[go: up one dir, main page]
Pergi ke kandungan

ASRAAM

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
Advanced Short Range Air-to-Air Missile
Dua ASRAAM (tengah) pada RAF Typhoon in 2007
JenisShort-range air-to-air missile
Tempat asalUnited Kingdom
Sejarah perkhidmatan
Dalam perkhidmatan1998
Digunakan olehRAAF , RAF, IAF
Sejarah pengeluaran
PengeluarMBDA
Kos unit>£200,000
AnekaCommon Anti-aircraft Modular Missile (Sea Ceptor)
Spesifikasi
Berat88 kg
Panjang2.90 m
Diameter166 mm (ukur lilit motor)[1]
Warhead10 kg blast/fragmentation
Detonation
mechanism
laser proximity fuze and impact
Enjindual-burn, high-impulse solid rocket moto4r[2]
Lebar sayap450 mm
Jarak
operasi
300 m – 50 km (officially in excess of 25km) [3][4]
Altitud penerbanganN/A
KelajuanMach 3+[5]
Sistem
pemanduan
infrared homing, 128×128 element focal plane array, with lock-on after launch (LOAL) and strapdown inertial guidance[5]
Platform
pelancaran
RAF Typhoon of 3 Squadron fires ASRAAM in 2007
ASRAAM at ILA 2006


Peluru berpandu udara ke udara jarak dekat maju Advanced Short Range Air-to-Air Missile, juga dikenali di Amerika Syarikat dengan panggilan AIM-132, merupakan peluru berpandu udara ke udara pengimej pandu arah infra ("penjejak haba"), yang dihasilkan oleh MBDA. Ia masa kini dalam perkhidmatan Royal Air Force (RAF) dan Royal Australian Air Force (RAAF), menggantikan AIM-9 Sidewinder. ASRAAM direka bagi mengatasi jarak dan kelajuan sebarang peluru berpandu IR yang dalam perkhidmatan, membenarkan juruterbang untuk menembak dan kemudian berpaling pergi sebelum pesawat musuh sempat mendekati untuk menembak. Ia terbang melebihi Mach 3 pada jarak sehingga 50 kilometer (31 bt), leih dari sekali ganda jarak reka bentuk terdahulu. Ia mengekalkan pergerakan 50g yang diberikan oleh teknologi apungan badan digabung dengan kawalan ekor.[6][7]

Projek ini bermula sebagai satu usahasama British-Jerman pada 1980-an. Ia merupakan sebahagian dari perjanjian lebih luas di mana Amerika Syarikat akan membangunkan AIM-120 AMRAAM bagi kegunaan jarak serdahana, sementara ASRAAM akan menggantikan Sidewinder dengan rekabentuk yang akan menutupi perbezaan julat besar antara Sidewinder dan AMRAAM. Jerman keluar dari program ini selepas memeriksa rekabentuk terbaru Soviet pada 1980-an, memutuskan bahawa peluru berpandu dengan kelebihan kelincahan bergerak jarak pendek adalah lebih penting berbanding jaraknya. Pihak British meneruskan usaha secara bersendirian dan peluru berpandu ini dmemasuki perkhidmatan RAF pada tahun 1998. Ia sejak itu telah dipilih bagi menggantikan Sidewinder dalam Royal Australian Air Force dan sedang diperkenalkan kepada Pasukan Udara India. Sebahagian dari peluru berpandu ini digunakan dalam Peluru Berpandu Modular Anti Pesawat Semua (Common Anti-aircraft Modular Missile - CAMM).

