[go: up one dir, main page]
Jump to content

The Strokes

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
The Strokes
Դիմանկար
ԵրկերSelfless?
Կայքthestrokes.com
 The Strokes Վիքիպահեստում

The Strokes (անգլ.՝ The Strokes), ամերիկյան ռոք խումբ, որը կազմավորվել է Նյու Յորքում 1998 թվականին։ Խմբի անդամներն են վոկալիստ և հիմնական երգերի հեղինակ Ջուլիան Կազաբլանկասը, կիթառահարներ Նիք Վալենսինը, Ալբերտ Համմոնդ Կրտսերը, բասիստ Նիկոլայ Ֆրեյչուրը և թմբկահար Ֆաբրիցիո Մորետտիցը։ Նրանք 2000-ականների սկզբի գարաժ ռոք և պոստ փանկ վերածննդի շարժումների առաջատար խմբերից էին։

2001 թվականի սկզբին նրանց դեբյուտային «The Modern Age» ալբոմի թողարկումը հանգեցրեց տարբեր փոքր լեյբլների միջև մրցակցության, որի արդյունքում խումբը պայմանագիր կնքեց «RCA Records»-ի հետ։ Այդ ամռանը նրանք թողարկեցին իրենց առաջին ալբոմը՝ «Is This It», որն արժանացավ լայն ճանաչման և մեծ վաճառքների։ Այդ ժամանակից ի վեր այն հայտնվել է բազմաթիվ «լավագույն ալբոմների» ցանկերում։ Հետագայում նրանք թողարկեցին «Room on Fire» (2003) և «First Impressions of Earth» (2005) ալբոմները, որոնք լայնորեն վաճառվեցին, չունեցան «Is This It»-ի նման անմիջական քննադատական հաջողությունը՝ չնայած հիմնականում ստացան դրական արձագանքներ։

Հինգ տարվա դադարից հետո խումբը թողարկեց «Angles» (2011) և «Comedown Machine» (2013) ալբոմները, որոնք ընդունվեցին դրականորեն, սակայն քիչ վաճառքներ ունեցան վաճառքներ։ «RCA»-ի հետ իրենց սկզբնական պայմանագրի ավարտից հետո նրանք՝ 2016 թվականին թողարկեցին, «Future Present Past» ալբոմը՝ Կազաբլանկասի «Cult» լեյբլի միջոցով։ Հաջորդ տասնամյակում խումբը հիմնականում պասիվ էր, հազվադեպ համերգներ էր տալիս, իսկ մեդիայի ուշադրությունը կենտրոնացած էր նրանց անհատական նախագծերի վրա։

2020 թվականին նրանք թողարկեցին յոթ տարվա ընթացքում իրենց առաջին ստուդիական ալբոմը՝ «The New Abnormal»-ը, որը պրոդյուսավորել էր Ռիկ Ռուբինը և թողարկվել էր «Cult» ու «RCA» լեյբլների միջոցով։ Ալբոմը ստացավ բարձր գնահատականներ և համարվեց խմբի լավագունը շրջանը։ Այն արժանացավ «Լավագույն ռոք ալբոմ» մրցանակին՝ 63-րդ Գրեմմի մրցանակաբաշխության ժամանակ[1]։

Պատմություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ձևավորում և «The Modern Age» ալբոմ (1998–2001)

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հիմնական վոկալիստ և երգերի հեղինակ Ջուլիան Կազաբլանկասը, կիթառահար Նիք Վալենսին և թմբկահար Ֆաբրիցիո Մորետտին դեռ դեռահաս տարիքում սկսեցին միասին նվագել, երբ նրանք բոլորն էլ սովորում էին Մանհեթենի «Dwight School»-ում, և 1997 թվականին ձևավորեցին ոչ պաշտոնական խումբ։ Հետագայում նրանք իրենց կազմին ավելացրին բասիստ Նիկոլայ Ֆրեյչուրին, որը Կազաբլանկասի մանկության մտերիմ ընկերն էր և նրա հետ միասին հաճախել էր «Lycée Français de New York»։ 1998 թվականի վերջին խումբը հրավիրեց կիթառահար Ալբերտ Համմոնդ Կրտսերին՝ իրենց միանալու[2]։ Նա նոր էր տեղափոխվել Նյու Յորք և կրկին կապ հաստատել Կազաբլանկասի հետ, ում հետ ծանոթ էր Շվեյցարիայի Նիոն քաղաքի մոտ գտնվող «Institut Le Rosey» մասնավոր գիշերօթիկ դպրոցում սովորելու տարիներից։ Այս փուլում Համմոնդը դարձավ խմբի վերջին անդամը։ Կարճ ժամանակ անց Կազաբլանկասը և Համմոնդը դարձան սենյակակիցներ, ինչի մասին Համմոնդն ասել է. «Երկու շաբաթ անց մենք արդեն համատեղ բնակարան էինք վարձել»։

Հաջորդ երկու տարիների ընթացքում խումբը անընդհատ փորձեր էր անում և ելույթներ ունենում Նյու Յորքում։ Նրանց ժամանակակիցներից շատերը խմբի առաջին հաջողությունները վերագրում են նրանց աշխատասիրությանը, նվիրումին, ինչպես նաև նրանց խարիզմատիկ անհատականություններին[2]։ Նրանք փորձեր էին անում գրեթե ամեն երեկո, հաճախ «Midtown Manhattan»-ի «The Music Building»-ում։ 1999 թվականի սեպտեմբերի 14-ին խումբը տվեց իր առաջին համերգը որպես «The Strokes»՝ «The Spiral» ակումբում։ Շուտով նրանք սկսեցին հաճախակի ելույթ ունենալ Մանհեթենի ռոք ակումբներում՝ ներառյալ «HiFi Bar» և «Luna Lounge», իսկ հետագայում՝ նաև հանրահայտ «Mercury Lounge»-ում։ Երիտասարդ բուքեր Ռայան Ջենթլսը, ով աշխատում էր «Mercury Lounge»-ում, ի վերջո թողեց իր աշխատանքը՝ դառնալով խմբի մենեջերը[3]։

Խումբը սկսեց փորձեր անել՝ 14 երգից բաղկացած հավաքածուի վրա (որը հետագայում դարձավ նրանց 2001 թվականի դեբյուտային «Is This It» ալբոմի նախնական տարբերակը), ներառյալ «Alone», «Together», «Barely Legal», «Last Nite», «The Modern Age», «New York City Cops», «Soma», «Someday», «Take It or Leave It» և «This Life» (որն ավելի ուշ դարձավ «Trying Your Luck»)։ Այս երգերի մեծ մասը ներկայումս ունի տարբեր բառեր։ 2000 թվականին խմբի անդամները կապ հաստատեցին պրոդյուսեր Գորդոն Ռաֆայելի հետ՝ «Luna Lounge»-ում կայացած համերգից հետո, և նրա հետ միասին ձայնագրեցին իրենց «The Modern Age» ալբոմի դեմոն։ Նրանք ուղարկեցին այն նոր վերակազմավորված բրիտանական «Rough Trade Records» լեյբլին, ինչն առաջացրեց մեծ հետաքրքրություն։ Սա հանգեցրեց խմբի առաջին պաշտոնական թողարկմանը՝ Մեծ Բրիտանիայի «NME» ամսագրի կայքի միջոցով, որը թողարկումից մեկ շաբաթ առաջ անվճար «MP3» տարբերակով ներկայացրեց «Last Nite» երգը։ «The Modern Age» ալբոմը առաջացրեց ձայնագրման լեյբլների միջև լուրջ մրցակցություն, ինչը տարիների ընթացքում ռոք խմբերի համար ամենախոշորներից մեկն էր[4]։ 2001 թվականի օգոստոսին «The Strokes»-ը առաջին անգամ հայտնվեց «The Fader» ամսագրի շապիկին՝ իններորդ համարում[5]։

«Is This It» (2001-2002)

