Lingua Thracica
| Lingua Thracica | ||
|---|---|---|
| Taxinomia: | Familiae Indoeuropaeae attributa; fortasse linguae Dacicae adpropinquanda et in subfamiliam Thraco-Illyricam includenda | |
| Status: | lingua exstincta | |
| Sigla: | 1 —, 2 ine, 3 txh | |
| Usus | ||
| Aevum: | usque in saeculum IV vel V viva | |
| Situs: | Thracia, Bithynia et Moesia prae-Romanae et Romanae lingua fere ignota, e nominibus inscriptionibusque perpaucis restituenda
| |
| Litterae: | ||
| Scriptura: | ||
 | ||
Lingua Thracica,[1] hodie exstincta, ad familiam Indoeuropaeam pertinuit. Idem fuit ac "lingua Bithynica"[2], post migrationes Thynorum in Bithynia olim adhibita; idem (secundum eruditos nonnullos) ac linguam Dacicam cuius locutores, iuxta ripam sinistram fluminis Danubii habitantes, a Traiano imperatore debellati sunt. Multi linguam Thracicam divisioni "Thraco-Illyricae" vel "Balcanicae" linguarum antiquarum Indoeuropaearum atttribuunt.
Notae
[recensere | fontem recensere]- ↑ Conradus Gesnerus, Mithridates: de differentiis linguarum (1555) textus f. 69r
- ↑ Conradus Gesnerus, Mithridates: de differentiis linguarum (1555) textus f. 12v
Bibliographia
[recensere | fontem recensere]- Dimiter Detschew, Die thrakischen Sprachreste (Vindobonae, 1957) pp. 541-565
- Krzysztof Witczak, "Two Phonological Curiosities of the Thracian Language" in Linguistique balkanique vol. 45 (2006) pp. 487-496
- L. Zgusta, recensio operis Detschew in Archív orientalní vol. 26 (1958) pp. 684-685