[go: up one dir, main page]
Pergi ke kandungan

Charlotte Corday

Tambah pautan
Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
Charlotte Corday
Charlotte Corday, dilukis atas permintaannya oleh Jean-Jacques Hauer, beberapa jam sebelum dihukum mati
Kelahiran
Marie-Anne Charlotte de Corday d'Armont

27 Julai 1768
Saint-Saturnin-des-Ligneries, Normandy, Perancis[1]
Meninggal dunia17 Julai 1793(1793-07-17) (umur 24)
Paris, Republik Perancis
Sebab kematianDihukum mati dengan guillotine
Terkenal keranaPembunuhan Jean-Paul Marat
Ibu bapa
  • Jacques François de Corday, seigneur d'Armont
  • Charlotte Marie Jacqueline Gaultier de Mesnival
Tandatangan

Marie-Anne Charlotte de Corday d'Armont (27 Julai 1768 – 17 Julai 1793), dikenali secara ringkas sebagai Charlotte Corday (Perancis: [kɔʁdɛ]), ialah tokoh Revolusi Perancis yang membunuh pemimpin revolusioner dan Jacobin Jean-Paul Marat pada 13 Julai 1793.

Dilahirkan di Normandy kepada keluarga bangsawan kecil, Corday adalah penduduk Caen dan simpatisan Girondins, puak sederhana revolusioner Perancis yang menentang Jacobin. Dia menganggap Jean-Paul Marat bertanggungjawab atas Pembunuhan Beramai-ramai September 1792 dan, percaya bahawa Revolusi berada dalam bahaya kerana laluan yang lebih radikal yang diambil oleh Jacobin, memutuskan untuk membunuh Marat.[2]

Pada 13 Julai 1793, setelah mengembara ke Paris dan mendapatkan khalayak dengan Marat, Corday maut menikamnya dengan pisau semasa dia sedang mandi ubat. Pembunuhan Marat telah diingati dalam lukisan The Death of Marat oleh Jacques-Louis David. Corday segera ditangkap, didapati bersalah oleh Tribunal Revolusi dan pada 17 Julai 1793, empat hari selepas kematian Marat, dihukum mati dengan guillotine di Place de Grève. Pada tahun 1847, penulis Alphonse de Lamartine memberi Corday nama samaran anumerta l'ange de l'assassinat (Malaikat Pembunuhan).

Biografi

[sunting | sunting sumber]
Rumah di Normandy tempat Corday dilahirkan.

Dilahirkan di Saint-Saturnin-des-Ligneries, sebuah dusun di komune Écorches (Orne), diNormandy,[3] Charlotte Corday adalah ahli keluarga bangsawan kecil. Dia adalah keturunan generasi kelima dari dramatis Pierre Corneille. Ibu bapanya adalah sepupu.[4]

Semasa Corday masih muda, kakaknya dan ibu mereka, Charlotte Marie Jacqueline Gaultier de Mesnival, meninggal dunia. Bapanya, Jacques François de Corday, Seigneur d'Armont (1737–1798), tidak dapat menahan kesedihannya atas kematian mereka, menghantar Corday dan adik perempuannya ke biara Abbaye aux Dames di Caen, di mana yang pertama mempunyai akses kepada perpustakaan biara dan pertama kali menemui tulisan Plutarch, Rousseau dan Voltaire.[5]:154–55 Selepas 1791, dia tinggal di Caen bersama sepupunya, Madame Le Coustellier de Bretteville-Gouville. Kedua-duanya menjalin hubungan rapat, dan Corday adalah pewaris tunggal harta pusaka sepupunya.[5]:157

Penampilan fizikal Corday digambarkan pada pasportnya sebagai "lima kaki dan satu inci ... rambut dan kening berwarna merah gelap, mata kelabu, dahi tinggi, mulut bersaiz sederhana, dagu berlesung pipit dan muka bujur".[6]

Pengaruh politik

[sunting | sunting sumber]
Charlotte Corday à Caen en 1793 oleh Tony Robert-Fleury

Selepas revolusi menjadi radikal dan menuju ke arah keganasan, Charlotte Corday mula bersimpati dengan Girondins. Dia mengagumi ucapan mereka dan semakin menyukai banyak kumpulan Girondist yang dia temui semasa tinggal di Caen. Dia menghormati prinsip politik Girondin dan datang untuk menyelaraskan dirinya dengan pemikiran mereka. Dia menganggap mereka sebagai gerakan yang akhirnya akan menyelamatkan Perancis.[7] Girondins mewakili pendekatan yang lebih sederhana terhadap revolusi dan mereka, seperti Corday, ragu-ragu tentang arah revolusi itu. Mereka menentang Montagnards, yang menganjurkan pendekatan yang lebih radikal kepada revolusi, yang termasuk idea melampau bahawa satu-satunya cara revolusi akan bertahan daripada pencerobohan dan perang saudara adalah dengan mengganas dan melaksanakan mereka yang menentangnya..[8] Penentangan terhadap pemikiran radikal ini, ditambah pula dengan pengaruh Girondin, akhirnya menyebabkan Corday melaksanakan rancangannya untuk membunuh salah seorang radikal Montagnard yang paling lantang dan popular, Jean-Paul Marat.

