Kamiel Vanhole

Dit artikel is gesjreve (of begós) in 't Norbiks. Laes hie wie v'r mit de versjillende saorte Limburgs ómgaon.

Kamiel Vanhole (Etterbeek, 1954 - 2008) waor 'ne Vlamsje sjriever.

Vanhole waoërd gebaore in de Brusselse deelgemèngde Etterbeek, mae brach z'n jeugd dör in de Vlamsj-Brabantse gemèngde Sterrebeek. E sjtudeerde Germaanse filologie an de Katholieke Universiteit Leuven. E wonde in Kessel-Lo bie Leuve. Nao z'ne burgerdeens góng e es scenarist wèrke in d'r Brusselse tekenfilmsjtudio Graphoui. Vanhole vertaalde verhaole en essays van onder aandere Vladimir Nabokov, John Berger, Marguerite Duras, John Updike en Charles Simic.

Vanhole haat väöl gereesd. E waor polletiek geëngageerd. Zoe waor e ènge van de initiatiefneumers van 't "Bomspotting"-project, dat Belsj kernwapenvrie woolt make. Same mèt Charles Ducal sjreef-e in 1993 "Over de voorrang van rechts" oeë-in e d'r ópkómst van 't extreem-rechse Vlaams Blok (noe Vlaams Belang) hekelde. E zoog dao-in 'n ernstig bedreiging väör de samenleving. Kamiel Vanhole is op 12 juni 2008 gesjtorve.

Bibliografie

1983 L'ascension pneumatique de Michel Goffinard, sjtripverhaol, Casterman
1990 Een demon in Brussel, reesverhaole, Meulenhoff
1992 Landschap van Laura, toneelsjtuk vör keender
1993 De beet van de schildpad, roman
1993 Over de voorrang van rechts, breefwisseling mèt Charles Ducal
1995 Overstekend wild, roman bekroeënd mèt d'r Prijs van de Provincie Vlaams-Brabant
1997 De hartstreek, theatermonoloog, geselecteerd vör 't Theaterfestival in Antwerpe en Amsterdam. Dizze monoloog sjpelt zich aaf in de gemèngde Voere, m.n. in en roond d'r tunnel va Vaoërsj en in Norbik tössje de Peul en Ulvend. Gesjraeve vör Het Kruis van Bourgondië. Regie:Floor Huygen; sjpel: Bert Luppes
1997 Bellevue/Schoonzicht, novelle, samen met Koen Peeters
2000 Reeuw, steekspel om een heuvelrug, toneelstuk, sjpelt zich aaf in d'r driejlandesjtrieëk en wert vertolkt in Vlamsj, Nederlands en Plat. Gesjpeld in 't Huis van Bourgondië in Mestreech
2000 De nacht van Margaretha, toneelsjtuk, gesjpeld in de Dominicanerkèrk in Mestreech
2001 Nageslacht, toneelsjtuk voor Zuidelijk Toneel Hollandia, samen met Josse De Pauw
2002 O Heer, waar zijn uw zijstraten?, roman
2002 Barbaroi, 'ne oet driej dele besjtaonde theatermarathon, gebaseerd óp d'r Bani Hilal, gesjpeld in Haeële Cultura Nova in 'n regie van Guido Wevers
2003 Met de kroontjespen, verzamelbundel van èlf Belsje auteurs
2006 De sjeik is rijk gèèt in première (theatersjtuk vör keender)
2006 Bea, roman Atlas

Sjtäölkes

De Hartstreek
Ik ben vijftien, het is hoogzomer. Ik loop met haar die ik jou noem, door de heuvels. Noorbeek, Ulvend, van die kanten. We zijn de grens overgestoken, maar dat weten we nog niet. Er zijn daar zoveel smokkelpaden en wij lopen maar. Onbestemd, kinderen nog, twee rare zielen dooreen. De zon begint te zakken en wij dalen een pad af dat de zoom van het bos volgt. Achter een bocht zien we een smeedijzeren hek, het staat aan...We rennen een berm af en komen op een oude spoorlijn uit. De rails blinken, ze worden nog gebruikt...We zien dat de lijn in een tunnel verdwijnt, een groot donker ei in een heuvel, net zo'n zwart gat als waar we over geleerd hebben op school. Het slurpt alles op wat maar in zijn buurt komt.
Reeuw. Steekspel om een heuvelrug.
Jij kent alleen de prijs van de dingen. Maar jij bent van een uitstervende soort, vriendje. Jouw generatie wordt bedankt. Weet je wat jullie gedaan hebben? Jullie hebben altijd goed voor jezelf gezorgd. Doen, delegeren, dumpen: de grote pak-de-poenshow. En nu zitten wij met de teringtakkezooi. Voor ons is de cruciale vraag: how can we get the shit back into the horse, als je begrijpt wat ik bedoel. En als ik even jouw globale managerstaaltje in de mond mag nemen.
Barbaroi.
En gek is dat, zo tussen ons: vroeger zongen de poëten nog over veldslagen. Nu zien ze enkel hun eigen worgengel nog zitten, en het gevecht dat ze tegen zichzelf voeren ocharme, terwijl ze aan pensioensparen doen. Of moeten we de wereld dankbaar zijn om ons banaal gevecht elke dag in dit ons eeuwig Benidorm, met hier en daar een glimp nog van de pijn, de zeertjes van de ziel die ooit eens alles wou. O wij middenstanders van onze kleine wanhoop...Maar ik verveel u, mensen, u wil geweld zien, niet? Daarvoor bent u gekomen.