Vlag van Australië Luke Durbridge
2011 Vlag van Australië Luke Durbridge Vlag van Denemarken Rasmus Christian Quaade Vlag van Rusland Anton Vorobjov
2012 Vlag van Australië Rohan Dennis Vlag van Rusland Sergej Tsjernetski Vlag van Denemarken Rasmus Quaade
2013 Vlag van Australië Campbell Flakemore Vlag van Australië Damien Howson Vlag van Zwitserland Stefan Küng
2014 Vlag van Denemarken Rasmus Christian Quaade Vlag van Noorwegen Reidar Borgersen Vlag van Australië Campbell Flakemore
2015 Vlag van Italië Filippo Ganna Vlag van Noorwegen Vegard Stake Laengen Vlag van Italië Davide Martinelli
2016 Vlag van Duitsland Daniel Westmattelmann Vlag van Noorwegen Reidar Borgersen Vlag van België Nathan Van Hooydonck
2017 Niet verreden
2018 Vlag van Denemarken Martin Toft Madsen Vlag van Denemarken Mikkel Bjerg Vlag van Nieuw-Zeeland Hamish Bond
2019 Vlag van Denemarken Mikkel Bjerg Vlag van Duitsland Justin Wolf Vlag van Denemarken Martin Toft Madsen
2020 Vlag van Frankrijk Romain Bacon Vlag van Ierland Conn McDunphy Vlag van Frankrijk Julian Lino

Meervoudige winnaars

[bewerken | brontekst bewerken]
Overwinningen Renster Land Jaren
2 Adriano Malori Vlag van Italië Italië 2008, 2009
Rasmus Christian Quaade Vlag van Denemarken Denemarken 2010, 2014

Overwinningen per land

[bewerken | brontekst bewerken]
Overwinningen Land
4 Vlag van Australië Australië, Vlag van Denemarken Denemarken
3 Vlag van Italië Italië
2 Vlag van Litouwen Litouwen Vlag van Frankrijk Frankrijk
1 Vlag van Duitsland Duitsland, Vlag van Finland Finland, , Vlag van Hongarije Hongarije, Vlag van Luxemburg Luxemburg, Vlag van Nederland Nederland, Vlag van Wit-Rusland Wit-Rusland
[bewerken | brontekst bewerken]
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Chrono_Champenois&oldid=67794008"