Tindakan Corday membantu dalam penyusunan semula peranan peribadi berbanding awam wanita dalam masyarakat pada masa itu. Idea wanita sebagai kelas kedua atau kurang daripada telah dicabar, dan Corday dianggap sebagai wira kepada mereka yang menentang ajaran Marat. Terdapat cadangan bahawa tindakannya menghasut pengharaman kelab politik wanita, dan hukuman mati terhadap aktivis wanita seperti Girondin Madame Roland.[9]

Pengaruh idea Girondin terhadap Corday terbukti dalam kata-katanya semasa perbicaraannya: "Saya telah membunuh seorang lelaki untuk menyelamatkan seratus ribu."[10] Semasa revolusi berkembang, Girondins telah menjadi lebih progresif menentang cadangan radikal dan ganas Montagnards seperti Marat dan Robespierre. Tanggapan Corday bahawa dia menyelamatkan seratus ribu nyawa menggemakan sentimen Girondin ini ketika mereka cuba memperlahankan revolusi dan membalikkan keganasan yang telah meningkat sejak Pembunuhan Beramai-ramai September 1792.

Pembunuhan Marat

[sunting | sunting sumber]

Jean-Paul Marat adalah ahli puak Jacobin radikal yang mempunyai peranan utama semasa Pemerintahan Keganasan. Sebagai seorang wartawan, dia menggunakan kuasa dan pengaruh melalui akhbarnya, L'Ami du peuple ("Sahabat Rakyat"). Keputusan Corday untuk membunuh Marat telah dirangsang bukan sahaja oleh kebenciannya pada Pembunuhan Beramai-ramai September, yang mana dia menganggap Marat bertanggungjawab, tetapi oleh ketakutannya terhadap perang saudara habis-habisan.:161 Dia percaya bahawa Marat mengancam Republik, dan kematian akan menamatkan keganasan di seluruh negara. Dia juga percaya bahawa Raja Louis XVI tidak sepatutnya dihukum bunuh.[5]:160

The Death of Marat oleh Jacques-Louis David (1793)

Pada 9 Julai 1793, Corday meninggalkan sepupunya, membawa salinan Plutarch's Parallel Lives, dan pergi ke Paris, di mana dia mengambil bilik di Hôtel de Providence.[11] Dia membeli pisau dapur dengan bilah 6 inci (15 sm). Dalam beberapa hari berikutnya, dia menulis Adresse aux Français amis des lois et de la paix ("Alamat kepada orang Perancis, kawan Undang-undang dan Keamanan") untuk menjelaskan motifnya untuk membunuh Marat.[12]

Charlotte Corday oleh Paul-Jacques-Aimé Baudry (s. 1860)

Corday pada mulanya merancang untuk membunuh Marat di hadapan keseluruhan Konvensyen Kebangsaan. Dia berniat untuk membuat contoh tentang dia, tetapi apabila tiba di Paris dia mendapati bahawa Marat tidak lagi menghadiri mesyuarat kerana kesihatannya semakin merosot akibat gangguan kulit (mungkin dermatitis herpetiformis). Dia kemudiannya terpaksa menukar rancangannya. Dia pergi ke rumah Marat sebelum tengah hari pada 13 Julai, mendakwa mempunyai pengetahuan tentang pemberontakan Girondist yang dirancang di Caen; dia ditolak oleh Catherine Evrard, kakak kepada tunang Marat, Simonne.[13]

Sekembalinya petang itu, Marat mengakuinya. Pada masa itu, dia menjalankan kebanyakan urusannya dari tab mandi kerana keadaan kulitnya. Marat menulis nama-nama Girondin yang dia berikan kepadanya; dia kemudian mengeluarkan pisau dan menjunamnya ke dadanya. Dia berseru: Aidez-moi, ma chère amie! ("Tolong saya, kawan saya yang dikasihi!"), dan kemudian mati.[14]

Inilah detik yang diingati oleh lukisan Jacques-Louis David The Death of Marat. Sudut berbeza dari pose ikonik Marat yang mati dalam bilik mandinya adalah dalam lukisan 1860 karya Paul-Jacques-Aimé Baudry, Charlotte Corday.

