Oscar/Best frömdsprakig Film
De Priesdräger is in de Oscarkategorie Best frömdsprakig Film jümmer de Speelbaas vun den Film, de uttekent warrt.
De Kategorie gifft dat eerst siet 1957, dorvör weer disse Oscar as en Sünnerpries btw. as Ehrenoscar verleht. Siet 1956 warrt de Priesdräger dör de Liddmaten vun de Academy ut en Vörutwahl vun fief Filmen wählt as dat ok in de anneren Kategorie maakt warrt.
Filmen, de in Düütschland produzeert worrn sünd, drööft vun de Firma German Films Service + Marketing GmbH (fröher: Export-Union des Deutschen Films) vörslahn warrn.
De Filmen sünd in de nafolgend Tabell na dat Johr vun de Verlehen oplist.
1948–1950
[ännern | Bornkood ännern]| Johr | Priesdräger | för den Film | Nomineeren |
| 1948 | Vittorio De Sica Italien |
Sciuscià (dt.: Schuschia/Schuhputzer) |
keen |
| 1949 | Maurice Cloche Frankriek |
Monsieur Vincent | keen |
| 1950 | Vittorio De Sica Italien |
Ladri di biciclette (dt.: Fahrraddiebe) |
keen |
1951–1960
[ännern | Bornkood ännern]| Johr | Priesdräger | för den Film | Nomineeren |
| 1951 | René Clément Frankriek/Italien |
Au delà des grilles (dt.: Die Mauern von Malapaga) |
keen |
| 1952 | Akira Kurosawa Japan |
Rashōmon (羅生門, dt.: Rashomon – Das Lustwäldchen) |
keen |
| 1953 | René Clément Frankriek |
Jeux interdits (dt.: Verbotene Spiele) |
keen |
| 1954 | nich vergeven | ||
| 1955 | Teinosuke Kinugasa Japan |
Jigokumon (地獄門, dt.: Das Höllentor) |
keen |
| 1956 | Hiroshi Inagaki Japan |
Miyamoto Musashi (宮本 武蔵, dt.: Die Samurai-Sippe der Taira) |
keen |
| 1957 | Federico Fellini Italien |
La Strada (dt.: Das Lied der Straße) |
Helmut Käutner för Der Hauptmann von Köpenick (Düütschland) Kon Ichikawa för Biruma no tategoto (ビルマの竪琴, Japan) Erik Balling för Qivitoq (Däänmark) |
| 1958 | Federico Fellini Italien |
Le Notti di Cabiria (dt.: Die Nächte der Cabiria) |
Robert Siodmak för Nachts, wenn der Teufel kam (Düütschland) René Clair för Porte des Lilas (dt.: Die Mausefalle, Frankriek) Mehboob Khan för Bharat Mata (int.: Mother India, Indien) Arne Skouen för Ni liv (Norwegen) |
| 1959 | Jacques Tati Frankriek |
Mon oncle (dt.: Mein Onkel) |
Franz Peter Wirth för Helden (Düütschland) Juan Antonio Bardem för La venganza (Spanien) Giuseppe De Santis för La Strada lunga un anno (int.: The Year Long Road, Jugoslawien) Mario Monicelli för I soliti ignoti (dt.: Diebe haben’s schwer, Italien) |
| 1960 | Marcel Camus Brasilien |
Orfeu Negro | Bernhard Wicki för Die Brücke (Düütschland) Mario Monicelli för La Grande Guerra (dt.: Man nannte es den großen Krieg, Italien) Astrid Jenning-Hensen för Paw (dt.: Pao aus dem Dschungel, Däänmark) Fons Rademakers för Dorp aan de rivier (dt.: Das Dorf am Fluss, Nedderlannen) |
1961–1970
[ännern | Bornkood ännern]| Johr | Priesdräger | för den Film | Nomineeren |
| 1961 | Ingmar Bergman Sweden |
Jungfrukällan (dt.: Die Jungfrauenquelle) |
