garfo

Galego

• Etimoloxía: do latín graphiu ou do francés greffe.

• Pronuncia: /ˈɡaɾfo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

garfo (sg: garfo; pl: garfos)

1. (Hostalería, Alimentación) Utensilio con tres ou catro gallos nun extremo, para levar alimentos sólidos á boca, ou para fixar algo mentres se cociña ou se corta.
   • Exemplo: Puxo as culleres, coitelos e garfos na mesa.
     
     

Termos relacionados

• garfo de ensalada
• garfo de fondue
• garfo de mesa
• garfo de ostras
• garfo de peixe
• garfo de sobremesa
• garfo de trinchar

Traducións

• Africáner: vurk ^(af)
• Albanés: pirun ^(sq)
• Alemán: Gabel ^(de)
• Armenio: պատառաքաղ ^(hy) (pataṙak'aġ)
• Casaco: шаңышқы ^(kk) (şañışqı)
• Castelán: tenedor ^(es).
• Catalán: forquilla ^(ca)
• Checo: vidlička ^(cs)
• Chinés: 叉子 ^(zh) (chāzi)
• Coreano: 포크 ^(ko) (pokeu)
• Danés: gaffel ^(da)
• Esperanto: forko ^(eo)
• Feroés: gaffil ^(fo)
• Finés: haarukka ^(fi)
• Francés: fourchette ^(fr).
• Frisón: foarke ^(fy)
• Húngaro: villa ^(hu)
• Ido: forketo ^(io)
• Inglés: fork ^(en).
• Inglés antigo: forca ^(ang)
• Inuktitut: ᑲᑭᐊᒃ ^(iu) (kakiak)
• Italiano: forchetta ^(it)
• Kurdo: çetel ^(ku)
• Latín: furcula ^(la), furcilla ^(la), creagra ^(la)
• Maltés: furketta ^(mt)
• Neerlandés: kruis ^(nl), vork ^(nl)
• Noruegués: gaffel ^(no)
• Occitano: forqueta ^(oc)
• Papiamento: fòrki ^(pap), hòrkèt ^(pap), orketa ^(pap)
• Portugués: garfo ^(pt)
• Romanés: furculiță ^(ro)
• Ruso: вилка ^(ru) (vílka)
• Saami do norte: gáffal ^(se)
• Sranan: forku ^(srn)
• Suahili: uma ^(sw)
• Sueco: gaffel ^(sv), grep ^(sv)
• Tagalo: tinidór ^(tl)
• Valón: fortchete ^(wa)
• Xaponés: フォーク ^(ja) (fōku)

Portugués

• Etimoloxía: do latín graphiu ou do francés greffe.

Substantivo masculino

garfo (sg: garfo; pl: garfos)

1. (Hostalería, Alimentación) Garfo.
2. (Agricultura) Galleta, forcada.