Sejarah

[sunting | sunting sumber]

Usaha sebelumnya

[sunting | sunting sumber]

Penggunaan menyeluruh pertama kali bagi peluru berpandu IR berlangsung semasa Perang Vietnam, di mana hasilnya amat mengecewakan. AIM-4 Falcon, peluru berpandu utama USAF, mengenai sasaran hanya 9% ia ditembak. AIM-9 Sidewinder Tentera Laut Amerika Syarikat hanya lebih baik sedikit, mengenai hanya 14 hingga 19% ia ditembak, bergantung pada model. Ia menjadi jelas bahawa isu utama adalah juruterbang telah menembak sebaik sahaja peluru berpandu itu melihat sasaran dalam penjejaknya, bila-bila masa ia berada di depan pesawat pelancar. Walau bagaimanapun, penjejak mempunyai bidang pandangan yang sangat terhad, jadi sekiranya pesawat sasaran itu terbang pada sudut tepat dengan pelancar, ia akan terbang keluar dari pandangan penjejak sungguhpun ketila ia berlepas dari rel pelancar.

Usaha untuk menangani masalah ini telah dibuat bermula pada 1960-an oleh Hawker Siddeley "Taildog", pada mulanya satu projek swasta tetapi kemudian secara rasmi disokong sebagai SRAAM. Premis asas SRAAM adalah bahawa sekiranya juruterbang mahu menembak apabila sasaran itu berada mana-mana sahaja di hadapan, dengan itu peluru berpandu harus bekerja dalam situasi tersebut. Hasilnya adalah pelbagai senjata jarak sangat pendek tetapi amat mudah bergerak yang boleh berpaling cukup cepat untuk mengekalkan sasaran dalam pandangan tidak kira parameter pelancaran. Walau bagaimanapun, menjelang tahun 1974 program ini telah diturun taraf kepada projek pembangunan tulen, dan kemudiannya dibatalkan. Amerika memulakan projek yang sama, AIM-95 Agile, sebagai senjata pesawat F-14 dan F-15. Ini menyerupai SRAAM dari segi konsep, tetapi agak lebih besar untuk menawarkan julat yang menyerupai atau lebih baik berbanding Sidewinder. Pembangunannya telah dibatalkan pada tahun 1975. Sementara itu, satu set kriteria yang berbeza sepenuhnya mendorong kepada Viper Dornier, yang reka bentuknya memaksimakan jarak.[8]

Sebab utama projek-projek ini telah dibatalkan adalah satu versi baru Sidewinder telah diperkenalkan (AIM-9L) yang menambah keupayaan semua aspek dan sudut penjejak yang lebih luas. Pelbagai perubahan telah memberikan L pergerakan lebih baik sedikit, kelajuan dan julat tetapi perubahan utama adalah bahawa penjejaknya mempunyai sudut pengesanan yang lebih tinggi dan membenarkan pertempuran secara berhadapan. Sungguhpun bukanlah satu langkah ke hadapan yang besar sebagaimana reka bentuk yang lain, "Lima" menawarkan peningkatan yang ketara dalam keupayaannya berbanding model yang lebih terdahulu dengan kos tambahan yang sangat sedikit. Juruterbang British mencapai nisbah membunuh 80% dengan model L semasa Perang Falklands, bilangan yang dipadankan oleh Tentera Udara Israel beberapa bulan kemudian di Lembah Bekaa. Pengalaman Amerika Syarikat dengan Sidewinder sejak itu adalah bercampur-campur, dengan peratusan membunuh hanya di bawah 60% untuk F-15, tetapi hampir sifar untuk F-16 dan F-18, yang jelas menunjukkan latihan juruterbang adalah faktor utama bagi kejayaan.[9]

AMRAAM dan ASRAAM

[sunting | sunting sumber]

Dalam satu siri ujian pada pertengahan 1970-an, Tentera Udara Amerika Syarikat mendapati bahawa mereka peluru berpandu AIM-7 Sparrow yang sedia ada mempunyai julat berkesan yang sama terhadap pesawat pejuang sasaran berbanding jarak keberkesanan Sidewinder yang kononnya lebih dekat. Ini disebabkan oleh pesawat pelancar untuk perlu terus terbang ke arah sasaran bagi membolehkan sistem radar untuk terus menjejak sasaran. Pada ketika peluru berpandu itu dilancarkan, pesawat sasaran itu mendekati jarak, dan mempunyai peluang untuk melancarkan peluru berpandu IR mereka sebelum dimusnahkan. Ini menghasilkan saling membunuh, jelas sesuatu hasil yang tidak diingini.[10]

