Antikörper

Dit Woort hett noch annere Bedüden: kiek dorför ünner Antikörper (Film).

Antikörper (Immunglobulinen, internatschonal ok Immunoglobulinen) sünd Proteinen ut de Klasse vun de Globulinen, de in Warveldeerten as Reakschoon op sünnere Stoffen, de so nöömten Antigenen billt warrt. Antikörper sünd en Deel vun’t Immunsystem.

As Antigenen wirkt meist alleen Makromolekülen oder an Partikels bunnen Molekülen, as to’n Bispeel Lipopolysacchariden an de Böverflach vun Bakterien. En sünner’t Antigen löst normalerwies dat Billn vun en poor spezielle, dorto passen Antikörpers ut, de över sünnere, nich-kovalente Binnen tomeist blots dissen Frömdstoff kennt. Dat ok verwandte Stoffen (Targets) kennt warrn künnt, hett man sik Bispeel bi’t Empen tonütten maakt: to’n Bispeel bi de Pockenschuulempen billt de Lief gegen ungefährliche Kohpocken Antikörpers, de ok de för Minschen gefährlichen Pockenviren kennen doot.

De spezifische Binnen vun Antikörper an de Antigenen stellt en wichtigen Deel vun de Afwehr gegen indrungen Frömdstoffen dor. Bi Krankmakers (Pathogenen) as Frömdstoffen kann de Billn un Binnen vun Antikörpers Immunität utlösen, wat so veel hett, as dat de Minsch denn nich mehr disse Krankheit kriegen kann, de dorvun normalerwies utlöst warrt. Antikörper sünd also zentrale Bestanddelen vun’t Immunsystem vun de högeren Warveldeerten. Antikörper warrt ok as Immunglobulinen (Ig) betekent.

Antikörpers warrt vun en Klass vun de witten Blödkörpers (Leukozyten), also to Effekterzellen differenzeerte B-Zellen (d. h. Plasmazellen) afsünnert. Vörkamen doot se in’t Blood un in de Fletigkeit twüschen de Zellen in’t Geweev. Tomeist „kennt“ se nich de hele Struktur vun’t Antigen, man blots en Deel dorvun, wat as de antigene Determinant oder Epitop betekent warrt. De spezifische Steed an’n Antikörper to’n Anbinnen an’t Antigen warrt Paratop nöömt. De Antikörpers maakt bi’n Kuntakt mit dat Antigen de so nöömte humorale Immunantwoort.

Struktur vun Antikörpers

Ig-G Antikörper, blau: swore Keed, gröön: lichte Keed

Jeed Antikörper is ut twee glieke swore Keden (heavy chains, H) un twee glieke lichte Keden (light chains, L) tohopensett, de dör kovalente Disulfidbrüchen mitenanner to en Ypsilon-förmige Struktur verknütt sünd. De lichten Keden bestaht jede ut en kunstanten un en verännerboren Domään, de as C_L un V_L betekent warrt. de sworen Keden dorgegen hebbt all en verännerbore un dree (IgG, IgA) oder veer (IgM, IgE) kunstante Domänen. Disse warrt entspreken as V_H un C_H1, C_H2, C_H3 betekent. De verännerboren Domänen vun en lichte un en swore Keed billt de Steed to’n Anbinnen an’t Antigen. De Domään C_H2 besteiht ü.a. ok ut en Kohlehydratkeed, de en Binnensteed för dat Komplementsystem dorstellt. De Domään C_H3 is de Fc-Rezepter-binnensteed för de Opsoniseeren.