Sebagai tindak balas kepada jeritan Marat yang hampir mati, Simonne Evrard meluru masuk ke dalam bilik. Dia disertai oleh pengedar akhbar Marat, yang merampas Corday. Dua jiran, pakar bedah tentera dan doktor gigi, cuba memulihkan Marat. Pegawai Republikan tiba untuk menyoal siasat Corday, dan untuk menenangkan orang ramai yang histeria yang kelihatan bersedia untuk membunuhnya.[15]

Perbicaraan

[sunting | sunting sumber]
Karikatur perbicaraan Corday oleh James Gillray, 1793

Charlotte Corday menghantar surat perpisahan berikut kepada bapanya yang telah dipintas dan dibaca semasa perbicaraan, surat yang membantu mengesahkan bahawa pembunuhan Marat telah direncanakan:

Maafkan saya, papa sayang saya, kerana telah membuang kewujudan saya tanpa izin anda. Saya telah membalas dendam kepada ramai mangsa yang tidak bersalah, saya telah menghalang banyak bencana lain. Rakyat, suatu hari nanti kecewa, akan bergembira kerana dibebaskan daripada seorang yang zalim. Jika saya cuba memujuk anda bahawa saya sedang melalui England, itu kerana saya berharap untuk mengekalkannya secara inkognito, tetapi saya menyedari kemustahilan. Saya harap anda tidak akan terseksa. Walau apa pun, saya percaya bahawa anda akan mempunyai pembela di Caen. Saya mengambil Gustave Doulcet sebagai pertahanan: serangan sedemikian tidak membenarkan pertahanan, ia untuk bentuk. Selamat tinggal, papa sayangku, tolong lupakan saya, atau lebih tepatnya bergembiralah dengan nasib saya, sebabnya adalah baik. Saya mencium adik saya yang saya sayangi dengan sepenuh hati saya, serta semua ibu bapa saya. Jangan lupa ayat ini oleh Corneille:

Jenayah adalah memalukan, bukan perancah!

Esok pada pukul lapan saya dihakimi. 16 Julai ini.[16]

Corday menjalani tiga pemeriksaan balas berasingan oleh pegawai kanan kehakiman revolusioner, termasuk Presiden Tribunal Revolusi dan ketua pendakwa raya. Dia menegaskan bahawa dia adalah seorang republik dan telah begitu sebelum Revolusi, memetik nilai-nilai Rom kuno sebagai model yang ideal..[17]

Fokus soalan adalah untuk menentukan sama ada dia telah menjadi sebahagian daripada konspirasi Girondist yang lebih luas. Corday kekal berterusan dalam menegaskan bahawa "Saya sahaja yang menyusun rancangan itu dan melaksanakannya." Dia merujuk kepada Marat sebagai "penimbun" dan "raksasa" yang dihormati hanya di Paris. Dia mengkreditkan pisau mautnya terhadap Marat dengan satu pukulan bukan untuk berlatih terlebih dahulu tetapi kerana nasib.[18]

Charlotte Corday meminta Gustave le Doulcet, seorang kenalan lama, untuk membelanya, tetapi dia tidak menerima surat yang dia tulis kepadanya tepat pada masanya, jadi Claude François Chauveau-Lagarde dilantik untuk membantunya semasa perbicaraan.[19][20]Adalah dipercayai bahawa Antoine Quentin Fouquier-Tinville secara sukarela menangguhkan surat itu,[2] bagaimanapun, dikatakan bahawa Corday berpendapat bahawa Le Doulcet enggan membelanya dan menghantar surat celaan terakhir kepadanya sebelum pergi ke perancah.[21]

Penjatuhan hukuman

[sunting | sunting sumber]
Charlotte Corday sedang dijalankan untuk pelaksanaannya, oleh Arturo Michelena (1889). Warden membawa blaus merah yang dipakai oleh Corday dan pelukis Hauer berdiri di sebelah kanan.

Selepas menjatuhkan hukuman kepadanya Corday bertanya kepada mahkamah sama ada potretnya boleh dicat, kononnya untuk merakam dirinya yang sebenar. Dia membuat permintaannya dengan merayu, "Oleh kerana saya masih mempunyai beberapa saat untuk hidup, mungkin saya berharap, rakyat, bahawa anda akan membenarkan saya melukis diri saya sendiri."[22]:75 Diberi kebenaran, dia memilih sebagai artis seorang pegawai Pengawal Kebangsaan, Jean-Jacques Hauer, yang sudah mula melakarnya dari galeri bilik mahkamah. Keserupaan Hauer (lihat di atas) telah selesai sejurus sebelum Corday dipanggil ke tumbril, selepas dia melihatnya dan mencadangkan beberapa perubahan.[23]

Sejak pelaksanaannya, ramai pengarang telah menulis menggambarkan Corday sebagai berambut perang semulajadi, terutamanya disebabkan oleh potret Hauer ini. Mungkin untuk memberi idea bahawa dia telah meluangkan masa untuk menyerlahkan dirinya dan menyisir rambutnya sebelum membunuh Marat, Hauer melukis rambut Corday dengan warna yang sangat terang. Di sebalik kemasyhuran potret yang satu ini, banyak lukisan lain (dilakukan dalam kehidupan dan selepas kematian) menunjukkan Corday dalam bentuk si rambut coklat sebenar, dan pasportnya menggambarkan rambutnya sebagai "chestnut" (châtains), menyangkal idea bahawa Corday mempunyai rambut yang cerah..[24]