Fighter Mafia memeriksa keputusan ini dan merumuskan bahawa ia membuktikan apa yang mereka telah tegaskan selama ini: pesawat yang lebih kecil, dan lebih murah bersenjatakan senjata mudah tetapi berkesan adalah sebaik sistem yang lebih kompleks dan mahal, tetapi boleh dibeli dalam jumlah yang lebih besar.[10] USAF melihat hasil yang sama dan membuat kesimpulan penyelesaian bagi ini adalah untuk mereka bentuk senjata baru, mahal dan kompleks untuk menggantikan Sparrow. Tujuan utama adalah untuk melanjutkan julat untuk mengekalkan pesawat pelancar peluru berpandu IR yang menembak di luar dari julat pelancar, penggunaan penjejak aktif bagi membolehkan pesawat pelancaran untuk berpaling arah, dan, jika mungkin, untuk mengurangkan berat yang cukup untuk membolehkan ia dibawa pada pelancar yang direka hanya bagi Sidewinder. Hasilnya adalah projek AIM-120 AMRAAM, dengan versi awal mempunyai julat antara 50 hingga 75 km.

AMRAAM turut menimbulkan masalah baru: antara jarak dekat Sidewinder dan jarak jauh AMRAAM terdapat jurang yang ketara. Selain itu, AMRAAM tidak benar-benar bertujuan untuk menjadi senjata tembak-kilat seperti Sidewinder, yang wajar dikekalkan, dan serangan penjejak haba pasif sepenuhnya boleh menjadi satu kelebihan yang besar dalam pertempuran. Satu peluru berpandu IR baru yang direka untuk bertindak sebagai setara dengan AMRAAM akan menjadi reka bentuk yang sangat berbeza berbanding AIM-9L, sejak awal bertujuan semata-mata sebagai langkah sementara. Pada 1980-an, negara NATO menandatangani satu Memorandum Perjanjian bahawa Amerika Syarikat akan membangunkan AMRAAM, manakala terutamanya pasukan British dan Jerman akan membangunkan peluru berpandu jarak dekat udara-ke-udara bagi menggantikan Sidewinder. Pasukan lengkap termasuk UK (Hawker Siddeley, pada tahap ini dikenali sebagai BAE Dynamics) dan Jerman ( Bodensee Gerätetechnik ) berkongsi 42.5% daripada usaha setiap, Kanada pada 10%, dan Norway pada 5%. Amerika Syarikat menamakan peluru berpandu ini dengan nama AIM-132 ASRAAM.[11]

ASRAAM baru

[sunting | sunting sumber]

Kemerosotan pesat dan akhirnya kejatuhan Kesatuan Soviet pada akhir 1980-an membawa kepada pengurangan minat bagi usaha ASRAAM itu. Juga, penyatuan semula Jerman memberikan Tentera Udara Jerman penilaian pertama mereka terhadap peluru berpandu Vympel R-73 Rusia, yang dikenali di negara barat sebagai AA-11 Archer. Ini terbukti merupakan senjata serangan jarak dekat jauh yang lebih merbahaya berbanding yang telah dikatahui sebelum ini. Ia jelas dapat mengatasi semua peluru berpandu jarak dekat pengesanan IR beroperasi di Barat, terutamanya dari segi keupayaan untuk mengunci dalam serangan luar paksi tinggi, dan juga dari segi bidang pandangan, julat penguncian, pergerakan, kemudahan penetapan sasaran, dan mengunci sasaran.[11]