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
The Strokes,2002 թիվ

«The Strokes»-ը թողարկեց իր դեբյուտային ալբոմը՝ «Is This It», ԱՄՆ-ում 2001 թվականի հոկտեմբերին։ Ալբոմի պրոդյուսերը Գորդոն Ռաֆայելն էր, ինչպես և նրանց հաջորդ ալբոմի՝ «Room On Fire»-ի դեպքում[6]։ «RCA Records»-ը հետաձգեց ալբոմի թողարկումը Հյուսիսային Ամերիկայում (ԱՄՆ)՝ կապված դրա շապիկի և երգերի բառերի վերաբերյալ անհանգստությունների հետ։ Շապիկին պատկերված էր սև-սպիտակ լուսանկար, որտեղ ձեռնոցով ձեռք դիպչում էր կնոջ մերկ մարմնին[7] (լուսանկարիչ Քոլին Լեյնի այն ժամանակվա ընկերուհին)։ Սակայն Հյուսիսային Ամերիկայի տարբերակի շապիկը փոխարինվեց Եվրոպական Մեծ Բուբլի պալատի լուսանկարով։

Բացի այդ, «RCA»-ն «New York City Cops» երգը փոխարինեց «When It Started»-ով, քանի որ առաջինի խոսքերը կարող էին հակասական ընկալվել 2001 թվականի սեպտեմբերի 11-ի ահաբեկչություններից հետո։ «New York City Cops» երգում կրկնվող տողը՝ «New York City Cops, they ain't too smart» («Նյու Յորքի ոստիկանները այնքան էլ խելացի չեն»), 2010 թվականի մարտի 1-ին «New York Magazine»-ի «Ultimate New York Playlist» ցանկում զբաղեցրեց 12-րդ տեղը։ Չնայած թողարկման ձգձգմանը (և հնարավոր հակասություններին), «Is This It» ալբոմը ստացավ քննադատների բարձր գնահատականը։ «Rolling Stone»-ը նրան տվեց 4 աստղ, իսկ «Pitchfork Media»-ն՝ 9.1 միավոր։ Ալբոմը հայտնվեց բազմաթիվ քննադատների լավագույն տասնյակներում, իսկ «Entertainment Weekly»-ն և «Time»-ը այն հռչակեցին տարվա լավագույն ալբոմ։ «NME»-ն իր ամառային համերգների մասին հոդվածում ընթերցողներին խորհուրդ տվեց ներկա լինել The Strokes-ի համերգներին՝ նշելով, որ նրանք կատարում են «պոպ երաժշտության պատմության լավագույն երգերից մի քանիսը»։ Չնայած քննադատները նկատում էին «CBGB» խմբի «Television»-ի ազդեցությունը՝ Կազաբլանկասը և խմբի անդամները նշում էին, որ երբեք չեն լսել այդ խումբը, փոխարենը նշելով «The Velvet Underground»-ն ու «The Doors»-ը՝ որպես իրենց հիմնական ազդեցություններ[8]։

«Is This It»-ի թողարկումից հետո խումբը համաշխարհային շրջագայության մեկնեց՝ հանդես գալով Ճապոնիայում, Ավստրալիայում, Նոր Զելանդիայում, Եվրոպայում և Հյուսիսային Ամերիկայում։ Նրանք Հյուսիսային Ամերիկայում մի քանի անգամ ելույթ ունեցան «The Rolling Stones»-ի հետ։ 2002 թվականի ամռանը Եվրոպայում շրջագայության ժամանակ նկարահանվեց խմբի «In Transit» մինի-դոկումենտալ ֆիլմը։ 2002 թվականի օգոստոսին խումբը երկրորդ անգամ դարձավ Մեծ Բրիտանիայի «Carling Weekend փառատոնի գլխավոր կատարողներից մեկը, ապա ելույթ ունեցավ Նյու Յորքի «Radio City Music Hall»-ում՝ «The White Stripes»-ի հետ։ Ջեք Ուայթը միացավ The Strokes-ին բեմում՝ կատարելով «New York City Cops» երգի կիթառային սոլոն։ Այդ ժամանակահատվածում խումբը հաճախ էր հանդես գալիս հեռուստաշոուներում՝ որպես երաժշտական հյուր։ «Is This It» ալբոմից մի քանի երգեր թողարկվեցին որպես սինգլներ, որոնց տեսահոլովակները նկարահանել է Ռոման Կոպպոլան։

«Is This It» ալբոմն ունեցել է երկարատև ազդեցություն ինչպես երկրպագուների, այնպես էլ քննադատների շրջանում։ 2009 թվականին «NME»-ն այն հայտարարեց «Տասնամյակի լավագույն ալբոմ» (2000-ականներ)։ «Rolling Stone»-ի կազմած նմանատիպ ցանկում այն զբաղեցրեց երկրորդ տեղը («Hard to Explain» և «Last Nite» երգերը ներառվեցին նույն համարի «2000-ականների 100 լավագույն երգերի» ցանկում՝ համապատասխանաբար 59-րդ և 16-րդ տեղերում)[9]։ 2011 թվականի հունվարին Rolling Stone-ը «Facebook»-ի իր հետևորդների շրջանում անցկացրեց հարցում՝ պարզելու պատմության լավագույն դեբյուտային ալբոմները[10]։ «Is This It»-ը զբաղեցրեց 10-րդ տեղը՝ դառնալով ամենավերջերս թողարկված ալբոմը այդ ցանկում՝ «Pearl Jam»-ի՝ 1991 թվականի դեբյուտից հետո[11]։

«Room on Fire» (2003-2004)

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Խումբը սկսեց իր երկրորդ ալբոմի ձայնագրությունները 2002 թվականին՝ պրոդյուսեր Նայջել Գոդրիչի հետ (հայտնի է «Radiohead»-ի հետ իր աշխատանքով), բայց հետագայում բաժանվեց նրանից՝ նախընտրելով «Is This It»-ի պրոդյուսեր Գորդոն Ռաֆայելին։ Գոդրիչի հետ ձայնագրված նյութերը երբեք չեն հրապարակվել[12]։ 2003 թվականի օգոստոսին The Strokes-ը շրջագայեց Ճապոնիայում՝ կատարելով մի քանի նոր երգեր՝ «Reptilia», «Meet Me in the Bathroom», «The Way It Is», «Between Love & Hate» (նախկինում հայտնի որպես «Ze Newie») և «12:51» (նախկինում՝ «Supernova»)։ Նրանք նաև կատարել են Փոլ Անքայի «My Way» երգը՝ ճապոներեն բառերով։ Խումբը թողարկեց իրենց երկրորդ ալբոմը՝ «Room on Fire»՝ 2003 թվականի հոկտեմբերին։ Ալբոմը արժանացավ դրական արփագանքների, բայց կոմերցիոն առումով ավելի քիչ հաջողություն ունեցավ, քան դեբյուտային «Is This It»-ը, թեև դարձավ ոսկե[13]։ Ալբոմը պահպանեց խմբի բնորոշ հնչողությունը, բայց նաև հիշեցնում էր «The Cars», Բոբ Մառլիին և «Blondie»-ին[13][14]։ Այս ժամանակաշրջանում խումբը երկրորդ անգամ հայտնվեց «Spin» ամսագրի շապիկին, որտեղ յուրաքանչյուր անդամ ուներ իր առանձին շապիկը, իսկ «Rolling Stone»-ում հայտնվեցին առաջին անգամ։ Խմբի ուշադրությունը գրավեց թմբկահար Ֆաբրիցիո Մորետիի և դերասանուհի Դրյու Բերիմորի հարաբերությունները, որոնք ավարտվեցին 2007 թվականի հունվարին։ Ալբոմի առաջին սինգլը «12:51»-ն էր, որտեղ Նիք Վալենսիի կիթառը վերարտադրում էր ստեղնաշարի նմանվող յուրօրինակ հնչյուններ։ Երգի տեսահոլովակը, որը նկարահանվել է Ռոման Կոպպոլայի կողմից, ոգեշնչված էր 1980-ականների «Tron» ֆիլմի կիբերպանկային էսթետիկայով։ Այն հիմնականում բաղկացած էր մուգ ֆոնից՝ ընդգծված կապույտ լուսարձակող էֆեկտներով։

2003 թվականի նոյեմբերին The Strokes-ը ելույթ ունեցավ «Late Night with Conan O'Brien» շոուում՝ կատարելով «Reptilia», «What Ever Happened», «Under Control» և «I Can't Win» երգերը[15]։ 2003-2004 թվականների «Room on Fire Tour»-ի ընթացքում խումբը ելույթ ունեցավ «Kings of Leon»-ի և «Regina Spektor»-ի հետ։ Շրջագայության ընթացքում Սպեկտորն ու The Strokes-ը համատեղ ձայնագրեցին «Modern Girls & Old Fashion Men» երգը, որը թողարկվեց որպես «Reptilia» սինգլի «B-side»։ Շրջագայության ժամանակ նրանք նաև կատարել են «The Clash»-ի «Clampdown» երգը, որը հետագայում թողարկվեց որպես «The End Has No End» սինգլի «B-side»։