Gillo Pontecorvo för Kapò (Italien) Henri-Georges Clouzot för La Verité (dt.: Die Wahrheit, Frankriek) Roberto Gavaldón för Macario (Mexiko) France Stiglic för Deveti krug (dt.: Der neunte Kreis, Jugoslawien) |
| 1962 | Ingmar Bergman Sweden |
Såsom i en spegel (dt.: Wie in einem Spiegel) |
Bent Christensen för Harry og kammertjeneren (dt.: Harry und sein Kammerdiener, Däänmark) Keisuke Kinoshita för Eien no hito (永遠の人, Japan) Ismael Rodriguez för Ánimas Trujano (Mexiko) Luis García Berlanga för Plácido (Spanien) |
| 1963 | Serge Bourguignon Frankriek |
Les Dimanches de Ville d'Avray (dt.: Sonntage mit Sibyll) |
Michael Cacoyannis för Ilektra (dt.: Elektra, Grekenland) Anselmo Duarte för O pagador de promessas (dt.: Fünfzig Stufen zur Gerechtigkeit, Brasilien) Nanni Loy för Le quattro giornate di Napoli (dt.: Die vier Tage von Neapel, Italien) Luis Alcoriza för Tlayucan (dt.: Das Wunder von Tlayucan, Mexiko) |
| 1964 | Federico Fellini Italien |
8½ (dt.: Achteinhalb) |
Roman Polanski för Nóz w wodzie (dt.: Das Messer im Wasser, Polen) Francisco Rovira Beleta för Los Tarantos (Spanien) Vassilis Georgiadis för Ta kokkina fanaria (Grekenland) Noboru Nakamura för Koto (琴, Japan) |
| 1965 | Vittorio De Sica Italien |
Ieri, oggi, domani (dt.: Gestern, heute und morgen) |
Bo Widerberg för Kvarteret korpen (dt.: Das Rabenviertel, Sweden) Ephraim Kishon för Sallah Shabbati (סאלח שבתי, Israel) Jacques Demy för Les parapluies de Cherbourg (dt.: Die Regenschirme von Cherbourg, Frankriek) Hiroshi Teshigahara för Suna no onna (砂の女, dt.: Die Frau in den Dünen, Japan) |
| 1966 | Ján Kadár und Elmar Klos Tschechoslowakei |
Obchod na korze (dt.: Das Geschäft in der Hauptstraße) |
Vassilis Georgiadis för To homa vaftike kokkino (dt.: Blutendes Land, Grekenland) Lars-Magnus Lindgren för Käre John (Sweden) Masaki Kobayashi för Kaidan (怪談, dt.: Kwaidan, Japan) Vittorio De Sica för Matrimonio all’Italiana (Hochzeit auf Italienisch, Italien) |
| 1967 | Claude Lelouch Frankriek |
Un homme et une femme (dt.: Ein Mann und eine Frau) |
Gillo Pontecorvo för La Battaglia di Algeri (dt.: Schlacht um Algier, Italien) Jerzy Kawalerowicz för Faraon (Pharao – Die dunkle Macht der Sphinx, Polen) Milos Forman för Lásky jedné plavovlásky (dt.: Die Liebe einer Blondine, Tschechoslowakei) Aleksandar Petrović för Tri (Jugoslawien) |
| 1968 | Jiří Menzel Tschechoslowakei |
Ostre sledované vlaky (dt.: Liebe nach Fahrplan) |
Francisco Rovira Beleta för El Amor Brujo (Spanien) Noboru Nakamura för Chieko-sho (智恵子抄, Japan) Aleksandar Petrović för Skupljaci perja (Jugoslawien) Claude Lelouch för Vivre pour vivre (dt.: Lebe das Leben, Frankriek) |
| 1969 | Serhij Bondartschuk Sowjetunion |
Vojna i mir (dt.: Krieg und Frieden) |
François Truffaut för Baisers volés (dt.: Geraubte Küsse, Frankriek) Milos Forman för Hoří, má panenko (dt.: Der Feuerwehrball, Tschechoslowakei) Zoltán Fábri för A Pál utcai fiúk (dt.: Die Jungen von der Paulstraße, Ungarn) Mario Monicelli för La ragazza con la pistola (Mit Pistolen fängt man keine Männer, Italien) |