Menjelang Februari 1988, Amerika Syarikat telah tidak sabar untuk perubahan. Pada bulan Julai 1989, Jerman keluar dari program ini, selepas memutuskan bahawa kelincahan gerakan lebih besar diperlukan untuk bersaing dengan R-73. Ini meninggalkan Britain mengawal program ini dan mereka mula mentakrifkan ia semata-mata menurut keperluan RAF, menghantar tender bagi reka bentuk baru pada bulan Ogos 1989. Ini membawa kepada pemilihan jujukan satah fokal baru Hughes pengimejan jujukan penjejak dan bukannya reka bentuk yang lebih konvensional yang digunakan sebelum ini, secara mendadak meningkatkan prestasi dan kerintangan langkah balas. Satu pertandingan United Kingdom pada tahun 1990 mengkaji ASRAAM baru, MICASRAAM Perancis dan reka bentuk baru dari Bodensee Geratetechnik, versi ASRAAM mereka yang ditala menurut keperluan Jerman. Pada tahun 1992 Kementerian Pertahanan mengumumkan bahawa ASRAAM telah memenangi peraduan ini, dan pengeluaran bermula pada Mac tahun itu. Rekabentuk Jerman, kini sebahagian daripada Diehl BGT Defence, menjadi IRIS-T.[11]

Ketika ASRAAM memulakan pengeluaran, Amerika Syarikat telah membuat keputusan bahawa mereka juga inginkan prestasi berpaling lebih baik dan mendapati pihak British tidak bersedia untuk melakukan perubahan selanjutnya. Pada masa yang sama, pengukuhan ekonomi Eropah dan perubahan yang terhasil pada kadar pertukaran menjadikan ASRAAM kurang menarik dari segi kewangan. Menggunakan beberapa usaha yang dijalankan oleh Tentera Laut, Tentera Udara kemudian memulakan program mereka sendiri, AIM-9X, dan memilih penjejak Hughes yang sama dengan ASRAAM baru. Pada Januari 1995 British Aerospace Dynamics mengatur pembiayaan daripada Kerajaan British untuk memasukkan ASRAAM dalam pertandingan AIM-9X. Ujian itu membuat kesimpulan pada bulan Jun 1996, bahawa ASRAAM tidak memenuhi keperluan Amerika Syarikat.

Pembangunan dan pengilangan UK meneruskan usaha dan ASRAAM yang pertama telah diserahkan kepada RAF pada penghujung tahun 1998. Ia melengkapkan Tornado GR4 dan Typhoon Tentera Udara DiRaja British (RAF). Ia turut digunakan oleh pasukan Harrier GR7 RAF sehingga persaraannya. Pada Februari 1998 ASRAAM telah dipilih oleh Tentera Udara Diraja Australia untuk kegunaan mereka bagi F/A-18 Hornet berikut penilaian kompetitif ASRAAM yang dipertingkat, Rafael Python 4 dan AIM-9X[12] Pada bulan Mac 2009, Tentera Udara Diraja Australia berjaya melakukan pertama kali dalam perkhidmatan tembakan ASRAAM 'Kunci Selepas Pelancaran' pada sebuah sasaran yang terletak di belakang garis sayap pesawat 'penembak'.[13]

Gambaran

[sunting | sunting sumber]

Ciri-ciri

[sunting | sunting sumber]

Sementara IRIS-T dan AIM-9X menumpukan perhatian kepada pergerakan jarak dekat, seperti peluru berpandu SRAAM dan Agile sebelumnya, ASRAAM mewakili falsafah reka bentuk yang berbeza. ASRAAM bertujuan untuk mengesan dan melancarkan terhadap sasaran pada jarak yang lebih jauh, sejauh versi awal AMRAAM, untuk menembak jatuh musuh lama sebelum ia cukup dekat untuk menembak peluru berpandunya sendiri. Dalam hal ini, ASRAAM berkongsi lebih banyak persamaan dengan AMRAAM berbanding peluru berpandu IR lain, sungguhpun ia mengekalkan daya pergerakan yang tinggi. Untuk memberikan kuasa yang diperlukan, ASRAAM dibina berasaskan diameter motor roket 6½ inci berbanding Sidewinder (AIM-9M dan X) dan IRIS-T motor 5 inci (yang menjejak sejarah mereka sehingga tahun 1950-an roket tanpa berpandu Zuni). Ini memberikan ASRAAM tujahan yang lebih ketara dan dengan itu meningkat kelajuan dan julat sehingga 50 km.[3]