2004 թվականի վերջում խումբը հայտարարեց կենդանի ալբոմ թողարկելու մասին։«Live in London» ալբոմը նախատեսված էր թողարկման 2004 թվականի հոկտեմբերին, բայց ծրագիրը չեղարկվեց՝ ձայնագրման որակի խնդիրների պատճառով։ Ընտրված համերգը տեղի էր ունեցել Լոնդոնի լեգենդար «Alexandra Palace»-ում։

«First Impressions of Earth» և դադար (2005-2007)

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
The Strokes-ը 2006 թվի համերգին

2005 թվականի սեպտեմբերին «Juicebox» սինգլը, որը նախատեսված էր The Strokes-ի դեռևս չթողարկված երրորդ ալբոմի համար, ներկայացվեց առցանց, ինչը ստիպեց խմբին վաղ թողարկել այն։ Սինգլը հասանելի դարձավ առցանց ներբեռնման ծառայություններում և դարձավ խմբի երկրորդ «UK Top 10» հիթը, ինչպես նաև նրանց երկրորդ«US Modern Rock Top 10» հաջողությունը։

2005 թվականի նոյեմբերին և դեկտեմբերին խումբը մեկնեց գովազդային շրջագայության՝ կատարելով մեկանգամյա համերգներ աշխարհի խոշոր քաղաքներում՝ նախապատրաստելով ալբոմի թողարկումը։ 2006 թվականի հունվարի 3-ին «First Impressions of Earth» ալբոմը պաշտոնապես թողարկվեց։ Այն ստացել է խառը կարծիքներ, բայց կոմերցիոն առումով մեծ հաջողություն ունեցավ՝ ԱՄՆ-ում դեբյուտելով չորրորդ հորիզոնականում, իսկ Մեծ Բրիտանիայում՝ առաջինը։ Ճապոնիայում ալբոմը ոսկե ստատուս ստացավ թողարկման առաջին շաբաթում և երկու շաբաթ շարունակ «iTunes»-ի ամենաշատ ներբեռնված ալբոմն էր։ Բասիստ Նիկոլայ Ֆրեյչուրը նշել էր, որ այս ալբոմը «ինչ-որ գիտական առաջընթացի» նման մի բան էր։ 2006 թվականի հունվարին խումբը կրկին ելույթ ունեցավ «Saturday Night Live»-ում՝ կատարելով «Juicebox» և «You Only Live Once» երգերը[16]։ Ալբոմի ձայնասկավառակը որոշակի հեռացում էր խմբի նախորդ երկու ալբոմներից, ինչը մասամբ պայմանավորված էր պրոդյուսերի փոփոխությամբ․ Գորդոն Ռաֆայելի փոխարեն այս անգամ ալբոմը ստեղծվել էր Դեյվիդ Քեյնի ղեկավարությամբ[17]։ Չնայած նախնական մեծ վաճառքին՝ «First Impressions of Earth»-ը դարձավ խմբի ամենաքննադատված և կոմերցիոն առումով ամենաթույլ ալբոմը։

2006 թվականի ընթացքում The Strokes-ը իրականացրեց տասնութ լեփ-լեցուն համերգներ Մեծ Բրիտանիայում։ Փետրվարին նրանք արժանացան «NME Awards»-ի «Լավագույն միջազգային խումբ» մրցանակին։ Մարտին նրանք մեկնեցին ԱՄՆ՝ իրենց մինչ այդ ամենաերկար շրջագայությանը։ 2006 թվականի մարտին թողարկվեց ալբոմի երկրորդ սինգլը՝ «Heart in a Cage»:

Այդ ամռանը խումբը մասնակցեց մի շարք երաժշտական փառատոնների Եվրոպայում, այդ թվում՝ «Hultsfred Festival» (Շվեդիա), «Roskilde Festival» (Դանիա), «Oxegen Festival» (Իռլանդիա), «Montreux Jazz Festival» (Շվեյցարիա), «Festival Internacional de Benicàssim» (Իսպանիա) և «Fuji Rock Festival» (Ճապոնիա): Նրանք նաև գլխավորեցին «Pentaport Rock Festival»-ը` Հարավային Կորեայում։

Օգոստոսի վերջին և սեպտեմբերի սկզբին խումբը շրջագայեց Ավստրալիայում և Մեքսիկայում, որից հետո վերադարձավ ԱՄՆ` շրջագայության երկրորդ հատվածի համար։ ԱՄՆ-ում նրանք հինգ համերգ ունեցան՝ բացելով «Tom Petty & the Heartbreakers»-ի «Highway Companion» շրջագայության որոշ համերգներ[18]։ Այնուհետև խումբը ևս մեկ շրջագայություն իրականացրեց ԱՄՆ-ում։ Շրջագայության ընթացքում Ջուլիան Կազաբլանկասը հայտարարեց, որ շրջագայությունից հետո խումբը երկարատև դադար կվերցնի։ Շուտով խմբի մենեջեր Ռայան Ջենթլսը էլեկտրոնային նամակ ուղարկեց երկրպագուներին՝ հաստատելով այդ «անհրաժեշտ դադարը»։ 2007 թվականի մայիսին խմբի նոր պաշտոնական կայքը սկսեց գործել, և թողարկվեց «You Only Live Once» սինգլի այլընտրանքային տեսահոլովակը, որը նկարահանվել էր Ուորեն Ֆուի կողմից։ Տեսահոլովակում կարճ հատված կար նաև ալբոմի «Ize of the World» երգից։

2007 թվականի վերջում «You Talk Way Too Much» երգը օգտագործվեց «Ford Sync» համակարգի գովազդում։ Այդ նույն տարում Ալեքսանդրա Սիսներոսը դարձավ The Strokes-ի օգնական մենեջերը։

«Angles» (2009-2011)

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
The Stroke- ը՝ Austin City-ում «Limits Festival», 2010 թվականին

2009 թվականի հունվարին Ջուլիան Կազաբլանկասը և Նիկ Վալենսին սկսեցին գրել նոր նյութ The Strokes-ի չորրորդ ալբոմի համար՝ նպատակ ունենալով փետրվարին մուտք գործել ստուդիա[19][20]։ Կազաբլանկասը «Rolling Stone»-ին տված հարցազրույցում նշել էր, որ նրանք արդեն ավարտել են մոտ երեք երգ, որոնք հնչում են որպես 1970-ականների ռոքի և «ապագայի երաժշտության» խառնուրդ[21]։ 2009 թվականի մարտի 31-ին խումբը իրենց «MySpace» էջում հայտարարեց իրենց «անհրաժեշտ քնից» արթնանալու և նոր ալբոմի ստեղծման համար կրկին համատեղ աշխատելու մասին։ Ալբոմը կոչվեց «Angles» և տարբերվեց խմբի նախորդ ալբոմներից այն առումով, որ այս անգամ ալբոմի երաժշտությունը համատեղ գրել էին խմբի բոլոր անդամները, ոչ միայն Կազաբլանկասը։ Վալենսին նշել էր. «Սա շատ համագործակցային ալբոմ է, այն հնչում է տարբեր կերպ, բայց այնուամենայնիվ ունի The Strokes-ի ոճը»[22]։

«NME»-ի հարցազրույցում Ֆարել Ուիլյամսը հետաքրքրություն էր հայտնել ալբոմի պրոդյուսերական աշխատանքով զբաղվելու համար[23]։ Սա տեղի ունեցավ այն բանից հետո, երբ Կազաբլանկասը համագործակեց Ուիլյամսի և Սանտիգոլդի հետ «My Drive Thru» երգում, որը թողարկվել էր որպես «Converse» ապրանքանիշի «Chuck Taylor All-Stars» կոշիկի 100-ամյակի հոբելյանական երգ[24]։