| 1970 | Constantin Costa-Gavras Algerien/Frankriek |
Z | Veljko Bulajić för Bitka na Neretvi (Битка на Неретви, dt.: Die Schlacht an der Neretva, Jugoslawien) Iwan Pyrjew, Kirill Lawrow un Michail Uljanow för Bratja Karamasowy (Братья Карамазовы, dt.: Die Brüder Karamasow, Sowjetunion) Eric Rohmer för Ma nuit chez Maud (dt.: Meine Nacht bei Maud, Frankriek) Bo Widerberg för Ådalen '31 (Sweden) |
1971–1980
[ännern | Bornkood ännern]| Johr | Priesdräger | för den Film | Nomineeren |
| 1971 | Elio Petri Italien |
Indagin su un cittadino al di sopra di ogni sospetto (dt.: Ermittlungen gegen einen über jeden Verdacht erhabenen Bürger) |
Maximilian Schell för Erste Liebe (Swiez) Raoul Coutard för Hoa-Binh (Frankriek) Jacques Boigelot för Paix sur les champs (Belgien) Luis Buñuel för Tristana (Spanien) |
| 1972 | Vittorio De Sica Italien |
Il Giardino dei Finzi-Contini (dt.: Der Garten der Finzi-Contini) |
Igor Talankin för Tschaikowski (Sowjetunion) Akira Kurosawa för Dō desu ka dens (dt.: Dodeskaden – Menschen im Abseits, Japan) Ephraim Kishon för Ha-Shoter Azulai (השוטר אזולאי, dt.: Schlaf gut, Wachtmeister Israel) Jan Troell för Utvandrarna (dt.: Die Auswanderer, Sweden) |
| 1973 | Luis Buñuel Frankriek |
Le Charme discret de la bourgeoisie (dt.: Der diskrete Charme der Bourgeoisie) |
Stanislaw Rostozki för A sori sdes tichije (А зори здесь тихие, dt.: Im Morgengrauen ist es noch still, Sowjetunion) Moshé Mizrahi för Ani Ohev Otach Rosa (אני אוהב אותך רוזה, Israel) Jaime de Armiñán för Mi querida señorita (Spanien) Jan Troell för Nybyggarna (dt.: Das neue Land, Sweden) |
| 1974 | François Truffaut Frankriek |
La Nuit américaine (dt.: Die amerikanische Nacht) |
Moshé Mizrahi för Ha-Bayit Berechov Chelouche (הבית ברחוב שלוש, dt.: Das Haus in der dritten Straße, Israel) Maximilian Schell för Der Fußgänger (Düütschland) Claude Goretta för L'Invitation (dt.: Die Einladung, Swiez) Paul Verhoeven för Turks fruit (dt.: Türkische Früchte, Nedderlannen) |
| 1975 | Federico Fellini Italien |
Amarcord | Louis Malle för Lacombe Lucien (Frankriek) Károly Makk för Macskajáték (Ungarn) Jerzy Hoffman för Potop (Polen) Sergio Renán för La Tregua (dt.: Der Waffenstillstand, Argentinien) |
| 1976 | Akira Kurosawa Sowjetunion |
Derusu Uzāra (Дерсу Узала, dt.: Uzala, der Kirgise) |
Miguel Littin för Actas de Marusia (Mexiko) Dino Risi för Profumo di donna (dt.: Der Duft der Frauen, Italien) Kei Kumai för Sandakan hachibanshokan bohkyo (Japan) Andrzej Wajda för Ziemia obiecana (dt.: Das gelobte Land, Polen) |
| 1977 | Jean-Jacques Annaud Elfenbeenküst |
Noirs et blancs en couleur (dt.: Sehnsucht nach Afrika) |
Jean Charles Tacchella för Cousin, Cousine (Frankriek) Frank Beyer för Jakob der Lügner (DDR) Jerzy Antczak för Noce i dnie (Polen) Lina Wertmüller för Pasqualino Settebellezze (dt.: Sieben Schönheiten, Italien) |