Mit Papain verdaut Antikörper (twee 50 kDa Fab-Fragmenten un en 50kDa Fc-Fragment)

De beiden lichten Keden sünd afhangig vun’n Organismus un vun de Immunglobulin-Ünnerklass vun’n Tyyp κ oder λ un billt tosamen mit de baven dat Liddrebeet (hinge region) liggen andelen vun de sworen Keden dat Fragment, dat an de Antigenen anbinnt (Fab) un enzymaatsch. mit Help vun Papain vun dat dorünner liggen kraistalline Fragment Fc absplitt warrn kann. De sünnere Verännerlichkeit vun de Antigenbinnensteed (Complementarity Determining Region, kort: CDR) maakt de Organismus över de V(D)J-Rekombinatschoon.

Papain splitt baven vun de Disulfidbrüchen vun de beiden sworen Keden toenanner. Man kriggt twee Fab-Fragmenten un en vullstännig Fragment Fc. Pepsin dorgegen splitt ünnen vun de Disulfidbrüchen, so dat dat Liddrebeet twüchen de beiden Fab-Fragmenten bestahn blifft. Dat Fragment warrt denn F(ab’)₂ nöömt. Pepsin un Plasmin splitt ok dat Fc-Fragment twüschen de tweten un de drüdden Domään vun’n kunstanten Deel vun de sworen Keed.

Antigen-Antikörper-Binnen

Antikörpers binnt mit jemehr A(ntigen)B(inding)-Rebeet „jemehr“ Epitop teemlich spezifisch, as dat Slötel-Slott-Prinzip. Dat heet, dat AB-Rebeet passt an sik blots to en sünner’t Antigen-Epitop. Nu kann dat aver vörkamen, dat dör’n Tofall ok noch annere Molekülen en Rebeet opwiest, dat jüst so opboet is, as dat passen Epitop. Op so en Phänomen baseert en Versök, Autoimmunkrankheiten to verkloren.

De Binnen twüschen dat Epitop un dat Immunglobulin is nich-kovalent un richt sik na’t Massenwirkensgesett. Wenn de Aggltinatschoon, also dat Utbillen vun grode Kumplexen, wat utmaken schall, mutt de Tall vun Epitopen un Binnensteden ruchweg gliek groot wesen. Wenn dat na baven oder ünnen dull afwieken deit, is de Kumplexeeren weniger de bestimmen Vörgang, man dat Neutraliseeren.^[1]

Antikörpers as B-Zell-Rezepters

Membranstännige Antikörpers (nöömt as B-Zell-Rezepters oder BCR) künnt B-Zellen aktiveeren, wenn se dör Antigenen dwervernett sünd. De B-Zell nimmt dorophen den Immunkumplox dör Endozytoos op, verdaut dat Antigen proteolytisch un wiest över MHC Klass II Molekülen Fragmenten (dat sünd Peptiden mit 8-12 Aminosüren) dorvun op ehr Zellböverflach. Warrt de wiesten Fragmenten ok – parallel op annere professionell antigenpräsenteeren Zellen (APC) oder even op disse B-Zell – vun en CD4-T-Zell (T-Helpszell) kennt, regt de T-Zell de B-Zell an, wodör wietere Riepvörgäng (somaatsch Hypermutatschoon, Klassenwessel) un Proliferatschoon to antikörperafsünnern Plasmazellen oder/un to Gedächtnis-B-Zellen utlöst. Disse Riepvörgäng finnt in Keemzentren (germinal center) i de sekundären lymphaatschen Organen (Milt, Lymphknütten) statt un warrt ünner dat Fackwoort Keemzentrumsreakschoon (germinal center reaction) tohopenfaat. De B-Zell-Rezepter is mit Utnahm vun en lütten Deel an’t Carboxyl-Enn vun de Sworen Keed, mit den Antikörper vun de tohöörig B-Zell identisch. De B-Zellrezepter hett dor en hydrophobe, in de Zellmembran sitten Sequenz, de Antikörper dorgegen en hydrophile Sequenz, de sien Afsünnern utlöst.

