avrû

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /ɑːvˈɾuː/
• Kîtekirin: av·rû

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	avrû	avrû
Îzafe	avrûya	avrûyên
Çemandî	avrûyê	avrûyan
Nîşandera çemandî	wê avrûyê	wan avrûyan
Bangkirin	avrûyê	avrûyino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	avrûyek	avrûyin
Îzafe	avrûyeke	avrûyine
Çemandî	avrûyekê	avrûyinan

avrû mê

1. şerm, fedî, fihêt, eyb
   • Ne tenê ew bêavirû bûye, belkû malbata wî, kes û kar û xinamî û dost û yar û xêl û eşîreta wî jî bêavirû bûne. — (Perwîz Cihanî, Bilîcan, Nefel, 2002, ISBN 91-89687-12-4)

Herwiha

• abirû
• abrû
• avirû
• awirû
• awrû
• ava rû

Tekildar

• namûs
• şeref
• hetik

Bide ber

• averû

Etîmolojî

Belkî ji av + rû.

Jê

• bêavrû
• bêavrûtî
• biavrû
• avrûdar
• avrûdarî
• avrûmend
• avrûmendî
• avrûşkên
• avrûşkênî

Bi zaravayên din

• Soranî: abrrû, awrrû
• Kurdiya başûrî: abrrü, awrrü

Werger

• Almanî: Scham → de m, Sittsamkeit → de m
• Farisî: حیثیت‎ → fa, آبرو‎ → fa
• Tirkî: yüz suyu → tr, çıktı → tr, ^?abıru → tr