| 1978 | Moshé Mizrahi Frankriek |
La Vie devant soi (dt.: Madame Rosa) |
Luis Buñuel för Cet obscur objet du désir (dt.: Dieses obskure Objekt der Begierde, Spanien) Ettore Scola för Una Giornata particolare (dt.: Ein besonderer Tag, Italien) Michael Cacoyannis för Iphigenia (Grekenland) Menahem Golan för Mivtsa Yonatan (מבצע יונתן, Israel) |
| 1979 | Bertrand Blier Frankriek |
Préparez vos mouchoirs (dt.: Frau zu verschenken) |
Stanislaw Rostozki för Belyy Bim – Tschjornoje ucho (dt.: Weißer Bim Schwarzohr, Sowjetunion) Hans W. Geißendörfer för Die gläserne Zelle (Düütschland) Zoltán Fábri för Magyarok (dt.: Die Ungarn, Ungarn) Mario Monicelli, Dino Risi un Ettore Scola för I Nuovi mostri (Italien) |
| 1980 | Volker Schlöndorff Düütschland |
Die Blechtrommel | Franco Brusati för Dementicare Venezia (dt.: Vergiss Venedig, Italien) Carlos Saura för Mamá cumple cien años (dt.: Mama wird 100 Jahre alt, Spanien) Andrzej Wajda för Panny z Wilko (dt.: Die Mädchen von Wilko, Polen) Claude Sautet för Une Histoire simple (dt.: Eine einfache Geschichte, Frankriek) |
1981–1990
[ännern | Bornkood ännern]| Johr | Priesdräger | för den Film | Nomineeren |
| 1981 | Wladimir Menschow Sowjetunion |
Moskwa slesam ne werit (Москва слезам не верит, dt.: Moskau glaubt den Tränen nicht) |
István Szabó för Bizalom (dt.: Vertrauen, Ungarn) François Truffaut för Le Dernier métro (dt.: Die letzte Metro, Frankriek) Akira Kurosawa för Kagemusha (影武者, dt.: Kagemusha – Der Schatten des Kriegers, Japan) Irwin Winkler un Jaime de Armiñán för El nido (dt.: Eine unmögliche Liebe, Spanien) |
| 1982 | István Szabó Ungarn |
Mephisto | Markus Imhoof för Das Boot ist voll (Swiez) Andrzej Wajda för Człowiek z żelaza (dt.: Der Mann aus Eisen, Polen) Kōhei Oguri för Doro no kaw (泥の川, dt.: Schmutziger Flussa, Japan) Francesco Rosi för Tre fratelli (dt.: Drei Brüder, Italien) |
| 1983 | José Luis Garci Spanien |
Volver A Empezar | Miguel Littin för Alsino y el cóndor (dt.: Alsino und der Condor, Nicaragua) Juli Raisman för Tschastnaja schisn (Sowjetunion) Bertrand Tavernier för Coup de Torchon (dt.: Der Saustall, Frankriek) Jan Troell för Ingenjör Andrées luftfärd (dt.: Der Flug des Adlers, Sweden) |
| 1984 | Ingmar Bergman Sweden |
Fanny och Alexander (dt.: Fanny und Alexander) |
Ettore Scola för Le Bal (dt.: Le Bal – Der Tanzpalast, Algerien) Carlos Saura för Carmen (Spanien) Diane Kurys för Coup de foudre (dt.: Entre nous – Träume von Zärtlichkeit, Frankriek) Imre Gyöngyössy un Barna Kabay för Jób lázadása (dt.: Hiob lehnt sich auf, Ungarn) |
| 1985 | Richard Dembo Swiez/Frankriek |
La diagonale du fou (dt.: Gefährliche Züge) |
María Luisa Bemberg för Camila (dt.: Camila – Das Mädchen und der Priester, Argentinien) Uri Barbash un Rudy Cohen för Me'Ahorei Hasoragim (מאחורי הסורגים, dt.: Jenseits der Mauer, Israel) José Luis Garci för Sessión continua (Spanien) Pjotr Todorowski för Wojenno-polewoj roman (Военно-полевой роман, dt.: Frontromanze, Sowjetunion) |
