Stavros Vlizos

A widely accepted method of measuring the quality of services is SERVQUAL, introduced by Parasuraman, Zeintham, and Berry in 1985. SERVQUAL measures the gap between the expectations and the perceptions of the customers about the efficiency of services based on five dimensions: (1) tangibles, (2) reliability, (3) responsiveness, (4) assurance, and (5) empathy. Subsequent studies have examined the effectiveness of this model in various fields, such as retail trade and tourism (Finn & Lamb, 1991; Maher et al., 2011). Various critics of this tool state that there is greater focus on customer perceptions than on customer expectations, so that the gap between expected and actual service performance cannot be accurately determined (Daskalaki et al., 2020). In addition, the use of SERVQUAL in measuring the quality of services in museums is quite ineffective. For this reason, Frochot and Hughes (2000), based on the service quality model SERVQUAL, developed another specialized model for evaluating cultural services, the HISTOQUAL scale. The main approach of HISTOQUAL is based on the comparison between visitor perceptions and their expectations. The article analyzes the HISTOQUAL in the Archeological Museums of Greece.

A widely accepted method of measuring the quality of services is SERVQUAL, introduced by Parasuraman, Zeintham, and Berry in 1985. SERVQUAL measures the gap between the expectations and the perceptions of the customers about the efficiency of services based on five dimensions: (1) tangibles, (2) reliability, (3) responsiveness, (4) assurance, and (5) empathy. Subsequent studies have examined the effectiveness of this model in various fields, such as retail trade and tourism (Finn & Lamb, 1991; Maher et al., 2011). Various critics of this tool state that there is greater focus on customer perceptions than on customer expectations, so that the gap between expected and actual service performance cannot be accurately determined (Daskalaki et al., 2020). In addition, the use of SERVQUAL in measuring the quality of services in museums is quite ineffective. For this reason, Frochot and Hughes (2000), based on the service quality model SERVQUAL, developed another specialized model for evaluating cultural services, the HISTOQUAL scale. The main approach of HISTOQUAL is based on the comparison between visitor perceptions and their expectations. The article analyzes the HISTOQUAL in the Archeological Museums of Greece.

In contemporary society, talk of "sustainable development" has finally become the norm. It is indicative that in 2015 the United Nations included sustainable development in their "Transforming our World" Declaration, as featured in the 2030 Agenda. This Agenda adopted 17 goals and 169 targets, and it constitutes the most ambitious global agreement achieved by the UN, especially considering that it forms a comprehensive action plan for peace and prosperity for people and the planet (Hellenic Aid, 2019). Museums and cultural sites must bear part of the responsibility for achieving this plan. Obligations come with it, given that these institutions partake in society and the fabric of daily life. This present article details the innovative ways in which Greek thematic museums can adapt to sustainable development goals, and more evenly meet new challenges of domestic and global economy and tourism.

Οι Μουσειακές Συλλογές του Ιονίου Πανεπιστημίου δημιουργήθηκαν το 2019 με στόχο όχι μόνο την υποστήριξη του εκπαιδευτικού έργου των σχολών του Ιονίου Πανεπιστημίου, αλλά και τη διάχυση της πολιτιστικής και εκπαιδευτικής δραστηριότητας στην ευρύτερη κοινωνία. Παράλληλα με τις ποικίλες δράσεις που υλοποιεί, το Μουσείο ξεκίνησε και τον σχεδιασμό της μουσειοσκευής του, ενός πολυαισθητηριακού, δηλαδή, εκπαιδευτικού υλικού, με στόχο την έμμεση επικοινωνία με την σχολική και όχι μόνο, κοινότητα.Στην παρούσα εισήγηση θα αναλυθεί το θεωρητικό πλαίσιο της δημιουργίας της μουσειοσκευής των Μουσειακών Συλλογών του Ιονίου Πανεπιστημίου, οι έννοιες στις οποίες αυτή αναφέρεται, καθώς και τα στάδια του σχεδιασμού της και οι εκπαιδευτικές δραστηριότητες τις οποίες θα καλύπτει. Η καινοτομία της έρευνας έγκειται στο γεγονός της δημιουργίας ενός ενιαίου αφηγήματος που απορρέει από τις τρεις συλλογές του μουσείου, αναδεικνύοντας την συνύπαρξη των αντίστοιχων θεματικών πεδίων, δηλ. της τυπογραφίας/γνώσης, της σχολικής εκπαίδευσης και των ψηφιακών τεχνών. Ένα επιπλέον δυναμικό στοιχείο της μουσειοσκευής είναι η έννοια της συμμετοχικότητας και της συμπερίληψης στην οποία βασίζεται η μεθοδολογία ανάπτυξής της. Μαζί με τους υπεύθυνους του Μουσείου, οι φοιτητές του Ιονίου Πανεπιστημίου και η εκπαιδευτική κοινότητα της Α’βάθμιας και Β’βάθμιας εκπαίδευσης μπορεί να συμμετέχει ενεργά σε διάφορα στάδια δημιουργίας της μουσειοσκευής: Από την διαμόρφωση παράπλευρων δραστηριοτήτων μέχρι και την οργάνωση και υλοποίηση αυτών, αλλά και την συγγραφή των κατευθύνσεων και των οδηγιών προς την εκπαιδευτική κοινότητα.

