Miguel Aleksandrovich Romanov
Miguel Aleksandrovich Romanov (en ruso Михаи́л Александрович Рома́нов), nado en San Petersburgo o 22 de novembro de 1878 e finado en Perm o 12 de xuño de 1918, foi un gran duque de Rusia e o fillo máis novo do emperador Alexandre III de Rusia e irmán de Nicolao II.
Cando naceu, o seu avó paterno Alexandre II aínda estaba no trono de Rusia e Miguel pasou a ser o cuarto na liña de sucesión ao trono, detrás do seu pai e os seus irmáns máis vellos Nicolao e Xurxo. Tralo asasinato do seu avó en 1881 pasou a ser o terceiro; en 1894, trala morte do seu pai, o segundo; e en 1899 converteuse no herdeiro ao morrer o seu irmán Xurxo.
Co nacemento do seu sobriño, o tsarévich Aleksei en 1904, Miguel volveu ao segundo posto na liña sucesoria. Aleksei herdara unha enfermidade no sangue coñecida como hemofilia e non se esperaba que vivise moito tempo. Miguel causou conmoción na corte cando tomou como amante a Natalia Brasova, unha muller casada. Nicolao enviouno a Oryol para evitar o escándalo mais isto non detivo ao gran duque, quen viaxou frecuentemente para vela. Tralo nacemento do único fillo da parella Xurxo en 1910, Miguel levou a Natalia a San Petersburgo onde foi rexeitada pola sociedade. En 1912, Miguel casou con Natalia coa esperanza de ser retirado da liña sucesoria. A parella exiliouse de Rusia e viviu en Francia, Suíza e Inglaterra.
Despois do comezo da primeira guerra mundial Miguel regresou a Rusia, asumindo o mando dun rexemento de cabalería. Cando Nicolao abdicou o 2 de marzoxul./ 15 de marzo de 1917greg., Miguel foi nomeado como o seu sucesor no lugar de Aleksei. Porén, o gran duque rexeitou aceptar o trono ata a ratificación por unha asemblea electa. Nunca foi confirmado como emperador e durante a revolución foi detido e asasinado.[1]
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Fillo do tsar Alexandre III e María Fiodoróvna, converteuse en herdeiro ao trono Imperial Ruso (tsarévich) tras a morte do seu irmán Xurxo no 1899, posición que conservou ata o nacemento do seu sobriño Alexei en 1904.
En 1912 casou en Viena con Natalia Sergeievna Cheremetevskaia, filla dun avogado de Moscova, sen autorización do seu irmán o tsar Nicolao II de Rusia, e durante este tempo residiu no exilio en Gran Bretaña, aínda que despois se lle permitiu volver á Rusia. Durante a primeira guerra mundial foi distinguido polo seu valor en combate e foi condecorado.
Marzo de 1917
[editar | editar a fonte]
O 2 (15) de marzo de 1917 en Pskov, no salón dun vagón do tren imperial (onde instalarase o Gran Cuartel Xeral naquel momento), despois de penosas meditacións, Nicolao II firmou a acta de abdicación en favor de Miguel. Nicolao II comunicoulle a súa decisión mediante un telegrama:
03 de marzo de 1917Petrogrado. Súa Maxestade Miguel Segundo. Os últimos acontecementos me forzaron a decidir definitivamente sobre esta etapa extrema. Perdóeme, se o aflixín, non tiven tempo para avisar. Continúo irmán sempre fiel e dedicado. Fervorosamente rezo a Deus para o axude a vostede e a súa terra natal.
Nicky.[2][3]
Un día máis tarde, Miguel, premido baixo o poder dos revolucionarios firmou a súa abdicación.
