fociño

Galego

Substantivo masculino

fociño (sg: fociño; pl: fociños)

1. (Anatomía) Parte anterior e inferior da cara dos mamíferos, zona na que se abre a boca e o nariz. Está cuberto por unha mucosa desprovista de pelo de pigmentación case sempre negra ou escura.
   • Sinónimos: bico, morro.
   • Exemplo: A vaca cachena presenta capa de cor castaña clara, máis escura na rexión do pescozo, co fociño e mucosas negras, así como os cascos e puntas dos cornos.
     
     
2. Por extensión, a mesma parte na cara das persoas.

Observacións

Adóitase usar en plural: Lambía os fociños mentres lle poñían a mesa.

Termos relacionados

• fociñada, fociñudo
• de fociños
• lamber os fociños
• meter os fociños (en algo)
• torcer o fociño

Traducións

(1) Parte da cara dos mamíferos

Alemán: Schnauze (de). Castelán: hocico (es). Catalán: musell (ca). Danés: snude (da). Finés: kuono (fi). Francés: museau (fr), groin (fr).

Galés: trwyn (cy). Indonesio: moncong (id). Inglés: snout (en). Italiano: muso (it). Malaio: muncung (ms). Neerlandés: snuit (nl).

Noruegués: snute (no). Polaco: kufa (pl). Portugués: focinho (pt). Ruso: морда (ru) (mórda). Serbocroata: njuška (sh). Vasco: mutur (eu).