[go: up one dir, main page]
Saltar ao contido

Trade

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Trade sensitivo de columna
Trade de man

Un trade[1] é unha máquina ou ferramenta coa que se mecanizan a maioría dos buratos que se fan nas pezas dos talleres mecánicos. Destacan pola sinxeleza do seu manexo. Teñen dous movementos: rotación da broca que lle proporciona o motor eléctrico da máquina a través dunha transmisión por poleas e engrenaxes, e o de avance de penetración da broca, que pode realizarse de xeito manual sensitivo ou de xeito automático se incorpora transmisión para facelo.

A operación de mecanizado que ten por obxecto producir buratos cilíndricos nunha peza calquera mediante unha ferramenta ou unha broca chámase tradear.[2] Esta operación pódese facer cun trade portátil, cunha máquina de tradear, nun torno, nunha fresadora, nun centro de mecanizado CNC ou nunha mandriladora. De todos os procesos de mecanizado, o de tradear considérase un dos máis importantes debido ao seu amplo uso e facilidade de realización, xa que é unha das operacións de mecanizado máis sinxelas e á vez das máis necesarias na maioría dos compoñentes que se fabrican.

Historia

[editar | editar a fonte]

Arredor do 35 000 a.C., o ser humano descubriu os beneficios da aplicación de ferramentas rotativas. Isto consistía rudimentariamente en xirar unha rocha puntiaguda entre as mans para furar un burato a través doutro material.[3] Isto levou á broca manual, un pau liso, que ás veces estaba suxeito á punta do sílex e que se fregaba entre as palmas. Isto foi usado por moitas civilizacións antigas de todo o mundo, incluídos os maias.[4] Os primeiros artefactos perforados, como óso, marfil, cunchas e cornamentas atopados, son do Paleolítico superior.[5]

Os trades de arco foron os primeiros trades de máquina, xa que converten un movemento de ida e volta nun movemento de rotación e pódense remontar a hai uns 10 000 anos. Descubriuse que amarrar un cordón arredor dun pau e despois fixar os extremos da corda aos extremos dun pau formando un arco permitía ao usuario perforar máis rápido e de xeito máis eficiente. Usados ​​principalmente para crear lume, os trades de arco tamén se empregaron en carpintaría, cantería e odontoloxía. Os arqueólogos descubriron un xardín sepulcral neolítico en Mehrgarh, Paquistán, que databa da época dos Harappans, hai uns 7500-9000 anos, que contiña novo corpos adultos cun total de once dentes que furaran.[6] Hai xeroglíficos nunha tumba en Tebas que representan carpinteiros exipcios e fabricantes de perlas empregando trades de arco. As primeiras evidencias do uso destas ferramentas en Exipto remóntanse ao redor do 2500 a.C.[7] O seu uso estendeuse amplamente por Europa, África, Asia e América do Norte, durante os tempos antigos e continuou a empregarse. Co paso dos anos desenvolvéronse lixeiras variacións nos trades para os distintos usos de furar a través de materiais ou acender lumes.

A perforación do núcleo desenvolveuse no antigo Exipto no 3000 a.C.[8] O trade de bombeo inventouse durante a época romana. Consiste nun fuso vertical aliñado por unha peza de madeira horizontal e un volante para manter a precisión e o impulso.[9]

A punta de trade oca, empregada por primeira vez arredor do século XIII, consistía nun pau cunha peza de metal de forma tubular no extremo, como o cobre. Isto permitía perforar un burato mentres só moía a sección exterior do mesmo. Isto separa completamente a pedra interior ou a madeira do resto, permitindo que a broca pulverice menos material para crear un burato de tamaño similar.[10]

Mentres que o trade de bombas e o trade de arco utilizáronse na civilización occidental para perforar buratos máis pequenos para unha maior parte da historia da humanidade, o auger usouse para perforar buracos máis grandes a partir das épocas romana e medieval.[11] O auger permitía realizar buratos máis grandes. Non se sabe cando se inventou a barrena; con todo, a imaxe máis antiga atopada data do século XV.[11] É un tipo de broca de manivela que consta de dúas partes. A barrena usa un parafuso helicoidal xiratorio semellante ao parafuso de Arquímedes común hoxe en día.

