Books (authored) by Nikolaj SCHULTZ
Suhrkamp Verlag
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Seoul: EUM Books
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Wetlands Books, 2023
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Gyldendal, 2023
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Polity Books, 2023
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Éditions Payot, 2022
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Books (co-authored) by Nikolaj SCHULTZ
AGM, 2023
Bookmarks Related papers MentionsView impact
NEKLID, 2023
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Einaudi Editore, 2023
Bookmarks Related papers MentionsView impact
EUM Books, 2022
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Editora Vozes, 2022
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Siglo XXI Édi, 2023
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Suhrkamp Verlag, 2022
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Polity Books, 2022
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Hans Reitzels Forlag, 2022
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Books (edited) by Nikolaj SCHULTZ
Hans Reitzels Forlag, 2020
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Journal Publications by Nikolaj SCHULTZ
Terrain, Vol. 79, 2023
There are as many ways to start as there is to end, but I am going to begin with a small anecdote... more There are as many ways to start as there is to end, but I am going to begin with a small anecdote 1 , as I believe it offers a perfect introduction to the topic I want to speak about today: the topic of planetary affects 2. My friend, the late French sociologist Bruno Latour, was on television to speak about what geochemists' call the 'Critical Zone', understood as the thin layer of the Earth, ranging from top of the trees to bottom of the groundwater, where all Life has evolved over the last couple of billion years, due to interactions between rocks, soil, water, air and living organisms 3. Having talked a few minutes to a not-so-interested crowd and a seemingly bored journalist, a new guest arrived on stage, to speak about the probes that had just been sent to Mars. Suddenly, the atmosphere changed, the studio exploded in enthusiasm and glimmering eyes, the journalist bombarding this new guest with questions. My poor friend had to admit it: Mars seemed more exciting than Earth! But how come this fascination for a dead planet, only half the size of the Earth, when you are already on a planet where Life has flourished?
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Ephemera Journal, 2023
Six years ago, in Down to Earth, Bruno Latour posited the hypothesis that the reluctance or the f... more Six years ago, in Down to Earth, Bruno Latour posited the hypothesis that the reluctance or the flat denial with which the world’s economic elites are addressing the anthropogenic deterioration of the biosphere could be explained by the cynical consciousness that the resources they keep hoarding will allow them to shelter and escape from the harmful consequences of climate change. In other words, not only the lifestyle they lead and promote among the people that would like to emulate them – in terms of mobility, residential, and consumption habits – presents a particularly high carbon footprint, not only many of them own or work for companies that have funded nefarious climate-related disinformation and are the main actors of the ongoing metabolic, but they might also be planning and in fact already preparing for the very same global adversity they refuse to address with a minimum of universal fairness. In this perspective, the most common ways to anticipate the end of the world as we know it are of course the risk reassessments, new local predictive models, insurance policies and asset redeployments on which capitalists rely to avoid the financial effects of climate disruption and its string of submersions, droughts, megafires and category 5 hurricanes. However, specific residential and multi-residential strategies are also increasingly part of the repertoire of action of rich and super-rich ‘preppers’, who want to protect themselves not only from economic risks but also – in a more direct physical way – from the harmful ecological changes and the correlated social collapses they see coming. In this brief article, we analyze some of these strategies, as a first step of a longer work in progress.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Terrain, Vol. 79, 2023
de l'article : Cet article a d'abord été écrit pour une présentation lors de l'Aarhus Architectur... more de l'article : Cet article a d'abord été écrit pour une présentation lors de l'Aarhus Architecture Festival, à l'école d'architecture d'Aarhus, le 8 octobre 2021. Il a été légèrement édité, en conservant le rythme oral du texte. Il est actuellement en cours de développement pour un livre à paraître aux éditions de La Découverte en 2024.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Uploads
Books (authored) by Nikolaj SCHULTZ
Books (co-authored) by Nikolaj SCHULTZ
Books (edited) by Nikolaj SCHULTZ
Journal Publications by Nikolaj SCHULTZ
Including empirical examples and theoretical clarifications on many of the analytical issues raised in his recently published Down to Earth (2018), this conversation with Bruno Latour and his collaborator, sociologist Nikolaj Schultz, offers key insights into Latour's recent and ongoing work. Revolving around questions on political ecology and social theory in our 'New Climatic Regime', Latour argue that in order to have politics you need a land and you need a people. This interview present reflections on such politics, such land and such people, and it ends with a call for a sociology that takes up the task of connecting the three by investigating what him and Schultz call 'Geo-Social Classes'. The interview was conducted by Jakob Stein in Paris, November 2018.
At least, that is how it used to be. But these years, it seems that our cultural imagination and the images it feeds of, metamorphose at the same pace as our political anchor points are vanishing: Today, the image of the island and the coast seem to have transformed, and brutally so. Now, of course, aesthetical reference points and images have always been continuously re-configurated. But this is different and more violent, violent on our imagination, and violent on our existential bearings. Why? Well, because it is not simply that the dreams of coasts have ceased to be – rather, it is that islands and coasts today themselves are slowly ceased to be, leaving us devoid of dreaming itself! Today, what used to be the very incarnation of dreaming – the island coast – has turned into the exact opposite: A place, where we first discover and observe the very loss of the world that we are all facing, no matter if this manifests itself in erosion of shores, polluted beaches, rising sea-levels, loss of biodiversity etc.