Pada 17 Julai 1793, empat hari selepas Marat dibunuh, Corday telah dihukum mati oleh guillotine di Place de Grève dengan memakai blaus berlebihan merah yang menandakan pengkhianat yang dikutuk yang telah membunuh wakil rakyat. Berdiri sendirian di dalam tumbril di tengah-tengah orang ramai yang ingin tahu dia tetap tenang, walaupun basah kuyup oleh hujan musim panas yang tiba-tiba.[25] Jenazahnya dikebumikan di Tanah Perkuburan Madeleine. Tengkoraknya dikatakan telah dikeluarkan dari kuburnya dan dipindahkan dari orang ke orang pada tahun-tahun kemudian.[26]

Kesudahan

[sunting | sunting sumber]

Selepas memenggal kepala Corday, seorang lelaki bernama Legros mengangkat kepalanya dari bakul dan menamparnya di pipi. Charles-Henri Sanson, algojo, dengan marah menolak laporan yang diterbitkan bahawa Legros adalah salah seorang pembantunya. Sanson menyatakan dalam diarinya bahawa Legros sebenarnya adalah seorang tukang kayu yang telah diupah untuk membuat pembaikan guillotine.[27] Saksi melaporkan ekspresi "kemarahan yang tidak berbelah bahagi" di wajahnya apabila pipinya ditampar. Anekdot yang sering diulang telah menunjukkan bahawa mangsa guillotine sebenarnya boleh mengekalkan kesedaran untuk seketika, termasuk oleh Albert Camus dalam Reflections on the Guillotine ("Kepala Charlotte Corday yang terpenggal memerah, dikatakan, di bawah tamparan algojo.").[28]

Kesalahan terhadap seorang wanita yang dilaksanakan beberapa saat sebelum ini dianggap tidak boleh diterima dan Legros dipenjarakan selama tiga bulan kerana keterlaluan.[29]

Pemimpin Jacobin telah membedah mayatnya sejurus selepas kematiannya untuk melihat sama ada dia masih dara. Mereka percaya ada seorang lelaki berkongsi katilnya dan rancangan pembunuhan itu. Mereka kecewa, setelah pemeriksaan bukan saintifik, mereka memutuskan bahawa dia adalah seorang dara.[30]

Akibat langsung jenayahnya adalah bertentangan dengan apa yang dia jangkakan: pembunuhan itu tidak menghentikan Jacobin atau Keganasan, yang semakin meningkat selepas pembunuhan itu.[2] Juga Marat menjadi syahid, patungnya menggantikan patung agama di rue aux Ours dan beberapa nama tempat ditukar untuk menghormati Marat.[31]

Tindakan Corday mengubah idea tentang kemampuan seorang wanita, dan bagi mereka yang tidak menjauhinya kerana perbuatannya, dia adalah seorang heroin. André Chénier, sebagai contoh, menulis puisi untuk menghormati Corday. Ini menyerlahkan "kejantanan" yang dimiliki oleh Corday semasa revolusi.[22]:75–76

Perancis (Asli) English (Terjemahan) Malay (Terjemahan)
La vertu seule est libre. Honneur de notre histoire,

Notre immortel opprobre y vit avec ta gloire,

Seule tu fus un homme, et vengeas les humains.

Et nous, eunuques vils, troupeau lâche sans âme,

Nous savons répéter quelques plaintes de femme,

Mais le fer pèserait à nos débiles mains.

Virtue alone is free. Honor of our history,

Our immortal opprobrium lives there with your glory,

Only you were a man, and avenged the humans.

And we, vile eunuchs, a cowardly herd without a soul,

We know how to repeat a few complaints from a woman,

But the iron would be heavy in our feeble hands.

Kebajikan sahaja adalah percuma. Kehormatan sejarah kita,

Opprobrium abadi kami tinggal di sana dengan kemuliaan-Mu,

Hanya anda seorang lelaki, dan membalas dendam manusia.

Dan kami, sida yang keji, kawanan pengecut tanpa jiwa,

Kami tahu bagaimana untuk mengulangi beberapa aduan daripada seorang wanita,

Tetapi besi itu akan menjadi berat di tangan kita yang lemah.

