Boiari

Boiari^[1] fuerunt nobiles status superioris in quibusdam civitatibus Europae Orientalis a saeculo decimo usque ad saeuclum duodevicensimo (in principatibus Moldaviae et Valachiae ad annum 1864).

Etymologia

Etymologia vocis (Bulgarice боляр vel болярин; Russice боярин boyarin, pl. бояре; Dacoromanice boier; Graece βογιάρος) incerta est, fortasse Slavica vel Turcica, cum sensu magnates (a magno, maiore). A regno Bulgarico primo, boiari ut nobiles knezo proximi noti sunt, in quibus Consilium Boiaricum ("Duma") consistebat. Boiari Galiciae et Lituaniae in Polonia ad nobilitatem Polonicam (szlachta) adaequati sunt.

Historia

In Moscovia a saeculo sexto decimo usque ad tempora Petri Magni boiarus est gradus dignitatis (čin) maximus; ceteri sunt ocolnicius (окольничий), consiliarius, stolnikus (стольник), strapezius (стряпчий), nobilis (дворянин), diakus (дьяк), zylcius (жилец)^[2] Gradus superiores a rege iis donabantur, qui originem nobiliorem habent. Hoc systema localitas (местничество, de loco regi propiore vel ab eo longinquiore in sessionibus Consilii Boiarici) nominabatur et multarum discordiarum causa erat; sed nonnullae gentes boiaricae habebantur, ceterae non.

Plurimi boiari illorum saeculorum famosi sunt.

Notae

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad boiaros spectant (Boyar, Boyars).

Lexica biographica: • Den store danske • Treccani • Store norske leksikon •

[1] Michaelis Christophili^(d) Introductio ad cognitionem status publici universalis..., Noribergae 1723, pp. 281, 285; Hermanni Conringii Varia scripta politica et historica, Brunsvigae 1730, p. 446; Sebastianus Ciampi^(it) (ed.) Narratio rerum quae post obitum Alexii Mikalowicz Russorum Imperatoris gestae sunt, Floremtiae 1829, pp. 12, 15; Gregorii Cnapii^(pl) SI Thesaurus Polonolatinograecus, vol. I, Cracoviae 1643, p. 40 etc. Boihari apud Reutenfels (pp. 98, 117),
Sg. boiarus, — Augustini Meyerberg Iter in Moschoviam, 1665, saepe; Acta Nuntiaturae Polonae: Opitius Pallavicini (1680-1688), vol. 34, 2005, pp. 19, 411, 414; Augustinus Theiner^(de) (ed.) Monuments historiques relatifs aux règnes d'Alexis Michaélowitch, Féodor III, Romae 1859, pp. 7, 325; Sigismundi Iacobi Baumgarten^(de) Uebersetzung der Algemeinen Welthistorie, pars V, Salinis Saxonicis 1785, pp. 90-92; Acta ex iis decerpta quae apud Sanctam Sedem geruntur..., vol. I, Romae 1865, p. 259.
vel sg. boiarin (ut Russice) — Commentarii Academiae Scientiarum Imperialis Petropolitanae, ann. 1726-1736, vol. 8, p. 427.
Cf. purpurati aulae (boyar), — Ioannis Bernardi Basedow Operis elementaris pars tertia, Dessaviae 1774, p. 132.

[2] Augustini Meyerberg p, 179.

[1]

[2]