| 1986 | Luis Puenzo Argentinien |
La Historia oficial (dt.: Die offizielle Geschichte) |
Coline Serreau för Trois hommes et un couffin (dt.: Drei Männer und ein Baby, Frankriek) Agnieszka Holland för Bittere Ernte (Düütschland) István Szabó för Oberst Redl (Ungarn) Emir Kusturica för Otac na sluzbenom putu (dt.: Papa ist auf Dienstreise, Jugoslawien) |
| 1987 | Fons Rademakers Nedderlannen |
De Aanslag (dt.: Der Anschlag) |
Wolfgang Glück för 38 – Auch das war Wien (Öösterriek) Jean-Jacques Beineix för 37º2 le matin (dt.: Betty Blue – 37,2 Grad am Morgen, Frankriek) Denys Arcand för Le Déclin de l'empire américain (dt.: Der Untergang des amerikanischen Imperiums, Kanada) Jiří Menzel för Vesničko má středisková (dt.: Heimat, süße Heimat, Tschechoslowakei) |
| 1988 | Gabriel Axel Däänmark |
Babettes gæstebud (dt.: Babettes Fest) |
José Luis Garci för Asignatura aprobada (Spanien) Louis Malle för Au revoir les enfants (dt.: Auf Wiedersehen, Kinder, Frankriek) Ettore Scola för La famiglia (dt.: Die Familie, Italien) Nils Gaup för Ofelaš (dt.: Die Rache des Fährtensuchers, Norwegen) |
| 1989 | Bille August Däänmark/Sweden |
Pelle erobreren (dt.: Pelle, der Eroberer) |
István Szabó för Hanussen (Ungarn) Gérard Corbiau för Le Maître de Musique (dt.: Maestro, Belgien) Pedro Almodóvar för Mujeres al borde de un ataque de nervios (dt.: Frauen am Rande des Nervenzusammenbruchs, Spanien) Mira Nair för Salaam Bombay! (Indien) |
| 1990 | Giuseppe Tornatore Italien |
Nuovo cinema Paradiso (dt.: Cinema Paradiso) |
Bruno Nuytten för Camille Claudel (Frankriek) Kaspar Rostrup för Dansen med Regitze (dt.: Tanzen mit Regitze, Dänemark) Denys Arcand för Jésus de Montréal (dt.: Jesus von Montreal, Kanada) Jacobo Morales för Lo que le pasó a Santiago (dt.: Don Santiagos späte Liebe, Puerto Rico) |
1991–2000
[ännern | Bornkood ännern]| Johr | Priesdräger | för den Film | Nomineeren |
| 1991 | Xavier Koller Swiez |
Reise der Hoffnung | Jean-Paul Rappeneau för Cyrano de Bergerac (dt.: Cyrano von Bergerac, Frankriek) Fengliang Yang un Yimou Zhang för Ju Dou (China) Gianni Amelio för Porte aperte (dt.: Offene Türen, Italien) Michael Verhoeven för Das schreckliche Mädchen (Düütschland) |
| 1992 | Gabriele Salvatores Italien |
Mediterraneo | Friðrik Þór Friðriksson för Börn náttúrunnar (dt.: Kinder der Natur, Island) Yimou Zhang för Da hong deng long gao gao gua (dt.: Rote Laterne, China) Jan Svěrák för Obecná škola (dt.: Die Volksschule, Tschechoslowakei) Sven Nykvist för Oxen (Sweden) |
| 1993 | Régis Wargnier Frankriek |
Indochine | Stijn Coninx för Daens (Belgien) Adolfo Aristarain för Un Lugar en el mundo (dt.: Ein Ort in dieser Welt, Uruguay) Helmut Dietl för Schtonk! (Düütschland) Nikita Michalkow för Urga (Sowjetunion) |
| 1994 | Fernando Trueba Spanien |