Revolusi dan wanita

[sunting | sunting sumber]

Pembunuhan Corday terhadap Marat dianggap keji, "kenyataan yang lazimnya maskulin", yang mana reaksi menunjukkan bahawa sama ada seseorang bersetuju atau tidak dengan apa yang dia lakukan, jelas sekali bahawa pembunuhan Marat telah mengubah peranan politik dan kedudukan wanita semasa Perancis. Revolusi.[32] Corday terkejut dengan reaksi wanita revolusioner, menyatakan, "Memandangkan saya benar-benar tenang, saya mengalami jeritan segelintir wanita. Tetapi untuk menyelamatkan negara anda bermakna tidak perasan berapa harganya."[33]

Selepas Corday membunuh Marat, majoriti wanita menjauhkan diri daripadanya kerana mereka percaya bahawa apa yang telah dilakukannya akan mencetuskan reaksi terhadap gerakan feminis yang kini sedang berkembang, yang sudah pun menghadapi kritikan. Selain itu, ramai wanita ini terikat dengan Marat kerana mereka adalah penyokong usaha revolusionernya dan bersimpati dengannya sebagai rakyat Perancis.

Rujukan kebudayaan

[sunting | sunting sumber]
  • Beberapa jalan di Perancis memakai namanya, termasuk Rue Charlotte Corday di bandar Argentan, Verson, dan Vimoutiers; Avenue Charlotte Corday di Caen; dan Square Charlotte Corday di Émerainville, pinggir timur Paris.
  • Dramatis Amerika Sarah Pogson Smith memperingati Corday dalam drama ayat 1807 beliau The Female Enthusiast: A Tragedy in Five Acts.[34]
  • Percy Bysshe Shelley menulis tentangnya dalam Fragmen Posthumous Margaret Nicholson (1810).[35]
  • Alphonse de Lamartine menumpukan kepadanya sebuah buku siri Histoire des Girondins (1847), di mana dia memberinya nama panggilan yang kini terkenal: "l'ange de l'assassinat" (malaikat pembunuhan).[36]
  • Dramatis Perancis François Ponsard menulis drama, Charlotte Corday, yang ditayangkan di Théâtre-Français pada Mac 1850.[37]
  • Dalam novel Les Misérables tahun 1862, Combeferre menyamakan pelaksanaan Enjolras terhadap Le Cabuc dengan pembunuhan Corday terhadap Marat, memanggilnya sebagai "pembunuhan membebaskan".[38]
  • Harper's Weekly menyebut Corday dalam edisi 29 April 1865 mereka, dalam satu siri artikel yang menganalisis pembunuhan Abraham Lincoln, sebagai "seorang pembunuh yang sejarah menyebutnya dengan toleransi dan juga tepukan", tetapi seterusnya membuat kesimpulan bahawa pembunuhannya terhadap Marat adalah satu kesilapan kerana dia menjadi mangsa Marat daripada menyelamatkan atau membantu mangsanya.[39]
  • Pada akhir Akta III, sebelum berlepas untuk membunuh Tsar, heroin eponim lakonan Oscar Wilde Vera; atau, The Nihilists (1880) berseru "semangat Charlotte Corday telah memasuki jiwa saya sekarang".[40]
  • Pada tahun 1894, Kyrle Bellew menulis drama dalam empat lakonan yang memperincikan pembunuhan bertajuk Charlotte Corday, mengambil watak Marat, manakala rakan lakonannya Cora Urquhart Brown-Potter bermain sebagai Charlotte Corday.[41]
  • Dalam novel 1903 Rebecca dari Ladang Sunnybrook, Rebecca muda melakonkan semula adegan Charlotte Corday di penjara, dengan rakan-rakannya memainkan peranan perusuh..[42]
  • Filem senyap Jerman 1919 Charlotte Corday membintangi Lya Mara dalam peranan utama.
  • Drieu La Rochelle menulis drama dalam tiga lakonan yang dipanggil Charlotte Corday pada tahun 1939. Ia dilakukan di selatan Perancis semasa Perang Dunia II. Corday digambarkan sebagai seorang republik yang bersemangat yang berharap menghapuskan Marat akan menyelamatkan revolusi dan menghalangnya daripada merosot menjadi kezaliman.[43]
  • Dalam Marat/Sade 1963 Peter Weiss, pembunuhan Marat dipersembahkan sebagai drama, yang ditulis oleh Marquis de Sade, untuk dipersembahkan untuk umum oleh penghuni suaka di Charenton.
  • Komposer Itali Lorenzo Ferrero mengarang opera dalam tiga lakonan, Charlotte Corday, untuk ulang tahun ke-200 Revolusi Perancis yang diperingati pada tahun 1989.
  • Corday ialah watak dalam novel 1988 karya Katherine Neville The Eight Dalam novel itu, Marat dibunuh, bukan oleh Corday, tetapi oleh bekas biarawati bernama Mireille. Corday menerima kesalahan dan dihukum bunuh kerana jenayah itu supaya Mireille dapat meneruskan usahanya untuk Perkhidmatan Catur Montglane yang misteri dan berkuasa.
  • Novel Dr Guillotine karya pelakon Herbert Lom pada tahun 1993 menampilkan Corday sebagai protagonis utama dalam cerita berlatarkan Reign of Terror.[44]
  • Penyanyi dan penulis lagu British Al Stewart memasukkan lagu yang ditulis bersama oleh Tori Amos mengenai Corday dalam albumnya Famous Last Words (1993).[45]
  • Charlotte muncul secara ringkas tetapi ketara, dalam Caen, dalam A Far Better Rest (2010), oleh Susanne Alleyn, sebuah imaginasi semula A Tale of Two Cities.[46]
  • Siri novel grafik L'Ordre Du Chaos merangkumi keseluruhan buku yang didedikasikan untuk Charlotte Corday dan Marat (2014).[47]
  • Corday ialah watak utama dalam lakonan Lauren Gunderson 2017 The Revolutionists, kuartet komedi tentang empat wanita Perancis semasa Reign of Terror.[48]
  • Corday muncul dalam permainan video mudah alih Fate/Grand Order sebagai pelayan yang boleh dimainkan bagi kelas "Assassin" dan "Caster" yang akan dipanggil oleh pemain.[49]
  • Menyelesaikan pembunuhan Marat ialah misi dalam permainan video Assassin's Creed Unity. Corday adalah salah seorang suspek dan mengaku melakukan pembunuhan itu.