Wirkensoorden vun afsünnerte Antikörpers

Afsünnerte Antikörpers wirkt dör verscheden Aflööp:

De eenfachste is de Neutralisatschoon vun Antigenen: Dordör, dat de Antikörper dat Antigen binnt, warrt das blockeert un kann to’n Bispeel nich mehr as Gift wirken, oder annere Wesselwirken vun’t Antigen mit de Liefzellen (Inbreken vun Bakterien oder Viren in Geweev oder Zellen) warrt hinnert.
En annern Effekt is da Opsoniseeren („lecker maken“), dat Inhüllen vun Krankmakers un Frömdpartikels mit Antikörpers. Wenn t. B. en Antikörper an en Antigen anbinnt, dat sik op de Böverflach vun en Bakterium befinnt, wirkt dat togliek as en Markeeren vun’t Bakterium: Dat kunstante Rebeet warrt neemlich vun de Phagozyten (Freetzellen) kennt, de dat Bakterium opnehmen un verdauen künnt.
Bito sett dat Antikörper ok dat Komplementsystem in Gang.
Antikörpers, de an liefegene Zellen anbinnt, künnt NK-Zellen aktiveeren, de disse Zellen denn dood maakt. Disse Vörgang warrt ok „Antibody-dependent cell-mediated cytotoxicity“ (ADCC) nöömt.
As dat twee Binnensteden op en Antikörper gifft, kann dat butendem noch en Agglutinatschoon geven.

Klassen vun Antikörpers

Bi de meisten Warveldeerten gifft dat fief ünnerscheedliche Klassen (Isotypen) vun Immunglobulinen, de vun wegen jemehr ünnerscheedlichen Gen-Afsnitten vun de kunstanten Delen vun de sworen Keden indeelt warrt. Bito gifft dat’n poor Klassen, de blots bi enkelte Deertengruppen to finnen sünd. De verschedenen Isotypen kaamt in verscheden Kompartimenten vun’n Lief vör un hebbt ünnerscheedliche Opgaven.

Immunglobulin A

Immunglobulin A (IgA) warrt op all Sliemhüüt vun de Atenweeg, de Ogen, vun’n Magen-Darm-Trakt, den Urigenitaltrakt as ok vun sünnere Drüsen ründ üm de Bostworten vun Mudders afsünnert warrt un schuult dor vör Pathogenen – dat gellt ok för de Neeboren. Asünnert IgA besteiht in de Form vun Homodimeren; de beiden Andelen sünd dör dat „Joining-Peptide“ verbunnen.

Immunglobulin D

Immunglobulin D (IgD) warrt dör alternativ Splieten vun de IgM/IgD-Prä-mRNA tosamen mit IgM as B-Zell-Rezepter (BCR) op riepe, naive (d. h. de noch keen Antigen kennt hebbt) B-Zellen membranstännig co-exprimeert. IgD kummt blots in lütte Mengden in afsünnerte Form in’t Blood un in de Lymphe vör. De Funkschoon dorvun is opstunns noch nich klor.

Immunglobulin E

Immunglobulin E (IgE) schuult gegen Parasiten in’n Lief as to’n Bispeel Wörm. Bunnen warrt dat dör Fc-Rezepters op Mastzellen. Ut den Grund is meist all IgE membranbunnen un somit in’t Blood kuum vörhannen. Bi’n Kuntakt mit en Antigen warrt dat IgE dwervernett, wat dorto föhrt, dat Histaminen, Granzymen u. a. dör de Mastzellen un Granulozyten utschütt warrt (allergisch Foortsreakschoon). De Vörgang heet ok Mastzellendegranulatschoon – an disse Steed griept Heelmiddel gegen Allergien an, de de Mastzellen bestänniger maakt. De utschütt’ten Bodenstoffen (Mediatoren) maakt de Fatten wieter, üm dat Hertransporteeren vun annere Immunzellen lichter to maken. Bito tütt dat de Musekln tosamen, wat dat Utscheden vun de Krankmakers över de Lung un den Darm lichter maakt.