Hvis ikke hans disciple var forbløffede, så var sociologerne det. Netop som de var begyndt at affinde sig med tanken om at skove planter, jord, og insekter ikke længere befandt sig uden hinsides den sociale orden, så faldt universet ned i hovedet på dem. Det er ikke ligefrem hverdagskost at de bliver nødt til at opdatere deres begrebslige værktøjskasse på grund af ting der sker imellem Mars og Merkur, men Musk efterlod dem uden andet valg end at bedrive metodologisk astronomisme; ”En tech-milliardær har sendt en $100.000 sportsvogn ud i rummet for sjov, for fornøjelsens skyld? Jamen, det er jo veblensk ’conspicuous consumption’ … ad astra!”. Så sandeligt underlige tider at være sociolog i.
At forblive menneske – på Mars. Umiddelbart en underlig idé, særligt fordi planeten Mars ikke besidder den helt særlige kapacitet som bio- og geokemikere kalder »den kritiske zone«, forstået som det tynde lag af jorden, der strækker sig fra toppen af træerne til bunden af grundvandet, hvor alt liv har udviklet sig i løbet af de sidste par milliarder år, som resultatet af interaktioner mellem sten, jord, vand, luft og levende organismer, og som regulerer og betinger menneskets livsbetingelser.
When I lay in my apartment and try to fall asleep during the heatwave, then I know that the fan that I cannot sleep without makes my energy consumption explode. When I wake up and begin working, I know that what I always wished for – having my name on a printed book – contributes to deforestation. How can you dream at night if one’s last conscious thought is moral dizziness over what allows you to sleep? How can one dream during the day, if what makes you wake up in the morning accomplices you in the catastrophe?
The problems follow my footsteps; indeed, they are my footprints. So, I go on vacation to disconnect. I want to disconnect from the traces my life is dragging, I want to detach from the material consequences of my existence. I want to be an island! So I flee to an island.
(ORIGINALLY PUBLISHED IN ENGLISH BY CRITICAL INQUIRY, MARCH 2020)
Rumor has it that a bright, new star is shining on the night sky of sociology. According to the rumors, a professor at the European University in Frankfurt is developing social theory on a rare level of ambition. Frankfurt? Yes but no, Frankfurt Oder and not Frankfurt am Main, and while Andreas Reckwitz (1970- ) does not accept kinship with the normative, German critical theory tradition in the line of Jürgen Habermas, Axel Honneth and Hartmut Rosa (p. 33), then he explicitly recognizes his work’s indebtedness to the heritage of Michel Foucault.
Jeg tror dette resumé raesonnerer ganske fint med mange menneskers observationer af de seneste par ugers virus-reaktioner. Men hvad jeg samtidigt tror at folk genkender, er at undtagelsestilstandens panik på forunderlig vis synes at gå hånd i hånd med en saer følelse af sindsro eller lettelse.
Hvis ikke jeg tager fejl heri, så hedder udviklingen altså ikke blot panik-lettelse-panik, men i stedet panik-lettelse-panik/lettelse. Hvorfra stammer denne dramatiske, emotionelle splittelse?
Min hypotese er at den eneste måde hvorpå man kan forklare denne dobbelte, kollektive psykologi er hvis man forstår coronavirussens sociale reaktionsmønstre som relateret til en anden civilisations-tragedie-klimaforandringerne-og samfundets hjaelpeløshed i mødet med denne skaebne.
Er ist landkrank. Davon will er erzählen, er sucht nach einer Sprache ür dieses Geühl. Es ist unheimlich und immer noch neu: Eine existenzielle Fremdheit dringt ihm in der Glut des Pariser Sommers in alle Poren, sie lähmt, belagert die Seele, nie gibt sie Ruhe, als wolle sie alles, was noch est steht, verdunsten lassen. Viel zu heiß ist es im Zimmer, nie kühlt es ab, selbst in der Nacht nicht, und mit jeder Dusche, die Erleichte-rung böte, mit jedem Kaee, der den müden Kop wach machen könnte, wird Strom verbraucht, auch keine Lösung. Der Landkranke hängt als Erderwär-mungsverursacher unweigerlich drin in der Not-lage, die er selbst verschärt und die ihn bis in den Schla verolgt. »Es schlät sich schlecht im An-thropozän«, schreibt Nikolaj Schultz, ein junger dänischer Soziologe, der sein jüngstes Buch y Land-krankheit genannt hat. Seine Arbeit spricht sich gerade herum.
Our argument is that in our New Climatic Regime, in a time of global ecological mutations, the class landscape is undergoing a re-composition, one that intensifies the importance of the earthly means of subsistence when delineating the shape, hierarchies and collective interests of social classes. Of course, the issues of land, soil, territory etc....