Belle epoque | Kaige Chen för Ba wang bie ji (dt.: Lebewohl, meine Konkubine, China/Hong Kong) Paul Turner för Hedd Wyn (Grootbritannien) Ang Lee för Hsi yen (dt.: Das Hochzeitsbankett, Taiwan) Angh Hun Tran för Mui du du xanh (dt.: Der Duft der grünen Papaya, Vietnam) |
| 1995 | Nikita Michalkow Russland |
Utomlyonnye solntsem (Утомлённые солнцем, dt.: Die Sonne, die uns täuscht) |
Milcho Manchevski för Before the Rain (dt.: Vor dem Regen, Makedonien) Gérard Corbiau för Farinelli (dt.: Farinelli, der Kastrat, Italien/Belgien/Frankriek) Tomás Gutiérrez Alea un Juan Carlos Tabío för Fresa y chocolate (dt.: Erdbeer und Schokolade, Kuba) Ang Lee för Yin shi nan nu (dt.: Eat Drink Man Woman, Taiwan) |
| 1996 | Marleen Gorris Nedderlannen |
Antonia (dt.: Antonias Welt) |
Bo Widerberg för Lust och fägring stor (dt.: Schön ist die Jugendzeit, Däänmark) Rachid Bouchareb för Poussières de vie (dt.: Himmel ohne Sonne, Algerien) Fábio Barreto för O Quatrilho (Brasilien) Giuseppe Tornatore för L'Uomo delle stelle (dt.: Der Mann, der die Sterne macht, Italien) |
| 1997 | Jan Svěrák Tschechien |
Kolja | Sergei Bodrow för Kavkazkij plennik (dt.: Gefangen im Kaukasus, Russland) Nana Dschordschadse för Shekvarebuli kulinaris ataserti retsepti (dt.: 1001 Rezepte eines verliebten Kochs, Georgien) Patrice Leconte för Ridicule (dt.: Ridicule – Von der Lächerlichkeit des Scheins, Frankriek) Berit Nesheim för Søndagsengler (Norwegen) |
| 1998 | Mike van Diem Nedderlannen |
Karakter | Caroline Link för Jenseits der Stille (Düütschland) Bruno Barreto för O Que É Isso, Companheiro? (dt.: Vier Tage im September, Brasilien) Montxo Armendáriz för Secretos del corazón (dt.: Geheimnisse des Herzens, Spanien) Pawel Tschuchrai för Vor (dt.: Der Dieb, Russland) |
| 1999 | Roberto Benigni Italien |
La Vita è bella (dt.: Das Leben ist schön) |
José Luis Garci för El Abuelo (Spanien) Majid Majidi för Bacheha-ye aseman (Kinder des Himmels, Iran) Walter Salles för Central do Brasil (dt.: Central Station, Brasilien) Carlos Saura för Tango (Argentinien) |
| 2000 | Pedro Almodóvar Spanien |
Alles über meine Mutter (dt.: Todo sobre mi madre) |
Régis Wargnier för Est-Ouest (dt.: Est-Ouest – Eine Liebe in Russland, Frankriek) Eric Valli för Himalaya – l’enfance d’un chef (dt.: Himalaya – Die Kindheit eines Karawanenführers, Nepal) Paul Morrison för Solomon and Gaenor (Grootbritannien) Colin Nutley för Under solen (dt.: Das Glück kommt morgen, Sweden) |
2001–2010
[ännern | Bornkood ännern]2011–2020
[ännern | Bornkood ännern]| Johr | Priesdräger | för den Film | Nomineeren |
| 2011 | Susanne Bier Däänmark |
Hævnen (dt.: In einer besseren Welt) |
Alejandro González Iñárritu för Biutiful (Mexiko) Giorgos Lanthimos för Kynodontas (Grekenland) Denis Villeneuve för Incendies (dt.: Die Frau die singt – Incendies, Kanada) Rachid Bouchareb för Hors-la-loi (Algerien) |
| 2012 | Asghar Farhadi Iran |