Ալբոմը նախատեսված էր թողարկման 2009 թվականի վերջին, սակայն խմբի ներսում եղած տարաձայնությունների պատճառով թողարկման ամսաթիվը հետաձգվեց[25]։ 2010 թվականի փետրվարի 1-ին խումբը պաշտոնապես հայտարարեց, որ չորրորդ ալբոմը պրոդյուսերական աշխատանքը վստահվել է մրցանակակիր պրոդյուսեր Ջո Չիկկարելլիին[26]։ Չիկկարելլին հարցազրույցում նշել էր, որ խմբի հետ առաջին հանդիպումը կայացել էր 2009 թվականին, և նրանք միասին քննարկել էին ալբոմի հնարավոր ուղղությունը։ Սակայն ձայնագրության ընթացքում խումբը դժգոհ մնաց Չիկկարելլիի չափազանց զուսպ մոտեցումից, ինչի արդյունքում միայն մեկ երգ՝ «Life Is Simple in the Moonlight», պահպանվեց ալբոմի վերջնական տարբերակում։ Ստեղծագործական նոր մոտեցումներ որոնելով՝ The Strokes-ը որոշեց ալբոմի մնացած մասը ձայնագրել Ալբերտ Համմոնդ կրտսերի տան ստուդիայում (Նյու Յորքի հյուսիսում)՝ մրցանակակիր ձայնային ինժեներ Գաս Օբերգի օգնությամբ։ Խումբը ոգեշնչված էր այն ժամանակվա արդի խմբերից, ինչպիսիք են «MGMT», «Arctic Monkeys» և «Crystal Castles», ինչը նրանց մղեց փորձարկել նոր ձայնային տեխնիկաներ[27][28]։

2010 թվականին The Strokes-ը հայտարարեց, որ գլխավորելու է մի շարք խոշոր փառատոններ, այդ թվում՝ «Isle of Wight Festival», «Lollapalooza», «Roskilde Festival», «Hurricane Festival», «Splendour in the Grass», «Rockness», «Outside Lands Music and Arts Festival», «On The Bright Side» և «Austin City Limits Music Festival»։ 2011-ին նրանք դարձան «Coachella Valley Music and Arts Festival»-ի գլխավոր կատարողը և մասնակցեցին «New Orleans Jazz & Heritage Festival», «Festival Internacional de Benicàssim», «Oxegen», «Paléo», «Peace & Love» և «Super Bock Super Rock» փառատոներին[29][30][31][32]։ Օգոստոսին նրանք մասնակցեցին «Reading Festival»-ին և «Summer Sonic»-ին, ինչպես նաև «Leeds Festival»-ին՝ լինելով «Pulp»-ի նախորդող հիմնական կատարողը։ 2010 թվականի հունիսի 9-ին Լոնդոնի «Dingwalls» ակումբում խումբը հանդես եկավ գաղտնի համերգով «Venison» անվան տակ՝ ընդամենը 487 հանդիսատեսի առջև։ Սա նրանց առաջին կենդանի ելույթն էր` 2006 թվականի հոկտեմբերից ի վեր։ Հետաքրքիր է, որ համերգի ընթացքում նրանք չկատարեցին նոր ստեղծագործություններ[33]։

2011 թվականի փետրվարի 9-ին The Strokes-ը թողարկեց իրենց նոր ալբոմի գլխավոր սինգլը՝ «Under Cover of Darkness։ 7» տարբերակը պաշտոնապես թողարկվեց մարտի 1-ին և պարունակում էր «You're So Right» երգը` որպես «B-side»[34]։ Ինքը՝ «Angles» ալբոմը, թողարկվեց մարտի 18-ին։ 2011 թվականի մարտի կեսերին «ShortList» ամսագրին տված հարցազրույցում խումբը հաստատեց, որ արդեն սկսել է աշխատել իրենց հինգերորդ ստուդիական ալբոմի վրա, սակայն «Angles»-ի ձայնային մշակումների ուշացման պատճառով աշխատանքները հետաձգվել էին։ Ջուլիան Կազաբլանկասն ու Նիկ Վալենսին նշեցին, որ նրանք ունեին նոր ստեղծագործություններ, ինչպես նաև շատ չօգտագործված նյութ «Angles»-ի ձայնագրություններից[35]։ Խմբի երկրորդ սինգլը` «Taken for a Fool », ընտրվեց մայիսի 24-ին և ուղարկվեց ԱՄՆ ռադիոկայաններին[36]։ Հունիսի 9-ին The Strokes-ը հայտարարեց, որ պատրաստվում է նկարահանել երգի տեսահոլովակը՝ ռեժիսոր Լորան Բրիետի ղեկավարությամբ։ Տեսահոլովակը պաշտոնապես թողարկվեց 2011 թվականի հուլիսի 8-ին։

Comedown Machine (2012−2015)

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2012 թվականի ապրիլին բասիստ Նիկոլայ Ֆրեյչերը թվիթթերում գրառում կատարեց՝ հայտարարելով, որ խումբը վերադարձել է ստուդիա՝ նոր գաղափարների վրա աշխատելու համար[37]։ The Strokes-ը հետագայում հաստատեց, որ նախատեսում է հնարավորինս արագ ձայնագրել իրենց հինգերորդ ալբոմը, օգտագործելով նույն ստեղծագործական գործընթացը, ինչ «Angles»-ի դեպքում՝ յուրաքանչյուր անդամ ներկայացնելով իր գաղափարները ստուդիայում[38]։ 2013 թվականի հունվարի 17-ին Սիեթլի «107.7 The End» ռադիոկայանը հայտնեց, որ ներկայացնում է The Strokes-ի նոր երգը՝ «All the Time»[39][40][41]: Հունվարի 25-ին խմբի պաշտոնական կայքում թողարկվեց «One Way Trigger» երգը, որն անվճար ներբեռնման համար հասանելի էր[42]։ Երգը երկրպագուների կողմից տարբեր ընդունելություն ունեցավ՝ ոմանք այն գնահատում էին որպես նոր փորձ, իսկ մյուսները ավելի շատ հնչողությամբ համեմատում էին Կասաբլանկազի սոլո աշխատանքների հետ[43]։ 2013 թվականի հունվարի 28-ին «Reddit»-ի օգտատերերից մեկը խմբի պաշտոնական կայքում հայտնաբերեց նոր ալբոմի հնարավոր շապիկը, ինչն էլ առաջացրեց լայն քննարկումներ[44]։ Հունվարի 30-ին հաստատվեց, որ նոր ալբոմը կոչվելու է «Comedown Machine» և նախատեսված է թողարկման համար 2013 թվականի մարտի 25-ին (ՄԹ) և մարտի 26-ին (ԱՄՆ)[45][46][47]։ 2013 թվականի փետրվարի 13-ին ռադիոյով առաջին անգամ ներկայացվեց «All the Time» սինգլը, որը երկրպագուների կողմից հաճախ համեմատվում էր խմբի վաղ շրջանի ալբոմների՝ «Is This It» և «Room on Fire»-ի հնչողության հետ[48]։ Սակայն ալբոմի թողարկումից հետո խումբը որոշեց ամբողջովին հրաժարվել գովազդային արշավից․ չեղան հեռուստատեսային ելույթներ, հարցազրույցներ, լուսանկարներ, համերգներ կամ շրջագայություններ։ Սա անսպասելի որոշում էր, որը երկրպագուների մոտ տարակուսանք առաջացրեց։ 2013 թվականի հոկտեմբերի 15-ին խումբը հայտարարեց, որ ցանկանում է ետ վերադառնալ 2014 թվականին[49]։