Peningkatan utama, yang turut juga dibuat pada versi terbaru AIM-9 Sidewinder, adalah penjejak pengimejan inframerah 128 × 128 resolusi baru jujukan satah fokus (focal plane array - FPA) yang dihasilkan oleh Hughes sebelum mereka diambil alih oleh Raytheon. Pencari ini mempunyai julat pengesanan jauh, ketahanan tindak balas yang tinggi, kira-kira 90 darjah di luar keupayaan mengunci pandangan tengah, dan kemungkinan untuk mensasar bahagian-bahagian tertentu pesawat sasaran (seperti kokpit, enjin, dan lain-lain).[14] ASRAAM juga mempunyai keupayaan mengunci selepas dilancarkan (Lock-On After Launch - LOAL) yang merupakan kelebihan yang jelas apabila peluru berpandu tersebut dibawa melalui ruang dalaman seperti bagi F-35 Lightning II. Kepala peledak ASRAAM diledakkan sama ada dengan fius laser berdekatan atau hentaman. Fius laser berdekatan dipilih kerana fius RF terdedah kepada gangguan EW dari penyerat musuh.[15]

ASRAAM P3I

[sunting | sunting sumber]

Pada tahun 1995, Hughes Aircraft dan British Aerospace bekerjasama bagi "P3I ASRAAM", satu versi ASRAAM sebagai calon untuk program AIM-9X. P3I akan menjadi sangat hampir seperti AIM-132, tetapi dengan tambahan tujahan vektor untuk memberikan keupayaan kelincahan yang dipertingkatkan dan untuk membawa kepala peledak yang lebih besar untuk memenuhi keperluan yang dinyatakan oleh program utama AIM-9X Tentera Laut Amerika Syarikat. Pemenang utama adalah penyertaan Hughes yang menggunakan pencari yang sama tetapi dengan motor roket, fius dan kepala peledak daripada AIM-9M. Yang terakhir ini adalah penetapan Tentera Udara Amerika Syarikat untuk meringankan beban logistik dan penjimatan dengan menggunakan semula sebanyak mungkin bahagian daripada AIM-9 Sidewinder yang sedia ada, yang mana masih terdapat 20,000 kekal dalam inventori AS.

Pembangunan masa depan

[sunting | sunting sumber]

Pada persidangan DSEi pada bulan September tahun 2007 ia telah mengumumkan bahawa Kementerian Pertahanan United Kingdom telah membiayai satu kajian oleh MBDA untuk menyiasat pengganti bagi peluru berpandu Rapier dan peluru berpandu Sea Wolf. Common Anti-Air Missile Modular (CAMM) akan berkongsi komponen dengan ASRAAM[16] Komponen biasa termasuk motor roket berisyarat sangat rendah dari Roxel, kepala peledak dan fius jarak dari Thales. Sambungan Data Sejagat ("Common Data Link - CDL") adalah 'kotak hitam' kecil yang duduk di atas tiang layar, terutamanya jelas dalam gambar FLAADS (L) sungguhpun ia tidak semestinya perlu menggunakan pautan data dua hala pada kenderaan pelancaran, dengan itu, ia boleh mendapatkan pembetulan pertengahan laluan dari sebarang pelantar udara atau darat yang berkelengkapan sesuai dan kemudian beralih kepada balik aktif apabila ia telah cukup dekat. Platform pelancaran asal boleh beralih menjelang masa peluru berpandu menghentam. [17]

MBDA telah bersetuju untuk bersama-sama membangunkan peluru berpandu udara-ke-udara generasi baru dengan India.[18]

