Hjaðningar
Hjaðningar (eða Héðningar) voru Héðinn konungur og lið hans sem kemur fyrir í Snorra-Eddu. Hjaðningavíg var fyrst haft um stríð Héðins og manna hans, og átti að vara að eilífu. Nú er hjaðningavíg haft um látlausan bardaga og oft haft um þá sem ættu síst að vera að berjast.
Þannig er kaflinn í Snorra-Eddu:
Frá Hjaðningavígum. Orrosta er kölluð Hjaðninga veðr eða él ok vápn Hjaðninga eldr eða vendir, en saga er til þess. Konungr sá, er Högni er nefndr, átti dóttur, er Hildr hét. Hana tók at herfangi konungr sá, er Heðinn hét Hjarrandason. Þá var Högni konungr farinn í konunga stefnu. En er hann spurði, at herjat var í ríki hans ok dóttir hans í braut tekin, þá fór hann með sínu liði at leita Heðins ok spurði til hans, at hann fór norðr með landi. Þá er Högni konungr kom í Nóreg, spurði hann, at Heðinn hafði siglt vestr of haf. Þá siglir Högni eftir honum allt til Orkneyja, ok er hann kom þar, sem heitir Háey, þá var þar fyrir Heðinn með lið sitt. Þá fór Hildr á fund föður síns ok bauð honum men at sætt af hendi Heðins, en í öðru orði sagði hon, at Heðinn væri búinn at berjast ok ætti Högni af honum engrar vægðar ván. Högni svarar stirt dóttur sinni. En er hon hitti Heðin, sagði hon honum, at Högni vildi enga sætt, ok bað hann búast til orrostu, ok svá gera þeir hvárirtveggju, ganga upp á eyna ok fylkja liðinu. Þá kallar Heðinn á Högna, mág sinn, ok bauð honum sætt ok mikit gull at bótum. Þá svarar Högni: "Of síð bauttu þetta, ef þú vill sættast, því að nú hefi ek dregit Dáinsleif, er dvergarnir gerðu, er mannsbani skal verða, hvert sinn er bert er, ok aldri bilar í höggvi ok ekki sár grær, ef þar skeinist af." Þá mælti Heðinn: "Sverði hælir þú þar, en eigi sigri. Þat kallak gott hvert, er dróttinhollt er." Þá hófu þeir orrostu þá, er Hjaðningavíg er kallat, ok börðust þann dag allan, ok at kveldi fóru konungar til skipa. En Hildr gekk of nóttina til valsins ok vakði upp með fjölkynngi alla þá, er dauðir váru. Ok annan dag gengu konungarnir á vígvöllinn ok börðust ok svá allir þeir, er fellu inn fyrra daginn. Fór svá sú orrosta hvern dag eftir annan, at allir, þeir er fellu, ok öll vápn, þau er lágu á vígvelli, ok svá hlífar, urðu, at grjóti. En er dagaði, stóðu upp allir dauðir menn ok börðust, ok öll vápn váru þá nýt. Svá er sagt í kvæðum, at Hjaðningar skulu svá bíða ragnaröks. Eftir þessi sögu orti Bragi skáld í Ragnars drápu loðbrókar.“
— Snorra-Edda.