Eu ... tomo unha firme decisión neste caso asume o poder supremo, en caso de que sexa a vontade do noso gran pobo, que é o voto popular, a través dos seus representantes na Asemblea Constituínte, establecer a nova forma de goberno e as leis fundamentais do Estado ruso. Polo tanto, pedindo a bendición de Deus, pídolle aos cidadáns do Estado ruso obedecer ao goberno provisional, a iniciativa da Duma do Estado... ata que se convoque sufraxio universal o antes posible, voto directo, igual e secreto da Asemblea na súa decisión sobre a forma na que a xunta expresou a vontade da xente.[4]
Tras isto remata o período tsarista en Rusia, sendo o último monarca da casa dos Romanov.
Despois da revolución de outubro
[editar | editar a fonte]Despois da Revolución de Outubro, os bolxeviques desterrárono á cidade de Perm, preto da cal foi asasinado o 10 de xuño de 1918, na compaña do seu amigo e secretario inglés, Brian Johnson. Nunca se atoparon os seus restos. A súa viúva e o seu único fillo, o Príncipe Xurxo Brassov, lograron saír de Rusia e trasladarse a Francia.
Devanceiros
[editar | editar a fonte]| 8. Nicolao I de Rusia | ||||||||||||||||
| 4. Alexandre II de Rusia | ||||||||||||||||
| 9. Charlotte de Prusia | ||||||||||||||||
| 2. Alexandre III de Rusia | ||||||||||||||||
| 10. Lois II, Gran Duque de Hesse | ||||||||||||||||
| 5. Marie de Hesse e do Rhin | ||||||||||||||||
| 11. Wilhelmine de Baden | ||||||||||||||||
| 1. Gran Duque Miguel Aleksandrovich de Rusia | ||||||||||||||||
| 12. Friedrich Wilhelm, Duque de Schleswig-Holstein-Sonderburg-Glücksburg | ||||||||||||||||
| 6. Cristian IX de Dinamarca | ||||||||||||||||
| 13. Louise Caroline de Hesse-Kassel | ||||||||||||||||
| 3. Dagmar de Dinamarca | ||||||||||||||||
| 14. Príncipe Guillerme de Hesse | ||||||||||||||||
| 7. Louise de Hesse-Kassel | ||||||||||||||||
| 15. Princesa Louise Charlotte de Dinamarca | ||||||||||||||||
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Rosemary e Donald Crawford: Michael and Natasha, The Life and Love of the Last Tsar of Russia, Weidenfeld & Nicolson, Londres. 1997
- ↑ http://rusopedia.rt.com/personalidades/politicos/issue_181.html
- ↑ 3 марта 1917 г. Петроград. Его Императорскому Величеству Михаилу Второму. События последних дней вынудили меня решиться бесповоротно на этот крайний шаг. Прости меня, если огорчил тебя и что не успел предупредить. Остаюсь навсегда верным и преданным братом. Горячо молю Бога помочь тебе и твоей Родине. Ники. Versión Orixinal en ruso
- ↑ Отказ «восприять Верховную власть» в.к. Михаила Александровича. 3 марта 1917. 34,4х22,5. …принял я твердое решение в том лишь случае восприять верховную власть, если такова будет воля великого народа нашего, которому надлежит всенародным голосованием, чрез представителей своих в Учредительном Собрании, установить образ правления и новые основные законы Государства Российского. Посему, призывая благословение Божие, прошу всех граждан державы Российской подчиниться Временному правительству, по почину Государственной думы возникшему и облеченному всею полнотою власти, впредь до того, как созванное в возможно кратчайший срок на основе всеобщего, прямого, равного и тайного голосования Учредительное собрание своим решением об образе правления выразит волю народа.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Miguel Aleksandrovich Romanov  |
 |
A Galipedia ten un portal sobre: Rusia |
Outros artigos
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Virtual Museum of Michael Romanov in Perm, con información sobre os seus derradeiros días en Perm.
| Predecesor: Nicolao II |
 Tsar de Rusia* 15 de marzo de 1917 - 16 de marzo de 1917 |
Sucesor: Georgii Lvov (Presidente do Goberno Provisional Ruso) Cirilo Vladimirovich (Xefe da Casa Imperial) |
| Control de autoridades |
|
|---|