Pada bulan Ogos 2016, Kementerian Pertahanan (MOD) di UK menandatangani kontrak untuk varian baru ASRAAM khusus untuk UK F-35B. Varian ini akan menggantikan versi semasa apabila ia bersara dari perkhidmatan pada tahun 2022. Varian baru akan sedia beroperasi bagi Eurofighter Typhoon pada 2018 dan di UK F-35Bs dari 2022 dan seterusnya.[4][19][20]

Pengendali

[sunting | sunting sumber]
Map with ASRAAM operators in blue

Pengendali semasa

[sunting | sunting sumber]
 United Kingdom
Royal Air Force, Royal Navy (beroperasi dariLightning II)
 Australia
Royal Australian Air Force
 India
Indian Air Force; pada 8 Julai 2014 India & UK menandatangani perjanjian bagi mendapatkan 384 ASRAAM dari MBDA bagi menggantikan Matra Magic R550 yang telah berusia, untuk disepadukan dengan pesawat penyerang SEPECAT Jaguar.[21]

Lihat juga

[sunting | sunting sumber]

Rujukan

[sunting | sunting sumber]

Petikan

[sunting | sunting sumber]
  1. ^ Asraam background (PDF), MBDA, diarkibkan daripada yang asal pada 2013-10-04, dicapai pada 2017-05-24CS1 maint: bot: original URL status unknown (link).
  2. ^ "Asraam", RAF, MoD.
  3. ^ a b "ASRAAM". Youtube (documentary). Science & Technology. Dicapai pada 2009-07-10.
  4. ^ a b "MOD signs £184 million contract to secure air-to-air missiles for the F-35B". Royal Navy. 16 August 2016. Dicapai pada 16 August 2016.
  5. ^ a b "AIM-132 ASRAAM". FAS. Dicapai pada 2011-12-12.
  6. ^ "Asraam", Typhoon, Star streak, diarkibkan daripada yang asal pada 2012-04-23, dicapai pada 2017-05-24CS1 maint: bot: original URL status unknown (link).
  7. ^ Asraam background (PDF), MBDA, diarkibkan daripada yang asal pada 2013-10-04, dicapai pada 2017-05-24CS1 maint: bot: original URL status unknown (link).
  8. ^ "Dornier Viper abandoned", Flight International: 847, 27 June 1974
  9. ^ Hollway, Don (March 2013). "Fox Two!". Aviation History.
  10. ^ a b Correll, John (February 2008). "The Reformers". Air Force Magazine.
  11. ^ a b c Kopp 1998.
  12. ^ "Matra-BAe AIM-132 ASRAAM: The RAAF's New WVR AAM". Air Power Australia. Dicapai pada 2011-12-12.
  13. ^ "RAAF has successfully fired ASRAAM at a target located behind the wing-line of the 'shooter' aircraft". Your Industry News. 2009-03-09. Diarkibkan daripada yang asal pada 2017-06-13. Dicapai pada 2009-03-10.
  14. ^ "salinan arkib". Diarkibkan daripada yang asal pada 2016-10-20. Dicapai pada 2017-05-24.
  15. ^ You tube, Google.
  16. ^ "Missiles and Fire Support at DSEi 2007", Defense update.
  17. ^ http://www.thinkdefence.co.uk/uk-complex-weapons/common-anti-air-modular-missile/
  18. ^ "Air Weapons: The Magic Is Gone". Strategy page. 2010-02-18. Dicapai pada 2011-12-12.
  19. ^ "Britain Stockpiles New ASRAAM Missiles for the F-35". Defensenews.com. 16 August 2016. Dicapai pada 17 August 2016.[pautan mati kekal]
  20. ^ "UK orders ASRAAMs to arm F-35s". IHS Janes. 17 August 2016. Dicapai pada 17 August 2016.
  21. ^ "India, UK sign deals worth 370 million", Live Mint.

Bibliografi

[sunting | sunting sumber]

Pautan luar

[sunting | sunting sumber]

Templat:UK missiles

Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=ASRAAM&oldid=5651399"