[go: up one dir, main page]

Naar inhoud springen

Ceftriaxon

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Esculaap
Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht.
Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts.
Ceftriaxon
Chemische structuur
Ceftriaxon
Ceftriaxon
Farmaceutische gegevens
Plasma-eiwitbinding 95% bij concentratie < 100 microg/ml en ca. 85% bij 300 microg/ml
Halveringstijd (t1/2) ±8 uur
Uitscheiding 60% via de urine en 40% via de ontlasting
Gebruik
Geneesmiddelengroep cefalosporine
Subklasse derde generatie cefalosporine
Merknamen Rocephin, Epicephin, Arixon, Elcefrin
Indicaties Bacteriële ontstekingen (infecties)
Toediening intramusculair, intraveneus of via een infuus
Dosering Afhankelijk van lichaamsgewicht en indicatie. +/- 1-4gram/dag
Risico met betrekking tot
Zwangerschapscat. Ceftriaxon passeert de placenta. Advies: Alleen op strikte indicatie gebruiken.
Lactatie (borstvoeding) Een kleine hoeveelheid kan overgaan in de borstvoeding.
Databanken
CAS-nummer 73384-59-5
ATC-code J01DD04
PubChem 5479530
DrugBank DB01212
Farmacotherapeutisch Kompas ceftriaxon
Chemische gegevens
Molecuulformule C18H18N8O7S3
IUPAC-naam (6R,7R)-7-{[(2Z)-2-(2-amino-1,3-thiazol-4-yl)->2-(methoxyimino)acetyl]amino}-3-{[(2-methyl-5,6-dioxo-1,2,5,6-tetrahydro-1,2,4-triazin-3-yl)thio]methyl}-8-oxo-5-thia-1-azabicyclo[4.2.0]oct-2-ene-2-carboxylic acid
Molmassa 554.58 g/mol
SMILES O=C2N1/C(=C(\CS[C@@H]1 [C@@H]2NC(=O)C(=N\OC)/ c3nc(sc3)N)CS\C4=N\C(=O) C(=O)NN4C)C(=O)O
Portaal  Portaalicoon   Geneeskunde

Ceftriaxon, merknaam Rocephin, is een breedspectrumantibioticum en behoort tot de groep van de cefalosporines. Ceftriaxon is werkzaam tegen zowel grampositieve als gramnegatieve aerobe en sommige anaerobe bacteriën. Hierdoor is het antibioticum werkzaam tegen veel verschillende Infecties. Ceftriaxon is een reservemiddel en wordt alleen gebruikt wanneer andere antibiotica niet werken of dat de infectie zo ernstig is dat er een snelle behandeling nodig is. Voordat er gestart wordt met ceftriaxon worden er vaak kweken afgenomen, bijvoorbeeld bloedkweken, urinekweek of een sputumkweek. Hierdoor kan de bacterie bepaald worden die de infectie veroorzaakt. Zodra de bacterie bekend is kan de therapie worden aangepast aan de gevoeligheid van die bacterie.

De stof is opgenomen in de lijst van essentiële geneesmiddelen van de WHO.

Een van de indicaties voor het gebruik van ceftriaxon is een bloedvergiftiging (sepsis) waarvan de bacteriële verwekker niet bekend is. Een bloedvergiftiging ontstaat meestal omdat er ergens in het lichaam een infectie is die zich heeft uitgebreid naar het bloed. Infecties waarvoor ceftriaxon soms gegeven wordt zijn: longontsteking (pneumonie), infecties in de buik (zoals buikvliesontsteking (peritonitis), infecties van de galwegen en diverticulitis), botontsteking, gewrichtsontsteking, ontsteking van de bovenste urinewegen (waaronder nierbekkenontsteking (pyelonefritis)), gonorroe, ontsteking van de huid (bijvoorbeeld fasciitis necroticans), bacteriële hersenvliesontsteking (meningitis), ziekte van Lyme (stadium II en III) en ter voorkoming van ontstekingen na een operatie (profylaxe).

Veel voorkomende bijwerkingen zijn klachten van het maag-darmstelsel zoals misselijkheid, braken, diarree en ontsteking van de mond, tong en keel. Ook huidafwijkingen zoals uitslag, jeuk en netelroos en afwijkingen in het bloed (eosinofilie, trombocytopenie, leukopenie en granulocytopenie) kunnen voorkomen.[1][2]