Immunglobulin M

Immunglobulin M (IgM) is de eerste Klass vun Antikörpers, de bi’n eersten Kuntakt mit Antigenen billt warrt un so de akute Infekschoonsphaas vun en Krankheit anwiest. To’n Bispeel is dat anti-Masseln-IgM, dat Antikörper ut de IgM-Klass, dat gegen dat Masselnvirus richt is dat Teken för en frische Infekschoon.

IgM is en Pentamer (Multimer) ut fief Ünnereenheiten. Ok disse Ünnereenheiten sünd dör dat Joining Peptide verbunnen. Dat IgM hett teihn Steden to’n Binnen an’n Antigenen, so dat disse Antikörpers to en starke Agglutinatschoon föhrt. De Antigen-Antikörperkumplex vun IgM-Pentameren aktiveert den klassischen Weg vun’t Komplementsystem. Wieter warrt de Bloodgruppen vun IgM-Antikörpers kennt.

Immunglobulin G

Immunglobulin G (IgG) warrt eerst in en hentreckte Afwehrphaas (üm un bi dree Weken) billt un hollt dorna lang vör. de Nawies dorvun wiest en Infekschoon an, de een al dörmaakt hett, oder en Empen. To’n Bispeel is dat anti-Masseln-IgG dat Antikörper vun de IgG-Klass, dat sik gegen dat Masselnvirus richt un bi’n Nawies op en fröhere oder akute Infekschoon oder op en Empen gegen de Masseln hendüden kann. De Antikörper vun’n Rhesusfakter D sünd ok vun disse Klass, wat bi en Swangerschop to Kumplikatschonen föhren kann, vun wegen dat Immunglobulin G dör de Plazenta dör kann.

Immunglobulin Y

Immunglobulin Y (IgY) warrt ok Chicken IgG, Egg Yolk IgG oder 7S-IgG nöömt. Dat is bi de Höhner dat enspreken Immunglobulin to dat IgG un hett ok en ruchweg glieke Struktur. Dat IgY kummt in hoge Kunzentratschonen in Höhnereier vör. IgY hett eenige Vördelen in’n bioanalyytschen Sinn bi Immunoassays gegenöver dat IgG.

Immunoglobulin W

Immunglobulin W (IgW) is eerst 1996 bi en Oort vun de Haien opdeckt worrn. Ut dissen Grund is toeerst annahmen worrn, dat disse Antikörperklass blots bi Knorpelfisch vörkummt. Man, 2003 is IgW ok bi Lungenfisch nawiest worrn, wat en Klass vun de Knakenfisch is. IgW bargt wohrschienlich en poor Egenschoppen vun en vermoodt Oor-Immunglobulin un is dorüm vör allen för de Forschers intressant, de sik mit de Evolutschoon vun’t Immunsystem befaten doot.

Krankheiten mit en anboren oder entwickelten Mangel an Antikörpers hebbt faken mit dat IgG to kriegen. Wenn de Lief Antikörper billt, de sik gegen egene Liefbestanddelen richt, so nöömt Autoantikörper, warrt vun en Autoimmunkrankheit snackt. IgG warrt bito ok aktiv över dat Blood un de Plazentahinnern in den Fötus transporteert un kann dor ok na de Geboort för’t eersten Schulen för Infekschonen sorgen. Över twee antigenbunnen IgG warrt dat Komplementsystem aktiveert. De Fc-Rezepter vermiddelt de Phagozytoos.

Bedüden för de Medizin

Pharmakologie

Immunglobulin G bargt en breet Spektrum an Antikörpers gegen verscheden infektiöse Krankmakers. Opsoniseeren un Neutraliseeren vun Mikroben un Toxinen dör spezifische Antikörpers sünd al nawiest worrn. IgG-Antikörpers warrt ut dat Plasma vun tomindst dusend Spenners herstellt. De Subklassenverdelen is jüst so as dat vun’t minschliche Plasma. Dör anpasst Doseeren künnt sietere IgG-Serumspegels wedder op den normalen Weert bröcht warrn. De Wirkvörgang bi annere Anwennen as de Substitutschoonstherapie is noch nich vullstännig utforscht, slutt aver immunmodulatorsche Wirken mit in. De fardigen Produken sünd op’n swack suren pH-Weert instellt. En Ännern vun’n Blood-pH-Weert is nich meten worrn, ok nich bi de Gaav vun grode Dosen. De Osmolalität vun Fardigheelmiddels liggt dicht bi’n physiologschen Weert (285-295 mOsmol/kg).

