pepererat

Discretiva

pepererat dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
pepererat	tertia singularis	plusquam perfectum	activa	indicativus	pariō (parere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /peˈpe.re.rat/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pe·pe·re·rat — morphologica: peper-erat

Loci

C. Sallustius Crispus -86…-34

Phaedrus ca. -10…+60

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 42/41 a.C.n.)

• Quis rebus permota civitas atque inmutata urbis facies erat. ex summa laetitia atque lascivia, quae diuturna quies pepererat, repente omnis tristitia invasit: festinare, trepidare, neque loco neque homini quoiquam satis credere, neque bellum gerere neque pacem habere, suo quisque metu pericula metiri. —De Catilinae coniuratione C. Sallusti Crispi

saec. I.  (ca. 38 p.C.n.)

• Aquila in sublimi quercu nidum fecerat;

Feles cavernam nancta in media pepererat;

Sus nemoris cultrix fetum ad imam posuerat.

Tum fortuitum feles contubernium

Fraude et scelesta sic evertit malitia.

Ad nidum scandit volucris: «Pernicies» ait

«Tibi paratur, forsan et miserae mihi;

Nam fodere terram quod vides cotidie

Aprum insidiosum, quercum vult evertere,

Ut nostram in plano facile progeniem opprimat». —Fabulae Phaedri

Fontes