cognosco

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: [kɔŋˈnoːskoː]

(classice)

Notatio

← cum ← co(g) + nosco

Verbum transitivum

cōgnōsc|ō, -ere, cōgnōvī, cōgnitum

1. √ Persōnam vel rem aliquam nōscere discō, nosco, bene nosco, etiamsi id fiat experientia, sensibus vel quacumque alia externa ratione.

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
cōgnōsc-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	cōgnōscō	cōgnōscam		cōgnōscēbam	cōgnōscerem	cōgnōscam
II. sing.	cōgnōscis	cōgnōscās	cōgnōsce!	cōgnōscēbās	cōgnōscerēs	cōgnōscēs	cōgnōscitō!
III. sing.	cōgnōscit	cōgnōscat		cōgnōscēbat	cōgnōsceret	cōgnōscet	cōgnōscitō!
I. plur.	cōgnōscimus	cōgnōscāmus		cōgnōscēbāmus	cōgnōscerēmus	cōgnōscēmus
II. plur.	cōgnōscitis	cōgnōscātis	cōgnōscite!	cōgnōscēbātis	cōgnōscerētis	cōgnōscētis	cōgnōscitōte!
III. plur.	cōgnōscunt	cōgnōscant		cōgnōscēbant	cōgnōscerent	cōgnōscent	cōgnōscuntō!
Thema	Vox passiva
cōgnōsc-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	cōgnōscor	cōgnōscar		cōgnōscēbar	cōgnōscerer	cōgnōscar
II. sing.	cōgnōsceris	cōgnōscāris	cōgnōscere!	cōgnōscēbāris	cōgnōscerēris	cōgnōscēris	cōgnōscitor!
III. sing.	cōgnōscitur	cōgnōscātur		cōgnōscēbātur	cōgnōscerētur	cōgnōscētur	cōgnōscitor!
I. plur.	cōgnōscimur	cōgnōscāmur		cōgnōscēbāmur	cōgnōscerēmur	cōgnōscēmur
II. plur.	cōgnōsciminī	cōgnōscāminī	cōgnōsciminī!	cōgnōscēbāminī	cōgnōscerēminī	cōgnōscēminī	—
III. plur.	cōgnōscuntur	cōgnōscantur		cōgnōscēbantur	cōgnōscerentur	cōgnōscentur	cōgnōscuntor!

Thema	Vox activa
cōgnōv-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	cōgnōvī	cōgnōverim	cōgnōveram	cōgnōvissem	cōgnōverō
II. sing.	cōgnōvistī	cōgnōveris	cōgnōverās	cōgnōvissēs	cōgnōveris
III. sing.	cōgnōvit	cōgnōverit	cōgnōverat	cōgnōvisset	cōgnōverit
I. plur.	cōgnōvimus	cōgnōverimus	cōgnōverāmus	cōgnōvissēmus	cōgnōverimus
II. plur.	cōgnōvistis	cōgnōveritis	cōgnōverātis	cōgnōvissētis	cōgnōveritis
III. plur.	cōgnōvērunt	cōgnōverint	cōgnōverant	cōgnōvissent	cōgnōverint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	cōgnōscere	cōgnōvisse	cōgnitūrum, -am, -um esse	cōgnōscēns		cōgnitūrus, -a, -um­
Vox passiva	cōgnōscī	cōgnitum, -am, -um esse	cōgnitum īrī		cōgnitus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
cōgnōscendī		cōgnōscendus, -a, -um			cōgnitum	cōgnitū

Translationes

Persōnam vel rem aliquam nōscere discō

• Anglice: know (en)
• Dacoromane: cunoaște (ro)
• Francogallice: connaître (fr)

• Germanice: erkennen (de), kennenlernen (de)
• Hispanice: conocer (es)
• Lusitane: cohecer

Fontes