Alcide De Gasperi

Alcide De Gasperi
Geboren	3 april 1881
Overleden	19 augustus 1954
Partij	Christendemocraten
Interim president van de republiek Italië
Ambtstermijn	12 juni 1946 –1 juli 1946
Opvolger	Enrico De Nicola
Handtekening
Portaal	Politiek

Alcide de Gasperi (3 april 1881, Pieve Tesino bij Trente (toen deel van Oostenrijk-Hongarije) - 19 augustus 1954, Sella di Valsugana) was een Italiaans staatsman en politicus. Hij geldt als een van de vaders van de Europese Gemeenschap.

De Gasperi studeerde filosofie en literatuurwetenschappen in Wenen, waarna hij als journalist werkzaam was. In 1911 werd hij afgevaardigde in het Oostenrijkse parlement. Na de Eerste Wereldoorlog richtte hij de Italiaanse volkspartij mee op (1919), voor wie hij sedert 1921 parlementslid, later ook fractieleider en algemeen secretaris zou zijn. Tijdens het fascisme boette De Gasperi zestien maanden in de gevangenis wegens anti-fascistische activiteiten. Na zijn vrijlating in 1931 werkte hij in de bibliotheek van het Vaticaan, vanwaar hij tijdens de Tweede Wereldoorlog de aanvankelijk illegale Democrazia Cristiana organiseerde. Na de oorlog zette hij zijn werk als politicus voort en werd eerste naoorlogse minister-president van Italië. Oplopende spanningen in Zuid-Tirol na de oorlog werden deels opgevangen door de afspraken die werden vastgelegd in de overeenkomst, die hij namens zijn land in 1946 in Parijs met Oostenrijk tekende. De Gasperi was van 1945 tot 1953 premier van verschillende kabinetten.

Met Robert Schuman, Altiero Spinelli, Jean Monnet en Paul-Henri Spaak deelde Alcide de Gasperi in de verschrikkingen van de Eerste en Tweede Wereldoorlog en plaatste zich met hen aan de wieg van het moderne Europa. In de Utrechtse wijk Kanaleneiland en in de Doetinchemse wijk Dichteren is een laan naar hem genoemd, in Heerlen een straat en in Ede een singel.