The aim of this study is to present the documentation results of the archaeological site of Amykles in Sparta, Greece using different types of geodetic techniques. The site of Amykles includes a large number of important findings. For the documentation of the site, data from land surveys (total station surveying, Global Navigation Satellite Systems-GNSS surveying), terrestrial laser scanning (TLS), and aerial digital images from UAV are collected in two different epochs (2015 and 2017). The data are georeferenced into a common reference system. From the data, digital surface models of the archaeological site are produced and a geometrical comparison of the surface models is made in order to establish the progress of the excavations. The paper describes the methodology followed for the data collection and data processing pipeline and discusses on the practical aspects and difficulties for such types of documentation projects and reports on the produced results.

Abstract
Since E.L. Bowie’s seminal article on the Greeks and their past in the Second Sophistic, the study of Greece in the Roman Empire has been experiencing what has been described in other areas of social sciences and the humanities as a ‘mnemonic turn’. The purpose
of this article is to rethink the role and scope of these approaches by revisiting some of their assumptions and by posing a series of related questions: was the Roman conquest a catalyst for the emergence of phenomena of mobilization of the past in Greek societies?
If such phenomena articulated conscious local responses to the imperial situation, how uniform were these responses across the Greek mainland? Were Greeks unique in this respect compared to other provincial societies across the empire? Did every use and representation
of the past always have an ideological significance that can be read from the available textual and material evidence? Can we classify and describe all these phenomena by using the ‘language of memory’? By examining these issues, we wish to highlight the
complex nature of the evidence and the need to take into account its potential and its limitations when making inferences about remembering as a social and cultural strategy.
https://www.sidestone.com/books/strategies-of-remembering-in-greece-under-rome-100-bc-100-ad

A lecture by prof. Stathis Stiros (University of Patras, Dept. of Civil Engineering) about earthquakes and the destruction of ancient Roman towns of Greece.
The lecture is hosted by the Roman Seminar and will be in Greek with English powerpoint
Follow the link https://upatras-gr.zoom.us/j/92026488318?pwd=OHFVTlJXNmZnTnhybEpUWUZ5MDgwdz09
meeting ID: 920 2648 8318
passcode: 885268

Dear Colleagues and Friends,

Please take note of the upcoming Roman Seminar by Professor Troels Myrup Kristensen (Aarhus University) to be held on Thursday 27 April 2017 at 7.00 pm.

The lecture will take place at the Benaki Museum (Vass. Sofias & Koumbari 1, LIBRARY, basement).

For further information see poster attached.

The Organizing Committee
Roman Seminar

Η παρουσία ρωμαϊκών και επαρχιακών νομισμάτων στην Αιγαιακή Θράκης μεταξύ του 1ου και 3ου αι. μ.Χ.

Με βάση τη στατιστική ανάλυση των ρωμαϊκών και επαρχιακών εκδόσεων που βρέθηκαν στην Αιγαιακή Θράκη, στην περιοχή δηλαδή μεταξύ του Νέστου και του Έβρου ποταμού, η παρούσα ομιλία έχει ως στόχο την παρουσίαση της νομισματικής κυκλοφορίας και κατ’ επέκταση την ανίχνευση σχέσεων μεταξύ των πόλεων που ήκμασαν κατά τους 1ο και 3ο αι. μ.Χ. Πρόκειται για την Τόπειρο, τα Άβδηρα, τη Μαρώνεια, την Τραϊανούπολη και την Πλωτινόπολη, πόλεις δηλαδή που επηρεάστηκαν έμμεσα και άμεσα από τις διοικητικές αλλαγές που προώθησαν ρωμαίοι αυτοκράτορες στο πλαίσιο της μετατροπής της Θράκης σε Επαρχία.

