Korzym
| |||||
město: | Šěrachow-Korzym | ||||
zagmejnowanje: | 2011 | ||||
wobydlerstwo: | 1.703 (9. meje 2011)[1] | ||||
přestrjeń: | 6,52 km² | ||||
wysokosć: | 245–290 metrow n.m.hł. | ||||
51.09194444444414.428611111111245–290
| |||||
póstowe čisło: | 02681 | ||||
předwólba: | 03592, 035938 | ||||
stronka w syći: | kirschau.de | ||||
wotwodźene słowa: |
| ||||
Srjedźišćo wsy z radnicu a póštu | |||||
wikidata: Korzym (Q550175)
|
Korzym (němsce Kirschau) je wjes z 1.703 wobydlerjemi[2] w Hornjej Łužicy, kotraž bě samostatna gmejna hač do 31. hodownika 2010. Wot toho je měšćanski dźěl noweho města Šěrachow-Korzym. Leži w Hornjołužiskich horach při Sprjewi, hdźež so rěčka Bělka (Pilke) do njeje wuliwa.
Stawizny
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Wjes naspomni so prěni raz w lěće 1349 jako Kürsch, Kirsche abo Körse a běše po 14. lětstotku we wobsydstwje Budyskeho tachantstwa.[3]
Po Mukowej statistice z lětow 1884/85 rěčachu tehdy hišće 110 wot cyłkownje 600 Korzymjanow serbsce.[4] Korzymska ludowa šula płaćeše wot swojeho załoženja w lěće 1874 hač do lěta 1888 jako němsko-serbska, potom jenož hišće jako němska. Arnošt Černik zwěsći w lěće 1956 w Korzymskej gmejnje jenož hišće snadny serbskorěčny podźěl wot 1,4 %.[5]
Ležownostne mjena
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Michał Rostok naliči 1887 slědowace serbske ležownostne mjena: Šibjeńca, Cholowy, Rubježny hród, Dźěłošća, Za hrodom, W hatkach, Zahony, Butrowa woda, Rynčowe kerki (die Blut, Rubježna pinca.[6]
Wjesne dźěle
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Ke Korzymjej słušeja wjeski Bjedrusk (Bederwitz), Bójswecy (Kleinpostwitz), Rozwodecy (Rodewitz/Spree) a Słónčna Hora (Sonnenberg).
Žórła
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- ↑ staw: 9. meje 2011; Wuslědki censusa 2011 za Šěrachow-Korzym
- ↑ staw: 9. meje 2011; Wuslědki censusa 2011 za Šěrachow-Korzym
- ↑ Korzym w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954. → wšě wjeski
- ↑ Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 245. [3264 wobydlerjow, z nich 26 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 10 z pasiwnymi, 10 serbskich dźěći a młodostnych, 3218 bjez znajomosćow] → wšě wjeski
- ↑ Michał Rostok: Ležownostne mjena. W: ČMS 40 (1887), str. 3–50, tu str. 4 (digitalizat).