Jodaeiye Nader az Simin (جدایی نادر از سیمین, dt.: Nader und Simin – Eine Trennung) |
Michael R. Roskam för Bullhead (Belgien) Joseph Cedar för Hearat Shulayim (הערת שוליים, Israel) Agnieszka Holland för W ciemności (Polen) Philippe Falardeau för Monsieur Lazhar (Kanada) |
| 2013 | Michael Haneke Öösterriek |
Amour (dt.: Liebe) |
Joachim Rønning un Espen Sandberg för Kon-Tiki (Norwegen) Pablo Larraín för No (Chile) Nikolaj Arcel för En kongelig affære (dt.: Die Königin und der Leibarzt, Däänmark) Kim Nguyen för War Witch (dt.: Rebelle, Kanada) |
| 2014 | Paolo Sorrentino Italien |
La grande bellezza (dt.: La Grande Bellezza – Die große Schönheit) |
Felix Van Groeningen för The Broken Circle Breakdown (dt.: The Broken Circle, Belgien) Rithy Panh för L’image manquante (dt.: Das fehlende Bild, Kambodscha) Thomas Vinterberg för Jagten (dt.: Die Jagd, Däänmark) Hany Abu-Assad för Omar (Palästinensische Autonomierebeden) |
| 2015 | Paweł Pawlikowski Polen |
Ida | Andrei Swjaginzew för Leviafan (dt.: Leviathan, Russland) Zaza Urušadze för Mandariinid (dt.: Tangerines, Eestland) Abderrahmane Sissako för Timbuktu (Mauretanien) Damián Szifron för Relatos salvajes (dt.: Wild Tales – Jeder dreht mal durch!, Argentinien) |
| 2016 | László Nemes Jeles Ungarn |
Saul fia | Ciro Guerra för El abrazo de la serpiente (dt.: Der Schamane und die Schlange) (Kolumbien) Deniz Gamze Ergüven för Mustang (Frankriek) Naji Abu Nowar för Theeb (Jordanien) Tobias Lindholm för Krigen (Däänmark) |
| 2017 | Asghar Farhadi Iran |
Forushande (فروشنده, dt.: The Salesman) |
Hannes Holm för En man som heter Ove (dt.: Ein Mann namens Ove, Sweden) Bentley Dean un Martin Butler för Tanna (dt.: Tanna – Eine verbotene Liebe, Australien) Maren Ade för Toni Erdmann (Düütschland) Martin Zandvliet för Under Sandet (dt.: Unter dem Sand – Das Versprechen der Freiheit, Däänmark) |
| 2018 | Sebastián Lelio Chile |
Una mujer fantástica (dt.: Eine fantastische Frau) |
Ziad Doueiri för L’insulte (قضية رقم ٢٣, dt.: Der Affront, Libanon) Ildikó Enyedi för Testről és lélekről (dt.: Körper und Seele, Ungarn) Andrei Swjaginzew för Neljubow (Нелюбовь, dt.: Loveless, Russland) Ruben Östlund för The Square (Sweden) |
| 2019 | Alfonso Cuarón Mexiko |
Roma | Nadine Labaki för Capharnaüm (کفرناحوم , dt.: Capernaum – Stadt der Hoffnung, Libanon) Paweł Pawlikowski för Zimna wojna (dt.: Cold War – Der Breitengrad der Liebe, Polen) Hirokazu Koreeda för Manbiki kazoku (万引き家族, dt.: Shoplifters – Familienbande, Japan) Florian Henckel von Donnersmarck för Werk ohne Autor (Düütschland) |
| 2020 | Bong Joon-ho Süüdkorea |
Gisaengchung (기생충, dt.: Parasite) |
Jan Komasa för Boże Ciało (dt.: Corpus Christi, Polen) Tamara Kotevska un Ljubomir Stefanov för Medena zemja (Медена земја, dt.: Land des Honigs, Noordmazedonien) Pedro Almodóvar för Dolor y gloria (dt.: Leid und Herrlichkeit, Spanien) Ladj Ly för Les Misérables (dt.: Die Wütenden – Les Misérables, Frankriek) |