Μελετήθηκαν συνολικά 1214 νομίσματα, τα οποία προήλθαν από τις ανασκαφικές έρευνες που διεξήχθησαν από την τοπική Εφορεία Αρχαιοτήτων-πρώην ΙΘ΄ ΕΠΚΑ. Επιπλέον, έχουν συμπεριληφθεί επιφανειακά ευρήματα από γνωστές όμως θέσεις που ανήκουν στη συλλογή του Αρχαιολογικού Μουσείου Κομοτηνής, και τα οποία αντιστοιχούν στο ποσοστό των 36% επί του συνόλου των νομισμάτων. Η παρουσίαση του υλικού θα γίνει γεωγραφικά από Δυτικά προς Ανατολικά, τουλάχιστον όσον αφορά τις μεγάλες πόλεις και στη συνέχεια η συζήτηση θα εξελιχθεί χρονολογικά, σε τρεις βασικές ενότητες.

Dear Colleagues and Friends,

Please take note of the upcoming Roman Seminar by Professor Michael Hoff (University of Nebraska-Lincoln) to be held on Thursday 24 March 2016 at 7.00 pm. The lecture will take place at the seminar room of the German Archaeological Institute at Athens (Pheidiou 1, 2nd floor).

The Organizing Committee
Roman Seminar

Αστικές επαύλεις της ύστερης αρχαιότητας νότια της Ακροπόλεως.

Από τον 2ο αι. μ.Χ. πολυτελείς επαύλεις ανεγείρονται σε κομβικές θέσεις του αθηναϊκού αστικού ιστού, κοντά σε σημαντικούς χώρους, διοικητικούς, θρησκευτικούς ή πολιτιστικούς, σε πύλες και σε κεντρικές οδικές αρτηρίες. Αποτελώντας με το μέγεθός τους σημεία αναφοράς και προσανατολισμού στην Αθήνα απηχούν και ταυτόχρονα κατασκευάζουν κοινωνικές σχέσεις και ταυτότητες, λειτουργούν ως σύμβολα κύρους, αποτυπώνουν με την αρχιτεκτονική και την οικοσκευή τους την αλληλεπίδραση χωρικού/ υλικού και κοινωνικού.

Στην ανακοίνωση θα συζητηθούν στοιχεία από πρόσφατη ανασκαφή της Γ’ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων στο οικόπεδο της οδού Καλλισπέρη 21, τα οποία συμπληρώνουν την εικόνα για το κτήριο που έχει ταυτιστεί από τους περισσότερους μελετητές με την «Οικία του Πρόκλου».

Αγαπητοί συνάδελφοι και φίλοι,

Σας ενημερώνουμε για το προσεχές Ρωμαϊκό Σεμινάριο που φιλοξενεί διάλεξη του Στυλιανού Κατάκη (Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών) την Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 2018 στις 7.00 μ.μ.

Η διάλεξη θα λάβει χώρα στο Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο (Φειδίου 1, αίθουσα διαλέξεων, 2ος όροφος).

Περισσότερες πληροφορίες στη συνημμένη αφίσα.


Η Οργανωτική Επιτροπή
Ρωμαϊκό Σεμινάριο


Τα γλυπτά από την Απτέρα. Παρατηρήσεις στην πλαστική της Ύστερης Αρχαιότητας από τη Δυτική Κρήτη.

Αφορμή της σημερινής ομιλίας είναι η μελέτη των γλυπτών από την αρχαία Απτέρα, κοντά στα Χανιά στη δυτική Κρήτη. Ελάχιστα είναι τα πλήρως σωζόμενα αγάλματα ή αγαλμάτια, από την Απτέρα, και αυτά κατά κανόνα δεν προέρχονται από συστηματικές ανασκαφικές έρευνες. Πρόκειται κυρίως για μικρά θραύσματα ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων, από τα οποία ιδιαίτερα σημαντικά είναι δύο ένθετα μέλη από χέρια αγαλμάτων αξιωματούχων της Ύστερης Αρχαιότητας. Τα αγάλματα αυτά όπως και δύο κεφαλές στο Μουσείο Χανίων, δείχνουν ότι μετά τον καταστρεπτικό σεισμό του 365 μ.Χ. άρχισε μία νέα περίοδος ανάκαμψης.

