Anita Kerr
| Anita Kerr | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Anita Kerr (1974)
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Anita Jean Grilli | |||
| Geboren | Memphis, 13 oktober 1927 | |||
| Geboorteplaats | Memphis
| |||
| Overleden | Genève, 10 oktober 2022 | |||
| Overlijdensplaats | Carouge
| |||
| Land |  Verenigde Staten
| |||
| Werk | ||||
| Genre(s) | christelijke muziek, gospel, easy listening | |||
| Beroep | zangeres, muzikante, arrangeur, componiste, dirigente, muziekproducent | |||
| Instrument(en) | piano | |||
| Officiële website (en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Anita Kerr, geboren als Anita Jean Grilli (Memphis (Tennessee), 13 oktober 1927 – Genève, 10 oktober 2022)[1][2][3][4][5], was een met drie Grammy Awards onderscheiden Amerikaanse zangeres, pianiste, arrangeur, componiste, dirigente en muziekproducente.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Kerr groeide op als dochter van Italo/Amerikaanse ouders met een muzikale achtergrond. Al op 4-jarige leeftijd kreeg ze klassieke pianoles en op 9-jarige leeftijd speelde ze iedere morgen pijporgel in de kerk. Tijdens deze periode begon ze ook met het schrijven van zangarrangementen.
Haar professionele muziekcarrière begon eind jaren 1940, toen ze verhuisde naar Nashville (Tennessee), waar ze een achtkoppige koorgroep leidde in het regionale radioprogramma Sunday Down South. Begin jaren 1950 formeerde ze het Anita Kerr Quartet[6], dat later ook als The Anita Kerr Singers[7] veel succesvolle easy listening-albums zou opnemen. Parallel daaraan verhief Kerr zich tot een van de leidende arrangeuren en producenten in Nashville. Hier bepaalde ze maatgevend de Nashville-sound en was ze verantwoordelijk voor producties van countrysterren als Jim Reeves, Chet Atkins, Hank Locklin en Skeeter Davis. In de achtergrond waren Kerr en haar zangers naast talloze countryplaten ook te horen op albums van popgrootheden als Perry Como, Rosemary Clooney, Roy Orbison en Pat Boone.
Een eerste hit Forever had Kerr met de doowopgroep The Little Dippers, die zich in 1960 plaatste in de Amerikaanse singlelijsten op positie 9. Onder het pseudoniem Anita And Th' So-And-So's plaatste Kerr zich in 1962 met de single Joey Baby in de hitlijst op positie 91. Met The Anita Kerr Singers plaatsten zich direct drie hits in de easy listening-hitlijst: I Can't Help Remembering You, In the Morning en One in a Row.
The Anita Kerr Singers namen een reeks conceptalbums op, die een verbinding hadden met uitgelezen componisten en zangers: We Dig Mancini (1965), Bert Kaempfert Turns Us On! (1967), I Sang With Jim Reeves (1968), The Anita Kerr Singers Reflect On The Hits Of Burt Bacharach & Hal David (1969), Simon And Garfunkel Songbook (1971) en Anita Kerr Performs Wonders (1979).
Van 1967 tot 1975 maakte ze een aantal albums met Rod McKuen en de San Sebastian Strings, waarvan met name The Sea, The Earth en The Sky succesvol waren in Amerika.
Kerr verhuisde in 1970 naar Zwitserland en bracht tot het einde van het decennium regelmatig platen uit. Muzikaal hield ze zich versterkt bezig met christelijke- en gospelmuziek.
In 1985 componeerde ze het nummer Piano, Piano, dat als Zwitserse inbreng werd voorgesteld voor het Eurovisiesongfestival. Met een tekst van Trudi Müller-Bosshard[8] en de vertolkers Mariella Farré en Gino Gasparini bereikte de song de 12e plaats. Kerr leidde als derde vrouw überhaupt ook het orkest. Tot heden was dit de laatste keer, dat een vrouw het orkest dirigeerde.
Onderscheidingen
[bewerken | brontekst bewerken]Tussen 1963 en 1978 werd Kerr voor in totaal zeven Grammy Awards genomineerd. Drie keer kon ze deze in ontvangst nemen. Vooral de beide onderscheidingen in 1965 en 1966 werden deels controversieel besproken, omdat Kerr zich met haar zanggroep in de categorie «Best Performance by a Vocal Group» kon doorzetten tegen de toentertijd grootste popbands als The Beatles en The Beach Boys.
In 1992 kreeg Kerr de NARAS Governors Award als dankbetuiging aan haar uitstekende bijdrage voor de Amerikaanse muziek.
Privéleven
[bewerken | brontekst bewerken]Kerr woonde volgens haar website in Genève en was tot haar overlijden nog muzikaal actief. Ze wijdde haar leven voornamelijk aan haar beide dochters en de vijf kleinkinderen. Ze overleed op 94-jarige leeftijd.[9][10]
- ↑ Anita Kerr Biography. www.singers.com. Gearchiveerd op 14 november 2021. Geraadpleegd op 14-11-2021.
- ↑ (en) Anita Kerr. Discogs. Gearchiveerd op 14 november 2021. Geraadpleegd op 14-11-2021.
- ↑ Anita Kerr. www.spaceagepop.com. Gearchiveerd op 9 oktober 2021. Geraadpleegd op 14-11-2021.
- ↑ Kerr, Anita (1927—) | Encyclopedia.com. www.encyclopedia.com. Gearchiveerd op 14 november 2021. Geraadpleegd op 14-11-2021.
- ↑ Radio Swiss Classic. www.radioswissclassic.ch. Gearchiveerd op 14 november 2021. Geraadpleegd op 14-11-2021.
- ↑ (en) The Anita Kerr Quartet. Discogs. Gearchiveerd op 14 november 2021. Geraadpleegd op 14-11-2021.
- ↑ (en) The Anita Kerr Singers. Discogs. Gearchiveerd op 14 november 2021. Geraadpleegd op 14-11-2021.
- ↑ (en) Trudy Müller-Bosshard. Discogs. Geraadpleegd op 14-11-2021.
- ↑ (en) Anita Kerr, Leader of Famed Backup Chorale the Anita Kerr Singers, Dies at 94. Variety (11 oktober 2022).
- ↑ (en) Anita Kerr, an Architect of the Nashville Sound, Dies at 94. The New York Times (11 oktober 2022).
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Anita Kerr op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.