Pharmakokinetik

De Immunglobulinen sünd, wenn se intravenös geven worrn sünd, in de Bloodbahn vun’n Patient bioloogsch foorts un vullstännig praat. Se verdeelt sik teemlich gau twüschen dat Plasma un de extravaskuläre Fletigkeit in’n Geweev. Na dree bit fief Daag stellt sik en Gliekgewicht twüschen de intra- un extravaskulären Kompertimenten in. De in-vivo-Halfweertstiet vun IgG bi Patienten mit en primären Antikörpermangelsyndrom liggt bi 35 Daag, kann aver vun Patient to Patient ünnerscheedlich wesen. Immunglobulinen un IgG-Kumplexen warrt in de Zellen vun’t mononukleären phagozytschen System afboet.

Vörklinische Daten to de Sekerheit

Immunglobulinen sünd normale Bestanddelen vun’n minschlichen Lief. De akute Toxizität bi Deren is nich fasttostellen, vun wegen dat dat Volumen, dat dorto geven warrn müss, grötter is as de Grenz, de totomoden weer. Deerstudien över chroonsche Toxizität un Embryotoxizität sünd nich mööglich, vun wegen dat de Resultaten dör’t Billn vun Antikörpers gegen minschliche Proteinen stört warrt. Klinische Insichten hebbt aver keen Henwiesen op kanzerogene oder mutagene Utwirken bröcht. Experimentelle Ünnersöken an Deerten weern dorüm nich för nödig hollen.

Anwennen vun Antikörpers in de Medizin

Ut Deerten künnt Antikörper (Antiseren) wunnen warrn, de as Heelmiddel för ünnerscheedliche Saken bruukt warrt. En wichtig Bispeel dorför is de Anwennen as passiven Empstoff.

Bi eenige Krankheiten warrt Antikörper therapeutisch as Intravenöse Immunglobulingaven (IVIG) insett. Butendem warrt sünnere monoklonale Antikörpers siet jüngerer Tiet in de Medizin as Heelmiddel insett. De Anwennensrebeden sünd vör allen de Hämatologie un de Onkologie. Dorblangen warrt se ok to’n Behanneln vun Autoimmunkrankheiten bruukt as Multiple Skleroos oder Rheumatoide Arthritis (RA). Dorbi kennt disse Antikörpers pro-inflammatorische Zytokine as IL-1 oder TNF-a. Antikörpers gegen den B-Zell-Böverflachenmarker CD20 kennt blots naive (d. h. de noch keen Antigen kennt hebbt) un Gedächtnis-B-Zellen, man keen Plasmazellen (CD20neg). Liekers is ok disse Therapie teemlich spoodriek. De Antikörpers stellt dormit en Heelmiddelklass dor, de to’n eersten mol in de Laag is, nipp un nau in de sweren Vörgäng intogriepen (Biologicals).

Antikörper künnt ok dorto bruuk warrn, sünnere Stoffen in Lief optofinnen. Dorför binnt man an den Antikörper en swack radioaktiven Stoff an. Wenn man nu de Anbinnensteed för’t Antigen ännert, kann man den Antikörper dorop trimmen, sik an en sünneren Stoff antohangen. Mit Help vun de Szintigrafie kann een denn faststellen, woneem sik de radioaktive Stoff nipp un nau ophollt. Disse Methood kann to’n Bispeel insett warrn, üm Geschwülsten in’n Lief optofinnen.