2014 թվականի մայիսին The Strokes-ը վերադարձավ բեմ՝ առաջին անգամ երեք տարվա ընթացքում ԱՄՆ-ում համերգ ունենալով Նյու Յորքի «Capitol Theatre»-ում։ Սա նաև առաջին անգամն էր, երբ խումբը կատարեց «Comedown Machine»-ի երգերը՝ կենդանի կատարումով։ 2014-ին նրանք հանդես եկան ևս երեք համերգով, այդ թվում՝ որպես գլխավոր կատարող Նյու Յորքի Governors Ball Music Festival-ում և Լոս Անջելեսի FYF Fest-ում։ 2014 թվականի նոյեմբերի 12-ին հայտարարվեց, որ խումբը մասնակցելու է «Primavera Sound 2015»-ին՝ փառատոնի 15-ամյակի շրջանակներում[50]։ 2015 թվականի մարտի 2-ին հայտարարվեց, որ խումբը Լոնդոնի «British Summer Time: Hyde Park» փառատոնում կլինի գլխավոր կատարողը՝ իրենց առաջին Լոնդոնյան ելույթն անցկացնելով 5 տարվա ընդմիջումից հետո[51][52]։ 2015-ին The Strokes-ը մի քանի խոշոր փառատոններում ևս ելույթ ունեցավ, այդ թվում՝ «Big Guava Music Festival» (Թամպա, Ֆլորիդա), «Shaky Knees Festival (Ատլանտա, Ջորջիա), «Landmark Festival» (Վաշինգտոն, D.C.) և «Austin City Limits» (Օսթին, Տեխաս)։ «Landmark Music Festival»-ում Ջուլիան Կազաբլանկասն հայտարարեց, որ խումբը վերադառնում է ստուդիա՝ աշխատելու «Comedown Machine»-ի հաջորդ ալբոմի վրա։ 2015-ի վերջում The Strokes-ը հայտարարեց ևս մեկ համերգ՝ Մոնտեռեյում (Մեքսիկա)՝ «Live Out» փառատոնի շրջանակներում[53][54][55][56]։

«Future Present Past» ալբոմ (2016-2017)

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2016 թվականին The Strokes-ը վերադարձավ բեմ՝ իրենց տարվա առաջին համերգը կատարելով Տեխասի Օսթին քաղաքում «Samsung's Galaxy Life Fest»-ի շրջանակներում[57]։ Մայիսի 24-ին նրանք հայտարարեցին ևս մեկ համերգ Նյու Յորքում՝ մայիսի 31-ին «Capitol Theatre»-ում[58]։

Մայիսի 26-ին Ջուլիան Կազաբլանկասը իր նոր «Culture Void» ռադիոհաղորդման ընթացքում «Sirius XMU»-ով առաջին անգամ ներկայացրեց «OBLIVIUS» երգը։ Նույն օրը «Cult Records»-ը հայտարարեց նոր «Future Present Past» ալբոմի թողարկման մասին, որը ներառում էր երեք նոր երգ՝ «Drag Queen», «OBLIVIUS» և «Threat of Joy», ինչպես նաև «OBLIVIUS»-ի ռեմիքսը՝ կատարված խմբի թմբկահար Ֆաբ Մորետիի կողմից։ Ալբոմը թողարկվեց հունիսի 3-ին՝ թվային և ֆիզիկական տարբերակներով՝ համընկնելով խմբի գլխավոր ելույթի հետ` Նյու Յորքի «Governors Ball Music Festival»-ում[59]։ Ալմբոմը ձայնագրվել էր նախորդ տարվա ընթացքում՝ Օսթինում և Նյու Յորքում, պրոդյուսեր Գաս Օբերգի աջակցությամբ[59]։

Հուլիսի 22-ին խումբը ելույթ ունեցավ Ավստրալիայի «Splendour in the Grass» փառատոնում՝ Բայրոն Բեյ քաղաքում[60]։ Հուլիսի 25-ին նրանք Լոս Անջելեսում մասնակցեցին «City of Angels Benefit» համերգին, որի ընթացքում աջակցեցին մի շարք բարեգործական կազմակերպությունների, ինչպիսիք են «Waste Not Want Not Now», «The Center in Hollywood», և «Downtown Women's Center»«։

2017 թվականի սկզբին «The Strokes»-ը շարունակեց ելույթ ունենալ տարբեր փառատոններում, այդ թվում՝ «Estéreo Picnic Festival»-ում, ինչպես նաև «Lollapalooza»-ի տարբեր վարկածներում՝ Բրազիլիայում, Չիլիում և Արգենտինայում։

Խմբի տարվա առաջին ելույթը տեղի ունեցավ Estéreo Picnic Festival-ում։ Արգենտինայի Lollapalooza-ի ընթացքում, ըստ տեղեկությունների, ներկա էր շուրջ 90,000 մարդ[61][62]։ Այդ համերգից հետո բասիստ Նիկոլայ Ֆրեյչերը սոցիալական ցանցերում հայտարարեց, որ սա The Strokes-ի ամենամեծ ելույթն էր՝ իրենց կարիերայի ընթացքում։

«The New Abnormal» (2019-present)

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2016 թվականի հոկտեմբերին խմբի կիթառահար Նիք Վալենսին նշել էր, որ խումբը «դանդաղ, բայց հաստատ» աշխատում է նոր ալբոմի վրա[63]։ 2017 թվականի հուլիսին Ալբերտ Համմոնդ Սինյորը հայտնել էր, որ The Strokes-ը համագործակցում է պրոդյուսեր Ռիք Ռուբինի հետ, սակայն շուտով Ալբերտ Համմոնդ Ջունիորը հերքեց, որ խումբը ստուդիայում է, նշելով, որ պարզապես քննարկել են որոշ գաղափարներ[64]։

2019 թվականի մայիսին խումբը վերադարձավ բեմ՝ ելույթ ունենալով Լոս Անջելեսի բարեգործական համերգում, որտեղ առաջին անգամ կատարեցին իրենց նոր երգը՝ «The Adults Are Talking»[65]։ Այդ ելույթը դարձավ նրանց «համաշխարհային վերադարձի» շրջագայության սկիզբը[66][67]։ Սակայն շրջագայությունը բազմաթիվ խնդիրների հանդիպեց, այդ թվում՝ ձայնային խափանումների, վատ եղանակի պատճառով չեղարկված համերգների և փառատոնների անսպասելի փակման[68][69][70][71]։

The Stroke-ը՝ «Corona Capital»-ում 2019 թվականին

2019 թվականի դեկտեմբերի 31-ին՝ Նյու Յորքում կազմակերպված Ամանորյա համերգի ժամանակ, Ջուլիան Կազաբլանկասը հայտարարեց, որ խմբի վեցերորդ ստուդիական ալբոմը կթողարկվի 2020 թվականին։ Այդ համերգի ընթացքում նրանք նաև կատարեցին նոր «Ode to the Mets» երգը[72]։

2020 թվականի փետրվարի 10-ին, խումբը ելույթ ունեցավ Բեռնի Սանդերսի նախագահական քարոզարշավի ժամանակ Նյու Հեմփշիրի համալսարանում։ Այդ համերգի ընթացքում Կազաբլանկասը պաշտոնապես հայտարարեց ալբոմի վերնագիրը՝ «The New Abnormal», թողարկման ամսաթիվը՝ ապրիլի 10[73]։ Ալբոմի առաջին սինգլը՝ «At the Door», թողարկվեց փետրվարի 11-ին, որին հաջորդեցին «Bad Decisions» և «Brooklyn Bridge to Chorus» սինգլները[74][75][76]։ Ալբոմը թողարկվեց 2020 թվականի ապրիլի 10-ին և ստացավ դրական արձագանքներ թե՛ քննադատների, թե՛ երկրպագուների կողմից։

2021 թվականի հունիսի 21-ին խումբը հրապարակեց տեսանյութ, որում աջակցում էր Նյու Յորքի քաղաքապետի թեկնածու Մայա Ուայլիին։ Տեսանյութում հնչում էր նոր «Starting Again» երգի հատված, որը նրանք գրել էին Գրեգ Ալեքսանդրի հետ[65]։ 2022 թվականին խումբը կրկին ակտիվորեն մասնակցեց փառատոններին, այդ թվում՝ «Lollapalooza»-ի բեմերում Բրազիլիայում, Չիլիում և Արգենտինայում։ Հունիսի 17-ին նրանք մասնակցեցին Չիկագոյի «Kina Collins» թեկնածուի աջակցման բարեգործական համերգին[77]։ Ամռանը նրանք ներկայացել են «Red Hot Chili Peppers»-ի «Global Stadium Tour»-ի ընթացքում[78][79][80]։

2022 թվականի հոկտեմբերին Ռիք Ռուբինը հայտարարեց, որ աշխատում է The Strokes-ի հետ նոր ալբոմի վրա Կոստա Ռիկայում[81]։ Սակայն 2024 թվականի սեպտեմբերի դրությամբ այդ ալբոմի վերաբերյալ նոր տեղեկություններ չկան[82]։ Ջուլիան Կազաբլանկասը ավելի շատ կենտրոնացել է իր «The Voidz» նախագծի վրա՝ նշելով, որ The Strokes-ում որոշ երազանքներ «ճամփին ինչ-որ տեղ կոտրվեցին»։ 2024 թվականի մարտի 8-ին խումբը անցկացրեց իրենց երկրորդ բարեգործական համերգը՝ աջակցելով Կինա Քոլինսի երրորդ ընտրարշավին[83]։