En oriente, os trades de desbaste inventáronse xa no 221 a.C. durante a dinastía Qin chinesa,[12] capaz de acadar unha profundidade de 1500 m.[8] As brocas para desbastar da antiga China construíanse con madeira e precisaban moito traballo, mais eran capaces de atravesar rochas sólidas.[13] O trade de desbaste apareceu en Europa durante o século XII.[8] En 1835, Isaac Singer construíu un trade de vapor baseado no método empregado polos chineses.[14]

O seguinte grande avance na tecnoloxía de perforación foi o motor eléctrico, que levou á invención do trade eléctrico. Atribúeselle a Arthur James Arnot e William Blanch Brain de Melbourne, que patentaron o trade eléctrico en 1889.[15] En 1895, o primeiro creouse o primeiro trade portátil polos irmáns Wilhem e Carl Fein de Stuttgart, Alemaña. En 1917, Black & Decker patentou o primeiro trade portátil con interruptor de disparo e pistola. Este foi o comezo da era moderna da perforación.

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para trade.
  2. ↑ Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para tradear.
  3. ↑ Roger Bridgeman. 1000 Inventions and Discoveries. The Smithsonian Institution. DK. Nova York; 2006. p7
  4. ↑ Charles Singer; E. J. Holmyard and A. R. Hall. A History of Technology, Volume 1: From Early Times to Fall of Ancient Empires. Oxford University Press; Londres, 1967. p. 189
  5. ↑ Charles Singer; E. J. Holmyard and A. R. Hall. A History of Technology, Volume 1: From Early Times to Fall of Ancient Empires. Oxford University Press; Londres, 1967. p. 188
  6. ↑ A, Coppa. "Early Neolithic tradition of dentistry: Flint tips were surprisingly effective for dialing tooth enamel in a prehistoric population." Nature. (6 de abril de 2006.); p. 755-6
  7. ↑ Charles Singer;E. J. Holmyard and A. R. Hall. A History of Technology, Volume 1: From Early Times to Fall of Ancient Empires. Oxford University Press; Londres, 1967. p. 190
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 Delleur, Jacques W. (12 de decembro de 2010). The Handbook of Groundwater Engineering, Second Edition. Taylor & Francis. p. 7 in chapter 2. ISBN 978-0-8493-4316-2. 
  9. ↑ Charles Singer; E. J. Holmyard and A. R. Hall. A History of Technology, Volume 1: From Early Times to Fall of Ancient Empires. Oxford University Press; London, England. 1967 p. 226
  10. ↑ Trans. Eileen B. Hennyessy, Ed. Maurice, Daumas. A History of Technology & Invention: Progress Through the Ages, Volume 1: The Origins of Technological Civilization. Crown Publishers, Inc; Nova York. 1969
  11. ↑ 11,0 11,1 Trans. Eileen B. Hennyessy, Ed. Maurice, Daumas. A History of Technology & Invention: Progress Through the Ages, Volume 1: The Origins of Technological Civilization. Crown Publishers, Inc; New York. 1969 p.502
  12. ↑ Ruilun, Geng (1 de outubro de 1997). Guo Huadong, ed. New Technology for Geosciences: Proceedings of the 30th International Geological Congress. VSP. p. 225. ISBN 978-90-6764-265-1. 
  13. ↑ Landmeyer, James E. (15 de setembro de 2011). Introduction to Phytoremediation of Contaminated Groundwater: Historical Foundation, Hydrologic Control, and Contaminant Remediation. Springer. p. 112. ISBN 978-94-007-1956-9. 
  14. ↑ Alban J. Lynch; Chester A. Rowland (2005). The History of Grinding. p.173
  15. ↑ "Specifications for registration of patent by William Blanch Brain and Arthur James Arnot titled - Improvements in electrical rock drills coal diggers and earth cutters" National Archives of Australia, 1889. Consultado o 1 de abril de 2006

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • Millán Gómez, Simón (2006). Procedimientos de Mecanizado (en castelán). Madrid: Editorial Paraninfo. ISBN 84-9732-428-5. 
  • Larbáburu Arrizabalaga, Nicolás (2004). Máquinas. Prontuario. Técnicas máquinas herramientas (en castelán). Madrid: Thomson Editores. ISBN 84-283-1968-5. 
  • Enciclopedia de Ciencia y Técnica. Tomo 13. Taladro y perforadora (en castelán). Salvat Editores S.A. 1984. ISBN 84-345-4490-3. 
  • Cruz Teruel, Francisco (2005). Control numérico y programación (en castelán). Marcombo, Ediciones técnicas. ISBN 84-267-1359-9. 

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Trade&oldid=5860844»