(მნიშვ. 1)
პიე. *kwerkwu
- გარეთა, ადვილად ასაძრობი ნაწილი ხისა (მცენარისა)
- მცენარეს გარეთ ქერქი აკრავს: ქერქს ქვეშ ცილაა, ცილის ქვეშ გული (იაკობ გოგებაშვილი)
- ხილეულისა და მარცვლეულის გარეთა, მაგარი ნაწილი.
- ბატონი რომ სადილიდან ჩამორჩენილ ნესვის ქერქს მომიგდებდა, მაშინვე მუხლებზე საკოცნელად კინწისკვრით წამაბარბაცებდნენ (ილია ჭავჭავაძე)
- მწერთა მაგარი, ხეშეში ტყავი (გაძრობილი)
- [აბრეშუმის] ჭია გამოძვრა თავისივე კანიდან და ძველი ქერქი მიწაზე დაანარჩუნა (იაკობ გოგებაშვილი)
- რისამე გამაგრებული გარეთა მხარე.
- სად მჭადის ქერქი ეგდო, სად პურისა...(თედო რაზიკაშვილი)
- ხინკლისა და მისთ. გარეთა ნაწილი.
- ქალები გაფაციცებით ხინკლის ქერქებს აკეთებდნენ და ბიჭები კიდევ გრძელ ხონჩებზე ... ახვევდნენ გაფაციცებით ხინკალს (ვაჟა-ფშაველა)
- ➤ სინონიმები: კანი
- ➤ წარმოებული სიტყვები: უქერქო, ქერქგამძვრალი, ქერქელა, ქერქიანი, ქერქისფერა, ქერქიჭამია, ქერქსაცლელი, ქერქგაცლილი, ქერქმაგარი, ქერქქვეშ, ქერქშიშველი
- ➤ შესიტყვებები: ტვინის ქერქი
- ➤ იდიომები: ქერქს იძრობს • გველის ქერქში გაძვრება • თავის ქერქში დადგება • თავის ქერქში არ ეტევა • შენს ქერქში ეგდე
ხის, მცენარის ქერქი (მნიშვ. 1)
ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 7, სვეტი 289, თბილისი, 1962 წელი.