Galeri

[sunting | sunting sumber]
  • Lukisan Charlotte Corday oleh Julian Story (1889)
    Lukisan Charlotte Corday oleh Julian Story (1889)
  • The Assassination of Marat oleh Jean-Joseph Weerts (1880)
    The Assassination of Marat oleh Jean-Joseph Weerts (1880)
  • The Death of Marat oleh Guillaume-Joseph Roques (1793); sebilah pisau terletak di atas lantai di sebelah kiri bawah dalam lukisan oleh Roques dan David
    The Death of Marat oleh Guillaume-Joseph Roques (1793); sebilah pisau terletak di atas lantai di sebelah kiri bawah dalam lukisan oleh Roques dan David
  • Butiran daripada The Death of Marat oleh Jacques-Louis David. Tangan mati Marat menggenggam sehelai kertas berdarah yang berbunyi, "13 Julai 1793. Marie Anne Charlotte Corday kepada Warga Marat. Cukuplah untuk mengatakan bahawa saya sangat tidak gembira kerana berhak menerima kebaikan anda."
    Butiran daripada The Death of Marat oleh Jacques-Louis David. Tangan mati Marat menggenggam sehelai kertas berdarah yang berbunyi, "13 Julai 1793. Marie Anne Charlotte Corday kepada Warga Marat. Cukuplah untuk mengatakan bahawa saya sangat tidak gembira kerana berhak menerima kebaikan anda."
  • Charlotte Corday oleh François-Séraphin Delpech
    Charlotte Corday oleh François-Séraphin Delpech