Η διασπορά των κοινοτήτων Ρωμαίων και Ιταλών στη ρωμαϊκή
οικουμένη: Διάχυση, οργάνωση και διείσδυση στις τοπικές κοινωνίες

Σε φιλολογικές πηγές (από τον 3ο αι. π.Χ.) και σε επιγραφικά κείμενα
(από τον 2ο αι. π.Χ. και εξής) εμφανίζονται ομάδες ανθρώπων που
προσδιορίζονται ως Ῥωμαῖοι/cives Romani ή Ἰταλικοί/Italici,
προσδιορισμοί που συχνά συνοδεύονται από όρους, όπως consistentes,
qui consistunt/negotiantur/morantur, κατοικοῦντες, παρεπιδημοῦντες,
πραγματευόμενοι κ.α. Οι κοινότητες αυτές μαρτυρούνται σε όλο το
ρωμαϊκό κόσμο, από το Δούναβη ως τη βόρεια Αφρική κι από την
Ιβηρική χερσόνησο και τη Βρετανία μέχρι τη Συρία, ενώ δεν λείπουν
ενδείξεις της παρουσίας τους κι ακόμη βαθύτερα στην Ανατολή καθώς και πέρα από τα βόρεια σύνορα του ρωμαϊκού κράτους.

Ο ρυθμός εξάπλωσης αυτών των κοινοτήτων, η πιθανότητα εσωτερικής τους οργάνωσης, οι βασικές οικονομικές τους δραστηριότητες, οι τρόποι με τους οποίους προσπαθούν να ενταχθούν ή να διακριθούν στις κοινωνίες που τους φιλοξενούν, θα πρέπει να διερευνηθούν ξεχωριστά για κάθε περιοχή λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις κατά τόπους ιδιαιτερότητες και αξιοποιώντας τα διαθέσιμα γραπτά και αρχαιολογικά τεκμήρια. Είναι ωστόσο γενική η διαπίστωση ότι υπήρξε πολύ σημαντικός ο ρόλος των κοινοτήτων αυτών στην κοινωνική και οικονομική ζωή, ακόμη και στη διαμόρφωση μιας νέας φυσιογνωμίας, των περιοχών όπου εγκαταστάθηκαν μόνιμα ή παροδικά, καθώς επρόκειτο για ένα τεράστιο ανθρώπινο δυναμικό που μετακινήθηκε γεμάτο ενθουσιασμό για αναζήτηση του κέρδους, με την σχετική ασφάλεια που παρείχε η σύνδεση με τη Ρώμη μέσα στην «παγκοσμιοποιημένη» οικονομική πραγματικότητα της ύστερης ελληνιστικής και της ρωμαϊκής εποχής.

Ρόδος : Ο απόηχος των ελληνιστικών εργαστηρίων στην γλυπτική παραγωγή του νησιού τη ρωμαϊκή περίοδο. Οι σχέσεις με τα γειτονικά κέντρα.