De kunstante Deel vun de Antikörpers weern in fröhere Tieten noch murin (vun de Muus), wat to Afstöötreakschonen dör dat Immunsystem föhren künn. Üm dit Problem to ümgahn, warrt siet eenige Tiet dat so nöömte humaniseerte Antikörper bruukt. Normale monoklonale Antikörpers bargt blangen dat verännerliche Rebeet, wat de Spezifität gegen minschliche Antigenen vermiddelt, jümmer noch Proteinbestanddelen vun de Muus, de vun’t minschliche Immunsystem mööglicherwies jümmer noch afstött warrt. Man, mit Help vun molekularbioloogsche Verfohren warrt dorüm de murinen Delen vun de kunstanten Afsnitten wegmaakt un dör boglieke kunstante Delen vun minschliche Antikörpers uttuuscht. De kunstanten Afsnitten vun de Antikörpers hebbt för de spezifische Binnen vun’n monoklonalen Antikörper keen Rull. De op disse Oort enstahn monoklonale Antikörper warrt as „humaniseerte monoklonal Antikörper“ betekent un warrt vun’t Immunsystem vun’n Minschen nich mehr afstött. Humaniseerte Antikörpers warrt in en Kultur ut Hamster-Ovarialzellen herstellt. Dorüm is de Produkschoon veel opwänniger un dürer as de Produkschoon in Mikroorganismen.

Bi de Radioimmuntherapie warrt en ioniseeren Strahlenborn an en Antikörper ankoppelt.

Anwennen vun Antikörpers in de Biologie

De hoge Spezifität, mit de Antikörpers jemehr Antigen kennt, warrt in de Biologie utnütt, üm dat Antigen, wat in de meisten Fäll en Protein is, sichtbor to maken. De Antikörpers sünd entweder direkt mit en Enzym – dat sett en Substraat in Farv oder Chemoluminiszenz üm –, mit en Fluoreszenzfarvstoff oder mit radioaktiven Isotopen koppelt oder warrt mit en Sekundärantikörper, dat an den eersten (Primärantikörper) anbinnt, nawiest.

Immunohistochemie: Nawies vun’n Antigen op en Zellböverflach, in’t Zytoplasma oder in’n Zellkarn mit Antikörpers op Gewevsdünn- (Cryo- oder Paraffin-) snitten un dormit indirekt Nawies vun Zelltypen, Differenzeerensstadien usw.
ELISA: Quantifizeeren vun Antigenen oder Antikörpers in’t Serum, Zellkulturöverstännen usw. mit enzymkoppelt Antikörper
ELISPOT: Nawies vun antikörper- oder antigensezerneeren Zellen (Plasmazellen, zytokinsezerneeren Zellen) mit enzymkoppelte Antikörpers
FACS: Quantifizeeren vun Zellen mit fluoreszenzkoppelte Antikörpers gegen Antigenen op de Zellböverflach, in’t Zytoplasma oder in’n Zellkarn
Western Blot
Supergelshift (ok EMSA)
Swangerschopstest
Phagen-Display
Drugwipe-Test
Abzyme

Winnen vun Antikörpers

Polyklonale Antiseren

Polyklonale Antiseren sünd en Mischen ut verscheden Antikörpers de gegen verschedene Epitopen/Antigenen richt sünd. Toeerst mit dat Antigen, wo de Antikörper gegen richt wesen schall, utwählt un produzeert warrn. Dat kann op verscheden Oorden henkregen warrn, t. B. dordör dat en Protein eenfach isoleert, en Peptid in vitro synthetiseert oder dat Protein in een Stück rekombinant in Bakterien herstellt warrt. Dorna warrt dat Protein bi en Deert injezeert, so dat sien Immunsystem anfangt, Antikörper gegen dat Protein to billn. Disse Vörgang warrt „Immuniseeren“ nöömt. As Antikörper-Produzenten warrt vör allen Müüs, Rotten un Kaninken nahmen, man ok Zegen, Schaap un Peerd. De Immuniseeren warrt mehrmols wedderhollt. Na en poor Weken kann dat polyklonale Antiserum extraheert warrn. Dor sünd verschedene dör de Immuniseeren billte, gegen dat Antigen richte Antikörpers binnen, de sik in dat kennt Epitop ünnerscheden künnt.