Rujukan

[sunting | sunting sumber]
  1. ^ "Maison natale de Charlotte Corday, dite Ferme du Ronceray ou des Lignerits aux Champeaux - PA00110767". monumentum.fr.
  2. ^ a b c "Le procès de Charlotte Corday". French Ministry of Justice. 23 August 2011. Dicapai pada 5 August 2018.
  3. ^ "Document du baptême de Charlotte Corday". Archives et patrimoine culturel de l'Orne. 1768. m/s. 36. Dicapai pada 5 April 2022.
  4. ^ "Charlotte Corday", Encyclopedie (dalam bahasa Perancis), FR: Larousse, diarkibkan daripada yang asal pada 21 July 2011, dicapai pada 8 June 2010
  5. ^ a b c Whitham, John Mills (1968), Men and Women of the French Revolution, Freeport, NY: Books for Libraries Press
  6. ^ Cabanès, Augustin (1898). Curious Bypaths of History: Being Medico-historical Studies and Observations (dalam bahasa Inggeris). C. Carrington. m/s. 352. charlotte corday passport.
  7. ^ Cher, Marie (1929). Charlotte Corday and Certain Men of the Revolutionary Torment. New York: D. Appleton and Company. m/s. 70. ISBN 1-4366-8354-8.
  8. ^ Andress, David (2005). The Terror. Great Britain: Farrar, Straus and Giroux. ISBN 978-0-374-53073-0.
  9. ^ Elizabeth, Kindleberger (1994). Charlotte Corday in Text and Image: A Case Study in the French Revolution and Women's History. Duke University Press. m/s. 973.
  10. ^ Clifford, John Herbert (1907). The Standard History of the World (dalam bahasa Inggeris). University society Incorporated. m/s. 3382.
  11. ^ The Hotel was at 19 rue des Vieux Augustins, now rue d'Argout
  12. ^ Cobb, Richard (1988) The French Revolution. Voices From A Momentous Epoch. Guild Publishing. p. 192; ISBN 978-0671699253
  13. ^ Schama 2005, p. 735.
  14. ^ Schama 2005, p. 736.
  15. ^ Schama 2005, p. 737.
  16. ^ Pardonnez-moi, mon cher papa, d'avoir disposé de mon existence sans votre permission. J'ai vengé bien d'innocentes victimes, j'ai prévenu bien d'autres désastres. Le peuple, un jour désabusé, se réjouira d’être délivré d'un tyran. Si j'ai cherché à vous persuader que je passais en Angleterre, c'est que j'espérais garder l'incognito, mais j'en ai reconnu l'impossibilité. J'espère que vous ne serez point tourmenté. En tout cas, je crois que vous auriez des défenseurs à Caen. J'ai pris pour défenseur Gustave Doulcet : un tel attentat ne permet nulle défense, c'est pour la forme. Adieu, mon cher papa, je vous prie de m'oublier, ou plutôt de vous réjouir de mon sort, la cause en est belle. J'embrasse ma sœur que j'aime de tout mon cœur, ainsi que tous mes parents. N'oubliez pas ce vers de Corneille:
    Le Crime fait la honte, et non-pas l'échafaud !
    C'est demain à huit heures, qu'on me juge. Ce 16 juillet.
  17. ^ Cobb, Richard (1988). The French Revolution. Voices from a momentous epoch: 1789–1795, Guild Publishing. pp. 192–193. ISBN 978-0671699253
  18. ^ Schama 2005, pp. 736–737.
  19. ^ "13 juillet 1793: Charlotte Corday assassine le citoyen Marat dans sa baignoire". Le Figaro. 12 July 2018. Dicapai pada 6 August 2018.
  20. ^ Du Bois, Louis (1838). Charlotte de Corday: essai historique, offrant enfin des détails authentiques sur la personne et l'attentat de cette héroïne. Librairie Historique de la Révolution. m/s. 141. Charlotte Corday + lagarde.
  21. ^ "Pontécoulant, Louis Gustave le Doulcet, Comte de" . Encyclopædia Britannica (dalam bahasa Inggeris). 22 (ed. ke-11). 1911.
  22. ^ a b Thomas, Chantal (1989). "Heroism in the Feminine: The Examples of Charlotte Corday and Madame Roland". The Eighteenth Century: Theory and Interpretation. University of Pennsylvania Press. 30 (2): 67–82. JSTOR 42705725.
  23. ^ Schama 2005, pp. 740–741.
  24. ^ Gelbart, Nina Rattner (2004). "The Blonding of Charlotte Corday". Eighteenth-Century Studies. 38 (1): 201–221. doi:10.1353/ecs.2004.0058.
  25. ^ Schama 2005, p. 741.
  26. ^ "Charlotte Corday's Head and Tales of What Happened". geriwalton.com. 27 July 2018. Dicapai pada 19 December 2020.
  27. ^ La Révolution française vue par son bourreau : Journal de Charles-Henri Sanson, Documents (dalam bahasa Perancis), Monique Lebailly, preface, Le Cherche Midi, 2007, m/s. 65, ISBN 978-2-7491-0930-5CS1 maint: others (link); idem, Griffures, Paris: Éditions de l'Instant, 1988, ISBN 978-2-86929-128-7
  28. ^ Koestler, Arthur and Camus, Albert (2002) Reflexions sur la peine Capitale. Calmann-Levy, p. 139. ISBN 978-2070418466
  29. ^ Mignet, François (1824). History of the French Revolution from 1789 to 1814.
  30. ^ Corazzo, Nina; Montfort, Catherine R. (1994), "Charlotte Corday: femme-homme", dalam Montfort, Catherine R. (penyunting), Literate Women and the French Revolution of 1789, Birmingham, AL: Summa Publications, m/s. 45
  31. ^ Schama 2005, p. 745.
  32. ^ Kindleberger, Elizabeth (1994). Charlotte Corday in Text and Image: A Case Study in the French Revolution and Women's History. Duke University Press. m/s. 969–999.
  33. ^ M. Chéron de Villiers (1865). "Charlotte Corday". Revue contemporaine. 79. Paris. m/s. 618.
  34. ^ Harris, Sharon M., penyunting (2003). Women's Early American Historical Narratives. Penguin Publishing Group. m/s. 136. ISBN 978-1440626593. Dicapai pada 11 July 2018.
  35. ^ Shelley, Percy Bysshe; Hogg, Thomas Jefferson (1810). Posthumous fragments of Margaret Nicholson; being poems found amongst the papers of that noted female who attempted the life of the king in 1786. Oxford, UK: J. Munday. m/s. 11–17.
  36. ^ de Lamartine, Alphonse (1995). Histoire de Charlotte Corday: un livre de l'Histoire des Girondins [History of Charlotte Corday: A book of the History of the Girondins] (dalam bahasa Perancis). Editions Champ Vallon. m/s. 13. ISBN 978-2876732025. Dicapai pada 11 July 2018.
  37. ^ Ponsard, François (1867). Cassal, C. (penyunting). Charlotte Corday: A Tragedy. Trübner and Company. m/s. 7. Dicapai pada 11 July 2018.
  38. ^ Hugo, Victor (1987). Les Miserables. Translated by Lee Fahnestock & Norman MacAfee. Signet Classics. m/s. 1175. ISBN 978-0-451-41943-9.
  39. ^ Harper's Weekly: Volume 9 for the Year 1865. Harper's Magazine Company. 1865. m/s. 278.
  40. ^ Wilde, Oscar (1907). The Writings of Oscar Wilde: Salome; The duchess of Padua; Vera, or, The nihilists. Keller-Farmer. m/s. 400. Dicapai pada 11 July 2018.
  41. ^ Bellew, Kyrle (1912). Short Stories. the Shakespeare Press. m/s. 138. Dicapai pada 3 March 2019.
  42. ^ Wiggins, Kate Douglas (1903). Rebecca of Sunnybrook Farm (ed. Golden Illustrated). m/s. 62.
  43. ^ "Charlotte Corday (1942)" (PDF). Archives Drieu La Rochelle (dalam bahasa Perancis). Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada 13 September 2016. Dicapai pada 11 July 2018.
  44. ^ Lom, Herbert (1993). Dr Guillotine: The Eccentric Exploits of an Early Scientist. Trafalgar Square. ISBN 978-1856191111.
  45. ^ Charlotte Corday di Allmusic
  46. ^ Eckford, Teresa (August 2000). "A Far Better Rest by Susanne Alleyn". Historical Novels Review (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 11 July 2018.
  47. ^ Perez, Damien; Ricaume, Sophie; Alexander, Alexis (2014), L'Ordre Du Chaos (dalam bahasa Perancis), IV. Charlotte Corday, Delcourt, ISBN 978-2756024820
  48. ^ "The Revolutionists". New Play Exchange (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 11 July 2018.
  49. ^ "フレンドポイント召喚に新規サーヴァント7騎が追加！". Fate/Grand Order 公式サイト (dalam bahasa Japanese). Dicapai pada 5 November 2022.CS1 maint: unrecognized language (link)