H Ρόδος την ελληνιστική περίοδο αναδύεται ως περιφερειακή δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο, προσελκύοντας πλήθος καλλιτεχνών από την Αθήνα και τις πόλεις της Μικράς Ασίας. Όσοι γλύπτες εγκαθίστανται μόνιμα ιδρύοντας εργαστήρια, λαμβάνουν σταδιακά πολιτικά δικαιώματα και τα παιδιά τους υπογράφουν ως Ρόδιοι, στις βάσεις των -χαμένων πλέον- χάλκινων εικονιστικών ανδριάντων, τιμητικών και αναθηματικών στα μεγάλα ιερά της Ρόδου, την Λίνδο και την Κάμιρο και στην πόλη της Ρόδου. Οι μαρμάρινοι ιματιοφόροι ανδριάντες, λαξευμένοι σε ποικιλία τύπων, αρχικά για επιτύμβια χρήση και κατόπιν ως τιμητικοί ή αναθηματικοί, νεανικά ιδεαλιστικά πορτρέτα με αθλητικά στοιχεία και εικονιστικά κεφάλια ώριμων ανδρών με εξατομικευμένα χαρακτηριστικά, αντικατοπτρίζουν την κυρίαρχη αστική τάξη της ελληνιστικής δημοκρατίας.
Μετά τη λεηλασία του Κάσσιου και την επικράτηση του Αυγούστου η ελληνιστική μητρόπολη χάνει την πολιτική και εμπορική της δύναμη. Σε σχέση με τις ακμάζουσες πόλεις της Μικράς Ασίας αλλά και με τη γειτονική Κω όπου τη ρωμαϊκή περίοδο η γλυπτική παραγωγή είναι ποσοτικά μεγαλύτερη, στη Ρόδο ο αριθμός των ρωμαϊκών γλυπτών είναι περιορισμένος. Στα λιγοστά αυτοκρατορικά και ιδιωτικά πορτρέτα, ανιχνεύονται τα χαρακτηριστικά των καλλιτεχνικών εργαστηρίων της Ανατολικής Μεσογείου, όπου η ελληνιστική παράδοση και τα κλασικιστικά στοιχεία υποχωρούν σταδιακά, τα επίσημα αυτοκρατορικά πρότυπα δεν υιοθετούνται πιστά, ενώ στα τελευταία ροδιακά πορτρέτα διακρίνεται σχηματοποίηση και διακοσμητικότητα στην απόδοση των χαρακτηριστικών

The Odeion of Agrippa was one of the most important monuments of Roman Athens. Built around 15 BC by Agrippa, son in law of Augustus, it was located in the centre of the Greek Agora, where still today several remains of the cavea and the nearby orchestra are visible. The orchestra has preserved conspicuous remains of the marble pavement, which is among the most representative ones of imperial Athens. A recent re-examination of the sectilia pavimenta in Athens offered the opportunity to reconsider this large marble floor, that had been excavated and studied in 1950 by Homer Thompson. The detailed analysis of the remains allowed us to fully understand the diachronic development of this pavement, clearly highlighting different phases and restorations of the marble floor in the orchestra.

Το Ωδείο του Αγρίππα είναι ένα από τα πιο σημαντικά μνημεία της ρωμαϊκής Αθήνας. Έργο χρηματοδοτημένο από τον Αγρίππα, γαμπρό του Αυγούστου, και οικοδομημένο το 15 π.Χ. περίπου, βρισκόταν στο κέντρο της Αγοράς, όπου και σήμερα σώζονται οι γνωστοί ανάγλυφοι πεσσοί με τους Τρίτωνες, όπως και τμήμα του κοίλου και της ορχήστρας. Αυτή ήταν πλακοστρωμένη με ένα μαρμάρινο δάπεδο, ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά παραδείγματα του είδους sectilia pavimenta της Αθήνας. Μία πρόσφατη έρευνα για τα δάπεδα της Αθήνας αυτού του είδους πρόσφερε την ευκαιρία να επανεξεταστεί αυτό το δάπεδο που δημοσιεύθηκε από  τον H. Thompson το 1950. Η ακριβής ανάλυση των υπολειμμάτων του δαπέδου επέτρεψε να κατανοήσουμε πλήρως την διαχρονική εξέλιξη αυτού του μαρμαροθετήματος και να εντοπίσουμε μερικές μεταγενέστερες φάσεις αποκατάστασής του.

Lecture by S. Koursoumis (Ephorate of Antiquities of Corinthia): “...καὶ ἤγαγον αὐτὸν ἐπὶ τὸ βῆμα…. Old and New Narratives on Religious Ethics
and Groups in Roman Corinth". The lecture will take place at the German Archaeological Institute, Athens Department, at 7 pm

