tinta

Bahasa Melayu

Takrifan

tinta (ejaan Jawi تينتا)

1. Cecair yang digunakan untuk menulis di atas helaian; dakwat.

Etimologi

Pinjaman Portugis tinta (“dakwat”), daripada bahasa Old Galician-Portuguese tinta, tĩta, daripada bahasa Latin tincta (“diwarnakan”), bentuk tingō (“nila”, verb).

Sebutan

• Kamus Dewan: tin·ta

Rujukan

• "tinta" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

Pautan luar

• "tinta" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.

Bahasa Indonesia

Takrifan

Kata nama

tinta

1. dakwat (cecair untuk menulis)

Etimologi

Daripada bahasa Portugis tinta (“dakwat”), daripada bahasa Old Galician-Portuguese tinta, tĩta, daripada bahasa Latin tincta (“diwarnakan”), bentuk tingō (“nila”, verb).

Sebutan

• Penyempangan: tin‧ta

Pautan luar

• “tinta” dalam Kamus Besar Bahasa Indonesia (KBBI) Daring, Jakarta: Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan Republik Indonesia, 2016.

Bahasa Portugis

Takrifan

Kata nama

tinta

1. cat
2. dakwat (cecair untuk menulis)
3. nila

Etimologi

Daripada bahasa Old Galician-Portuguese tinta, tĩta, daripada bahasa Latin tincta (“diwarnakan”), bentuk tingō (“nila”, verb).

Sebutan

• Penyempangan: tin‧ta