Երաժշտական ոճ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

The Strokes-ի երաժշտական ոճը նկարագրվել է որպես ինդի ռոք, գարաժ ռոք և պոստ-փանկ, իսկ ավելի ուշ ալբոմներում՝ նյու վեյվ և սինթ-փոփ տարրեր[84][85][86][87][88][89][90]։

Ջուլիան Կազաբլանկասը նշել է, որ իր երաժշտական կարիերան սկսելու ներշնչանքը եղել է «The Doors»-ից, իսկ իր երգերի և վոկալի վրա մեծ ազդեցություն է թողել «The Velvet Underground»-ի Լու Ռիդը[91]։ Rolling Stone-ի հետ հարցազրույցում Կազաբլանկասը նշել է.«Լու Ռիդը գրում ու երգում էր թմրանյութերի ու սեքսի մասին այնպես, ասես դրանք իր իրական կյանքի մի մասն էին։ Նա կարող էր միևնույն ժամանակ թե՛ ռոմանտիկ լինել իր երգերում, թե՛ շատ իրական։ Դա թե՛ պոեզիա էր, թե՛ լրագրություն»[92]։ Բացի այդ, նա նշել է, որ իր վրա մեծ ազդեցություն են թողել Բոբ Մառլին, «Nirvana» և «Pearl Jam» խմբերը։ Հատկապես «Pearl Jam»-ի «Yellow Ledbetter» երգը դարձել է այն պահը, երբ նա հասկացել է, որ ուզում է զբաղվել երաժշտությամբ[93][94]։

Ժառանգություն և դեր

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

The Strokes-ի դեբյուտային ալբոմը՝ «Is This It», ճանաչվել է տարվա լավագույն ալբոմը «NME»-ի կողմից և զբաղեցրել է երկրորդ հորիզոնականը «Rolling Stone»-ում։ Այն մեծ ճանաչում է բերել խմբին այլընտրանքային երաժշտության աշխարհում։ «LCD Soundsystem»-ի վոկալիստ Ջեյմս Մերֆին ասել է. «Is This It»-ը իմ տասնամյակի լավագույն ալբոմն էր»[95]։ Ալբոմը 2002 թվականին հաղթել է «NME»-ի կողմից առաջադրված «Լավագույն միջազգային ալբոմ» մրցանակը և ստացել է «ASCAP College Vanguard Award»-ը։ «The Killers»-ի վոկալիստ Բրենդոն Ֆլաուերսը խոստովանել է, որ ալբոմը լսելուց հետո «դեպրեսիայի մեջ է ընկել»։ Նա ասել է. «Այդ ալբոմը կատարյալ էր հնչում։ Մենք դեն նետեցինք մեր բոլոր աշխատանքները, և միակ երգը, որը մնաց, «Mr. Brightside»-ն էր»[96]:

Lizzy Goodman-ը, ով գրել է Նյու Յորքի երաժշտական տեսարանի մասին, նշել է, որ The Strokes-ը «իրենց դարաշրջանի վրա նույնքան ազդեցություն են ունեցել, որքան «The Velvet Underground»-ը կամ «The Ramones»-ը իրենց ժամանակաշրջանում»։ Նա նաև ասել է. «Այս գրքի համար ամբողջ աշխարհից արվեստագետների հարցազրույցներ վերցնելիս բոլորը նշում էին, որ հենց The Strokes-ն է նրանց համար դուռ բացել երաժշտական աշխարհ մուտք գործելու համար[97]։ Խումբը ճանաչվել է «Տարվա խումբ»՝ «Spin» ամսագրի կողմից 2002 թվականին։ Նրանք մեծ ազդեցություն են ունեցել խմբերի վրա, ինչպիսիք են «The Killers», «Arctic Monkeys», «Franz Ferdinand»։ Arctic Monkeys-ի վոկալիստ Ալեքս Թըրները իրենց 2018 թվականի «Star Treatment» երգում երգում է. «Ես պարզապես ուզում էի լինել The Strokes-ից մեկը»։ Բացի այդ, իրենց վրա The Strokes-ի ազդեցությունը նշել են խմբեր, ինչպիսիք են «Wet Leg» և «We Are Scientists»[98][99]։

Խմբի անդամներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
    • Ջուլիան Կազաբլանկաս – գլխավոր վոկալ (1998–ներկայում), թմբուկ (2005), ստեղնաշար (2009–2010)
    • Նիք Վալենսի – մենակատար և ռիթմ կիթառ, բեք վոկալ (1998–ներկայում), ստեղնաշար (2005–ներկայում)
    • Ֆաբրիցիո Մորետտի – թմբուկ, հարվածային գործիքներ (1998–ներկայում), ստեղնաշար (2009–2010, 2019–ներկայում)
    • Նիկոլայ Ֆրեյչըր– բաս կիթառ (1998–ներկայում), ստեղնաշար (2009–2010)
    • Ալբերտ Համմոնդ կրտսեր – ռիթմ և մենակատար կիթառ, բեք վոկալ (1999–ներկայում), ստեղնաշար (2009–ներկայում)

Սկավառակագիտություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Is This It (2001)
  • Room on Fire (2003)
  • First Impressions of Earth (2005)
  • Angles (2011)
  • Comedown Machine (2013)
  • The New Abnormal (2020)