Atribusi

[sunting | sunting sumber]

Bacaan lanjut

[sunting | sunting sumber]
  • Montfort, Catherine R."For the Defence: Charlotte Corday's letters from prison." Studies on Voltaire and the Eighteenth Century 329 (1995): 235–247
  • Alstine, RK van (2008), Charlotte Corday, Kellock Robertson Press, ISBN 978-1-4097-9658-9.
  • Corazzo, Nina, and Catherine R. Montfort (1994), "Charlotte Corday: femme-homme", dalam Montfort, Catherine R (penyunting), Literate Women and the French Revolution of 1789, Birmingham, AL: Umma Publications.
  • Corday, Charlotte, L'Addresse aux Français amis des lois et de la paix [Address to French friends of the Law and Peace], diarkibkan daripada yang asal pada 5 August 2018, dicapai pada 5 August 2018.
  • Franklin, Charles (1967), Woman in the Case, New York: Taplinger.
  • Margaret L. Goldsmith (1935), Seven Women Against the World, London: Methuen.
  • Gutwirth, Madelyn (1992), The Twilight of the Goddesses; Women and Representation in the French Revolutionary Era, New Brunswick, NJ: Rutgers University Press.
  • Kindleberger, Elizabeth R (1994), "Charlotte Corday in Text and Image: A Case Study in the French Revolution and Women's History", French Historical Studies, 18, m/s. 969–99.
  • Stanley Loomis (1964), Paris in the Terror, JB Lippincott.
  • Mazeau, Guillaume (2009), Le bain de l'histoire. Charlotte Corday et l'attentat contre Marat (1793–2009), Champ Vallon: Seyssel.
  • ———— (2009), Corday contre Marat. Deux siècles d'images, Versailles: Artlys.
  • ———— (2006), Charlotte Corday en 30 Questions, La Crèche, Geste éditions.
  • Outram, Dorinda (1989), The Body and the French Revolution: Sex, Class and Political Culture, New Haven: Yale University Press.
  • Simon Schama; John Livesey (2005), Citizens: A Chronicle of the French Revolution, London: Royal National Institute of the Blind, ISBN 0-670-81012-6
  • Sokolnikova, Halina (1932), Nine Women Drawn from the Epoch of the French Revolution, trans. H C Stevens, Cape, NY.
  • Whitham, John Mills (1968), Men and Women of the French Revolution, Freeport, NY: Books for Libraries Press.

Pautan luar

[sunting | sunting sumber]
Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Charlotte_Corday&oldid=6286581"