The aim of this work is to demonstrate through a specific case study, that of the sanctuary of Apollon Amyklaios near Sparta, the aspects of documentation and recording of cultural heritage monuments using state-of-the-art geospatial technology including terrestrial laser scanning (TLS), image-based total station technology and photographic documentation, as well as GeoInformatics technologies, for different needs regarding each archaeological monument.
The hill of Haghia Kyriaki, where the site of the central lakonian sanctuary of Apollon Amyklaios has been located around 5 km south of Sparta. The mention of Amyklae in the Homeric catalogue of ships (Il. 2.584) reflects the site’s importance as a Late Bronze to Early Iron Age settlement. Archaeological remains and literary sources bear witness to the great importance of the sanctuary and the related Hyakinthia festival to the people of Lakonia during the Greek and Roman antiquity. In the framework of the Amykles Research Project, commenced in 2005, a new exploration of the entire surface of the site has being conducted.
The site is often under threat from environmental conditions, structural instability and development. Geospatial techniques in combination with other digital documentation techniques, which aim at creating an archaeospatial database named “Apollo” and a 3D model of the site and the structures, provide an extremely useful way to document and protect the spatial characteristics of the site.
The project has demonstrated that TLS is a viable technique for the integrated surveying of cultural heritage monuments that allows obtaining the geometry of the object easily, regardless of its accessibility. The real possibility of acquiring dense geometric information by TLS allows the analysis through a number of different modelling approaches. Combined TLS integrated to the main “Apollo” Geospatial Database will be able to provide much-improved quality of documentation to experts and interested parties as well as to a large number of scholars and members of the public.

Dies ist eine digitale Reproduktion von | This is a digital reproduction of Katja Sporn-Alexandra Kankeleit (Hrsg.) Die Abteilung Athen des DAI und die Aktivitäten deutscher Archäologen in Griechenland 1874-1933 der Reihe | of the series Beiträge zur Geschichte der Archäologie und der Altertumswissenschaften

Since E.L. Bowie’s seminal article on the Greeks and their past in the Second Sophistic, the study of Greece in the Roman Empire has been experiencing what has been described in other areas of social sciences and the humanities as a ‘mnemonic turn’. The purpose of this article is to rethink the role and scope of these approaches by revisiting some of their assumptions and by posing a series of related questions: was the Roman conquest a catalyst for the emergence of phenomena of mobilization of the past in Greek societies? If such phenomena articulated conscious local responses to the imperial situation, how uniform were these responses across the Greek mainland? Were Greeks unique in this respect compared to other provincial societies across the empire? Did every use and representation of the past always have an ideological significance that can be read from the available textual and material evidence? Can we classify and describe all these phenomena by using the ‘language of memory’? By examining these issues, we wish to highlight the complex nature of the evidence and the need to take into account its potential and its limitations when making inferences about remembering as a social and cultural strategy.

At the beginning of the first century BC Athens was an independent city bound to Rome through a friendship alliance. By the end of the first century AD the city had been incorporated into the Roman province of Achaea. Along with Athenian independence perished the notion of Greek self-rule. The rest of Achaea was ruled by the governor of Macedonia already since 146 BC, but the numerous defections of Greek cities during the first century BC show that Roman rule was not yet viewed as inevitable.

In spite of the definitive loss of self-rule this was not a period of decline. Attica and the Peloponnese were special regions because of their legacy as cultural and religious centres of the Mediterranean. Supported by this legacy communities and individuals engaged actively with the increasing presence of Roman rule and its representatives. The archaeological and epigraphic records attest to the continued economic vitality of the region: buildings, statues, and lavish tombs were still being constructed. There is hence need to counterbalance the traditional discourses of weakness on Roman Greece, and to highlight how acts of remembering were employed as resources in this complex political situation.

The legacy of Greece defined Greek and Roman responses to the changing relationship. Both parties looked to the past in shaping their interactions, but how this was done varied widely. Sulla fashioned himself after the tyrant-slayers Harmodius and Aristogeiton, while Athenian ephebes evoked the sea-battles of the Persian Wars to fashion their valour. This interdisciplinary volume traces strategies of remembering in city building, funerary culture, festival and association, honorific practices, Greek literature, and political ideology. The variety of these strategies attests to the vitality of the region. In times of transition the past cannot be ignored: actors use what came before, in diverse and complex ways, in order to build the present.

Available open access at: https://www.sidestone.com/books/strategies-of-remembering-in-greece-under-rome-100-bc-100-ad

International Conference “Twilight of the Gods:
Greek Cult Places and the Transition to Late Antiquity”

Organized by the Athens Greek Religion Seminar and the Roman Seminar
with the kind support of Fritz Thyssen Foundation, Magnus Bergvalls Stiftelse, Deutsches Archäologisches Institut (DAI), Swedish Institute at Athens (SIA)
Hosted by the Swedish Institute at Athens and online (registration required and opens Friday October 8, at www.twog.gr)