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ Madison Bloom (March 14, 2021). «The Strokes Win Best Rock Album at 2021 Grammys». Pitchfork. Վերցված է 2021-03-14-ին.
  2. ↑ 2,0 2,1 Goodman, Lizzy (2017). «These Guys All Go So Far Back». Meet Me in the Bathroom (book)|Meet Me in the Bathroom: Rebirth and Rock and Roll in New York City 2001–2011. New York: HarperCollins/Dey St. էջեր 109–118. ISBN 978-0-06-223309-7.
  3. ↑ Bush, B. (August 2002). The strokes. Music Connection, 26, 32–35.
  4. ↑ Joe D'Angelo (2001). «The Strokes: "We Just Do Our Own Thing"». MTVe.com. Արխիվացված է օրիգինալից February 11, 2007-ին. Վերցված է January 23, 2007-ին.
  5. ↑ «Fader 50: New York Rock». The Fader. November 26, 2007. Վերցված է November 14, 2013-ին.
  6. ↑ «The Strokes Producer Gordon Raphael on the Chances of the Band Celebrating 20 Years of Is This It». NME. Վերցված է May 14, 2023-ին.
  7. ↑ The strokes: Never mind the buttocks ... (August 12, 2006). NME – New Musical Express, 27.
  8. ↑ Eliscu, Jenny (April 11, 2002). «The Strokes of Genius». Rolling Stone. Արխիվացված է օրիգինալից April 1, 2010-ին. Վերցված է November 20, 2009-ին.
  9. ↑ Fullerton, Jamie (November 17, 2009). «The Strokes' 'Is This It' tops NME albums of the decade list». NME. Վերցված է January 9, 2023-ին.
  10. ↑ Singh, Amrit (December 10, 2009). «Rolling Stone's 100 Best Albums, Songs of The '00s». Stereogum. Վերցված է July 9, 2011-ին.
  11. ↑ «Rolling Stone's Facebook Fans Name Top 10 Debut Albums: 10. The Strokes, 'Is This It' | Rolling Stone Music | Photos». Rollingstone.com. Վերցված է July 9, 2011-ին.
  12. ↑ Molenda, M. (2003, 12). Electric warriors: The strokes' albert hammond, jr. and nick valensi play it like it is. Guitar Player, 37, 70–76, 78.
  13. ↑ 13,0 13,1 Milner, Greg (November 21, 2003). «The Strokes, 'Room on Fire' (RCA)». Spin (magazine)|Spin. Վերցված է June 25, 2019-ին.
  14. ↑ Mitchum, Rob (October 26, 2003). «The Strokes: Room on Fire». Pitchfork (website)|Pitchfork. Վերցված է June 25, 2019-ին.
  15. ↑ DeRogatis, J. (2004, 04). The strokes' fabrizio moretti: Sculpting rock 'N' roll. Modern Drummer, 28, 62–66, 68, 70.
  16. ↑ «First Impressions of Earth - The Strokes». AllMusic. Վերցված է April 8, 2020-ին.
  17. ↑ Marchese, D. (January 2006). Music: Onward and into the audioscape – the strokes upgrade their cute dischevelment but leave a few too many sexy hooks behind. The Village Voice, 51, C81.
  18. ↑ «Tom Petty Adds Sept. Dates with Strokes, Frank Black». Spin. July 7, 2006. Վերցված է July 9, 2011-ին.
  19. ↑ Al-Sardar, Ali. «The Strokes Members Net Worth: Who is the Richest Member?». Rock Informer. Վերցված է 23 September 2023-ին.
  20. ↑ NME Staff (January 26, 2009). «The Strokes: 'We've started writing our fourth album'». NME. Վերցված է January 9, 2023-ին.
  21. ↑ «Blogs». Rolling Stone. Արխիվացված է օրիգինալից March 29, 2010-ին. Վերցված է July 9, 2011-ին.
  22. ↑ Scaggs, A. (April 29, 2010). 40 reasons to be excited about music: No. 21 – the strokes are getting it back together. Rolling Stone, 80.
  23. ↑ «Pharrell Williams: 'I want to produce The Strokes' new album'». NME. June 13, 2008. Վերցված է July 9, 2011-ին.
  24. ↑ «New Santogold, Julian Casablancas & Pharrell – "My Drive Thru"». Stereogum. June 9, 2008. Վերցված է January 9, 2023-ին.
  25. ↑ Murray, Robin (October 23, 2009). «The Strokes' "Disagreement" Over New Album». Clashmusic.com. Վերցված է July 9, 2011-ին.
  26. ↑ «Interview with Joe Chiccarelli». HitQuarters. June 14, 2010. Վերցված է August 17, 2010-ին.
  27. ↑ Costigan, Mark (February 2, 2011). «The Strokes' Nikolai Fraiture talks about new album, reveals track listing». Oregon Music News. Արխիվացված է օրիգինալից July 23, 2011-ին. Վերցված է July 9, 2011-ին.
  28. ↑ Stokes, Paul (February 3, 2010). «The Strokes begin recording fourth album with U2, Beck producer». NME. Վերցված է January 9, 2023-ին.
  29. ↑ Kreps, Daniel (March 11, 2010). «The Stokes Confirm Lollapalooza Slot, Report in on Next Album». Rolling Stone. Արխիվացված է օրիգինալից March 13, 2010-ին. Վերցված է April 9, 2012-ին.
  30. ↑ «Outside Lands Festival San Francisco schedule released today». San Francisco Chronicle. June 1, 2010. Արխիվացված է օրիգինալից November 21, 2010-ին.
  31. ↑ gea-interactive.com.au. «Splash». On The Bright Side. Արխիվացված է օրիգինալից August 22, 2011-ին. Վերցված է July 9, 2011-ին.
  32. ↑ «ACL 2010». 2010.aclfestival.com. Արխիվացված է օրիգինալից July 7, 2012-ին. Վերցված է July 9, 2011-ին.
  33. ↑ Adshead, Adam (June 9, 2010). «The Strokes play first gig in four years at intimate London venue». NME. Վերցված է January 9, 2023-ին.
  34. ↑ Fullerton, Jamie (February 8, 2011). «The Strokes to release 'Under Cover of Darkness' as free download». NME. Վերցված է January 9, 2023-ին.
  35. ↑ «The Strokes Return / Music / ShortList Magazine». Shortlist.com. February 17, 2011. Արխիվացված է օրիգինալից April 1, 2011-ին. Վերցված է July 9, 2011-ին.
  36. ↑ «The Strokes hit the studio to work on 'new ideas'». NME. April 25, 2011. Վերցված է January 9, 2023-ին.
  37. ↑ Breihan, Tom (April 27, 2011). «The Strokes at Work on New Music». Pitchfork.com. Վերցված է October 22, 2011-ին.
  38. ↑ Goodwyn, Tom (June 21, 2011). «The Strokes planning to record new album 'as soon as possible'». NME. Վերցված է July 9, 2011-ին.
  39. ↑ Lipshutz, Jason (January 17, 2013). «The Strokes To Release Fifth Album Later This Year: Update». Billboard. Prometheus Global Media. Վերցված է January 17, 2013-ին.
  40. ↑ Roffman, Michael (January 17, 2013). «The Strokes to release new single, 'All the Time'». Consequence of Sound. Վերցված է January 17, 2013-ին.
  41. ↑ «Details: New Strokes Album on the Way». KNDD|107.7 The End. Entercom Communications. Արխիվացված է օրիգինալից January 21, 2013-ին. Վերցված է January 17, 2013-ին.
  42. ↑ Cooper, Leonie (January 25, 2013). «The Strokes unveil new song 'One Way Trigger' – listen». NME. Վերցված է January 9, 2023-ին.
  43. ↑ «Previewing brand new Strokes "All the Time" thanks to RCA Records. We'll have to "leak" this soon. You won't be disappointed...». Արխիվացված է օրիգինալից 2022-02-26-ին. Վերցված է January 17, 2013-ին – via Facebook.
  44. ↑ Crossan, Jamie (January 26, 2013). «Fans react to "weird" return of The Strokes». NME. IPC Media. Վերցված է January 9, 2023-ին.
  45. ↑ Renshaw, David (January 30, 2013). «The Strokes name new album 'Comedown Machine'?». NME. Վերցված է January 9, 2023-ին.
  46. ↑ Michaels, Sean (January 31, 2013). «The Strokes scooped on new Comedown Machine album». The Guardian.
  47. ↑ Young, Alex (January 30, 2013). «The Strokes to release new album Comedown Machine on March 26». Consequence of Sound. Վերցված է January 30, 2013-ին.
  48. ↑ Breihan, Tom (February 13, 2013). «The Strokes – "All The Time"». Stereogum. Վերցված է March 27, 2013-ին.
  49. ↑ «The Strokes new album and tour 2014». Music Blogged. October 15, 2013. Վերցված է October 16, 2013-ին.
  50. ↑ Van Nguyen, Dan (November 12, 2014). «The Strokes confirmed for Primavera Sound festival 2015». NME. Վերցված է June 4, 2016-ին.
  51. ↑ Sklinar, Kimberley-Marie (October 15, 2013). «The Strokes to play British Summer Time Hyde Park this summer». Never Enough Notes. Արխիվացված է օրիգինալից March 7, 2015-ին. Վերցված է March 2, 2015-ին.
  52. ↑ Daisy Wyatt. «The Strokes join Blur and Taylor Swift to headline BST Hyde Park 2015 | News | Culture». The Independent. Արխիվացված օրիգինալից June 20, 2022-ին. Վերցված է June 4, 2016-ին.
  53. ↑ «Big Guava Music Festival | The Strokes Official Site». Արխիվացված է օրիգինալից March 3, 2015-ին. Վերցված է March 9, 2015-ին.
