carallo

Galego

• Etimoloxía: do latín caraculus (pau pequeno).

• Pronuncia: /kaˈɾaʎo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

carallo (sg: carallo; pl: carallos)

1. (Vulgar) Pene.
2. (Zooloxía) Un dos nomes cos que designa o equinodermo Holoturia forskali Delle Chiaje, máis coñecido como carallo de mar ou carallote.
3. (Zooloxía) Pisote.

Termos relacionados

• caralla
• carallán
• caralleta
• carallo de mar
• carallo de rei
• carallote

Traducións

Pene

Alemán: Schwanz (de). Castelán: carajo (es). Catalán: carall (ca).

Francés: bite (fr), queue (fr). Inglés: cock (en).

Italiano: cazzo (it). Portugués: caralho (pt).

Interxección

carallo

1. Definición impropia: (Vulgar) Emprégase na fala popular para manifestar sorpresa, dor, etc.

Traducións

• Castelán: carajo ^(es).
• Portugués: caralho ^(pt).