Monoklonale Antikörpers

En monoklonal Antikörper is gegen een Epitop oder Antigen richt. Eerst mööt, as bi de polyklonalen Antikörperprodukschoon, Deerten immuniseert warrn, üm denn jemehr Plasmazellen ut de Milt oder de Lymphknütten to winnen. Vun wegen dat de Plasmazellen sik nich mehr Delen künnt, mutt as nächst en Versmölten mit Tumorzellen maakt warrn. De Zellhybriden (Hybridoma-Zellen), de op disse Wies tostannen kaamt, hebbt vun de Plasmazellen jemehr Egenoort, en sünnern Antikörper to produzeeren un aftosünnern, un togliek vun de Tumorzell de Egenschopp, sik in Kultur theoreetsch ahn Enn delen to künnen. Dordör künnt se theoretisch ok ahn Enn leven. Dör mehrfack Verenkeln (Kloneeren) warrt en Stamm vun Zellen wunnen, de op en enkelte Hybridoma-Zell un dormit ok op en enkelte Plasmazell torüchgeiht.

De Zelllienen, de dorbi rutkaamt, künnt in Kultur nu ahn Enn wassen un op de Wies theoretisch en Mengde vun Antikörpers produzeeren, de keen Grenz hett. Vun wegen dat all Zellen op en enkelte Utgangszell torüchgaht, sünd all Zellen in een Kultur vullstännig glieke Kopien vun en un de sülve Zell. Dorüm produzeert ok all Zellen en sünnern, jümmer glieken Antikörper, vun den sik de Egenschoppen nipp un nau bestimmen lett un theoretisch ahn Inschränken naproduzeert warrn kann.

Rekomibante Antikörpers

Rekombinante Antikörpers warrt in vitro herstellt, also ahn Versööksdeer. Rekombinante Antikörpers warrt tyypschwies ut Genbibliotheken herstellt, de för’t Produzeeren in Mikroorganismen egent sünd. De Utwahl vun den richtigen Antikörper, de op dat richtige Antigen utricht is, löppt also nich över dat Immunsystem vun en Deert oder en Minsch, man dör en Binnenschritt in’t Reagenzglas. Rekombinante Antikörpers künnt op vele ünnerscheedliche Oorden insett warrn, vun wegen dat se eenfach to ännern sünd. Jemehr Arvgoot is jo bekannt. So künnt jemehr Bestännigkeit oder de Stärk vun jemehr Binnen verbetert warrn. Butendem künnt Proteinen mit annere Funkschonen ankoppelt warrn, t. B. to’n Tügen vun bispezifische Antikörpers oder Immuntoxinen.

Kiek ok

Borns

↑ Biorama.ch: Antigen – Antikörper – Binnen

Literatur

Alexander H. Lucas (2001): Immunoglobulin Gene Construction. In: Encyclopedia of Life Sciences. doi:10.1038/npg.els.000117 (Vulltexttogreep)
Stefan Dübel et al. (2004): Rekombinante Antikörper: Werkzeuge gegen Krebs, Infektionen und Autoimmunerkrankungen? In: Biologie in unserer Zeit. Bd. 34, S. 372–379. doi:10.1002/biuz.200410267 PDF
Dübel, S. (ed.) (2007) Handbook of Therapeutic Antibodies. Three Vol., 1160pages. Wiley-VCH, Weinheim, ISBN 978-3-527-31453-9.

Websteden

Antikörper. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.

[1] Biorama.ch: Antigen – Antikörper – Binnen

[1]