  54. ↑ «Shaky Knees Festival | The Strokes Official Site». Արխիվացված է օրիգինալից February 17, 2015-ին. Վերցված է March 9, 2015-ին.
  55. ↑ «Landmark Music Festival | The Strokes Official Site». Արխիվացված է օրիգինալից July 15, 2015-ին. Վերցված է July 15, 2015-ին.
  56. ↑ «ACL 2015 | The Strokes Official Site». Արխիվացված է օրիգինալից July 15, 2015-ին. Վերցված է July 15, 2015-ին.
  57. ↑ «Samsung Reveals Galaxy Life Fest at SXSW Interactive With Public Enemy, The Strokes, and More». South by Southwest 2016 Music, Film and Interactive Festivals - Austin Texas. Արխիվացված է օրիգինալից April 28, 2016-ին. Վերցված է April 17, 2016-ին.
  58. ↑ «The Strokes on Twitter: "New York…don't make plans next Tuesday. We're playing @capitoltheatre on 5/31, can't wait to see y'all!"». May 24, 2016. Վերցված է June 4, 2016-ին – via Twitter.
  59. ↑ 59,0 59,1 Renshaw, David (January 8, 2016). «The Strokes confirm first live date of 2016». NME (բրիտանական անգլերեն). Վերցված է April 17, 2016-ին.
  60. ↑ Hunt, El (April 13, 2016). «The Strokes, James Blake and The Cure to play Splendour In The Grass 2016». DIY. Արխիվացված է օրիգինալից April 14, 2016-ին. Վերցված է April 17, 2016-ին.
  61. ↑ «The Strokes». The Strokes (ամերիկյան անգլերեն). Վերցված է April 20, 2017-ին.
  62. ↑ Moore, Sam (April 4, 2017). «Watch The Strokes play the "biggest show" of their career in Argentina». NME (ամերիկյան անգլերեն). Վերցված է April 20, 2017-ին.
  63. ↑ Konemann, Liam (October 11, 2016). «The Strokes are "slowly but surely working on an album"». DIY. Վերցված է November 16, 2016-ին.
  64. ↑ Collins, Simon (July 27, 2017). «Albert Hammond: Strokes recording with Rick Rubin». The West.
  65. ↑ 65,0 65,1 «Watch The Strokes Perform New Song "The Adults Are Talking"». Pitchfork.com. May 14, 2019. Վերցված է April 12, 2020-ին.
  66. ↑ Maicki, Salvatore. «The Strokes are planning a "global comeback" tour for 2019». The Fader. Վերցված է January 6, 2019-ին.
  67. ↑ Michallon, Clemence. «The Strokes 2019 concert: How to get tickets for the 'global comeback'». The Independent. Արխիվացված օրիգինալից June 20, 2022-ին. Վերցված է January 6, 2019-ին.
  68. ↑ Helman, Peter (July 30, 2017). «The Strokes Are Not Recording With Rick Rubin After All». The West.
  69. ↑ O'Connor, Roisin. «All Points East: The Strokes gig compared to 'underwater karaoke' by fans annoyed over sound issues». The Independent. Արխիվացված օրիգինալից June 20, 2022-ին. Վերցված է June 19, 2019-ին.
  70. ↑ Aswad, Jem; Sabla, Elvin (June 2, 2019). «Governors Ball Festival Evacuated Due to Thunderstorms, Multiple Acts Cancelled». Variety. Վերցված է June 19, 2019-ին.
  71. ↑ Cantor-Navas, Judy (June 14, 2019). «Doctor Music Festival Canceled After Move From Mountain Pastures to Barcelona Racetrack». Billboard. Վերցված է June 19, 2019-ին.
  72. ↑ DeVille, Chris (January 1, 2020). «Watch The Strokes Debut New Song "Ode To The Mets," Confirm 2020 Album at Brooklyn NYE Show». Stereogum. Վերցված է January 4, 2020-ին.
  73. ↑ Bloom, Madison (February 10, 2020). «The Strokes Announce New Album, Debut Songs at Bernie Sanders Rally: Watch». Pitchfork. Վերցված է February 10, 2020-ին.
  74. ↑ Yoo, Noah (February 14, 2020). «"At The Door" by The Strokes review». Pitchfork (website)|Pitchfork. Վերցված է February 14, 2020-ին.
  75. ↑ Bloom, Madison; Torres, Eric (February 18, 2020). «Listen to The Strokes' New Song "Bad Decisions"». Pitchfork (website)|Pitchfork. Վերցված է April 9, 2020-ին.
  76. ↑ Shaffer, Claire (April 6, 2020). «The Strokes Go New Wave on Latest Single 'Brooklyn Bridge to Chorus'». Rolling Stone. Վերցված է April 9, 2020-ին.
  77. ↑ Shanfeld, Ethan (June 18, 2022). «The Strokes Electrify Chicago, Apologize to 'Republicans in the Crowd' at Intimate Benefit Concert for Kina Collins». Variety (ամերիկյան անգլերեն). Վերցված է 2022-06-29-ին.
  78. ↑ Turchiano, Danielle (October 24, 2020). «'Saturday Night Live' Books John Mulaney, The Strokes for Halloween Show». Variety. Վերցված է October 26, 2020-ին.
  79. ↑ Aubrey, Elizabeth (November 1, 2020). «Watch The Strokes perform 'The Adults Are Talking' and 'Bad Decisions' on 'Saturday Night Live'». NME. Վերցված է November 1, 2020-ին.
  80. ↑ Hussey, Allison (October 7, 2021). «Red Hot Chili Peppers Reveal 2022 Tour Dates With The Strokes, Haim, St. Vincent, More». Pitchfork (website)|Pitchfork. Վերցված է October 13, 2022-ին.
  81. ↑ Robinson, Ellie (October 13, 2022). «The Strokes have started recording seventh album with Rick Rubin». NME. Վերցված է October 13, 2022-ին.
  82. ↑ «Julian Casblancas Is Going Ever-Deeper Into The Voidz». FLOOD (անգլերեն). Վերցված է 2024-11-03-ին.
  83. ↑ Miller, Violet (March 9, 2024). «'I'm just here for The Strokes': Fans pack arena for Chicago-area congressional candidate Kina Collins». Chicago Sun-Times.
  84. ↑ «The Strokes – They saved Indie!». Clash Magazine|Clash. Վերցված է March 16, 2011-ին.
  85. ↑ Abebe, Nitsuh (February 25, 2010). «The Decade in Indie». Pitchfork Media|Pitchfork. Արխիվացված է օրիգինալից May 5, 2012-ին. Վերցված է May 2, 2012-ին.
  86. ↑ Lynskey, Dorian (January 16, 2012). «Indie rock's slow and painful death». The Guardian. Վերցված է April 26, 2012-ին.
  87. ↑ Lipshutz, Jason (March 23, 2011). «Top 10 Garage Rock Revival Bands: Where Are They Now?». Billboard. Վերցված է December 28, 2016-ին.
  88. ↑ Kravitz, Kayley (December 23, 2015). «Revisiting the Post-Punk Revival». Huffington Post. Վերցված է December 28, 2016-ին.
  89. ↑ Statter, Jack. «The Strokes: Angles». Pitchfork (website)|Pitchfork.
  90. ↑ Statter, Jack (April 6, 2020). «The Strokes – 'The New Abnormal' review: Proof that they're still the best riff-makers around». NME.
  91. ↑ «Interview: Julian Casablancas of The Strokes Talks to The Doors». Complex.com. January 20, 2012. Արխիվացված է օրիգինալից April 17, 2023-ին. Վերցված է April 17, 2023-ին.
  92. ↑ [փա՞ստ]
  93. ↑ Matheny, Skip (August 2, 2010). «Drinks With: Julian Casablancas». American Songwriter. AmericanSongwriter.com. Վերցված է September 18, 2011-ին.
  94. ↑ Strauss, Neil (November 13, 2003). «The Strokes: Elegantly Wasted». Rolling Stone. Վերցված է September 27, 2014-ին.
  95. ↑ Goodman, Lizzy. «How The Strokes – and the Early-Aughts New York Rock Boom – Went Bust». Vulture (անգլերեն). Վերցված է 2018-11-30-ին.
  96. ↑ Britton, Luke Morgan (May 15, 2017). «The Strokes talk about their rivalry with The Killers». NME. Վերցված է June 25, 2019-ին.
  97. ↑ Goodman, Lizzy (May 23, 2017). Meet Me in the Bathroom: Rebirth and Rock and Roll in New York City 2001-2011 (անգլերեն). HarperCollins. ISBN 9780062233127. «I left and got a GED and went to Five Towns, which is a vocational music school that anyone can go to.»
  98. ↑ «"We didn't make decisions – we were flying by the seat of our pants!" – the inimitable WET LEG talk influences, not being taken seriously». buzz magazine. March 21, 2022. Արխիվացված օրիգինալից December 15, 2023-ին. Վերցված է June 4, 2024-ին. «Then we have rock influences. The White Stripes, The Strokes, Kings of Leon…»
  99. ↑ McQueen, Gregg (April 16, 2014). «Interview with We Are Scientists: Returning The Favor». The Aquarian. Արխիվացված օրիգինալից July 30, 2024-ին. Վերցված է January 11, 2025-ին. «I feel that much of our sound, especially early on, was forged just by living in New York during the beginning of the city's indie rock era with The Strokes, Interpol, The Rapture | Rapture]and Liars (band) | Liars. I think those bands were influences just by us being part of that music scene.»
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «The Strokes» հոդվածին։
Ֆոտո, վիդեո և աուդիո
Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=The_Strokes&oldid=10210558» էջից