[go: up one dir, main page]

Jump to content

demonstratio

E Victionario

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /deːmoːnsˈtraːtioː/(classice)
Syllabificatio phonetica: dē·mōns·trā·ti·ō — morphologica: de-monstrat-io

Notatio

[+/-]
Latine: dēmōnstrō (dēmōnstrāre)

Nomen substantivum

[+/-]

dēmōnstrātĭ|ō, -ōnis fem.

  1. Actus demonstrandi

Declinatio

[+/-]
f. sing. plur.
nom. dēmōnstrātiō dēmōnstrātiōnēs I
gen. dēmōnstrātiōnis dēmōnstrātiōnum II
dat. dēmōnstrātiōnī dēmōnstrātiōnibus III
acc. dēmōnstrātiōnem dēmōnstrātiōnēs IV
abl. dēmōnstrātiōne dēmōnstrātiōnibus VI
voc. dēmōnstrātiō dēmōnstrātiōnēs V

Dictiones collatae

[+/-]

Translationes

[+/-]
Actus demonstrandidilatare ▼
Actus demonstrandicollabi ▲

Loci

[+/-]
C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

[+/-]

saec. I.

  • ante Borysthenen Achillea est supra dicta, eadem Leuce et Macaron appellata. hanc temporum horum demonstratio a Borysthene CXL ponit, a Tyra CXX, a Peuce insula L; cingitur circiter X p. reliquae in Carcinite sinu Cephalonesos, Spodusa, Macra. —Naturalis historia Plinii [1][2]
Fontes
  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber quartus, cap. 1, [13] — demonstratio
  2. Vicicitatio: demonstratio.