Laura Branigan

Laura Branigan

Biografía
Nacemento	(en) Laura Ann Branigan 3 de xullo de 1952 Mount Kisco, Estados Unidos de América (pt)
Morte	26 de agosto de 2004 (52 anos) East Quogue, Estados Unidos de América (en)
Causa da morte	aneurisma cerebral
Lugar de sepultura	sen valor
Educación	American Academy of Dramatic Arts (–1972) Byram Hills High School (en)
Actividade
Campo de traballo	Música pop, filme e música popular
Ocupación	cantante, actriz de cinema, letrista, artista discográfico, pianista, actriz de teatro, actriz de televisión, actriz
Período de actividade	1973 - 2004
Xénero artístico	Música pop e folk rock
Tesitura	Mezzosoprano
Instrumento	Voz
Selo discográfico	Atlantic Records
Familia
Cónxuxe	Lawrence Kruteck (1978–1996), morte do cónxuxe
Sinatura
Páxina web	laurabraniganonline.com

Laura Ann Branigan, nada en Brewster, Nova York, o 3 de xullo de 1952 e finada en East Quogue, Nova York, o 26 de agosto de 2004, foi unha cantante, compositora e actriz estadounidense. A súa canción máis popular o éxito de 1982 "Gloria", que estivo na lista de Billboard durante 36 semanas, entón un récord entre as artistas femininas. En 1984 chegou ao número un no Canadá e en Alemaña e ao número 4 nos Estados Unidos con "Self Control".

Traxectoria

Inicios

Laura Branigan naceu en 1952 no norte do estado de Nova York, cuarta dos cinco fillos de Kathleen O'Hare Branigan (1921–2006) e James Branigan, Sr. (1914–1984), executivo de contas e corretor de fondos, que posteriormente se separaron. Criouse en Armonk.

Estudou na American Academy of Dramatic Arts de Nova York e traballou de camareira mentres estudaba. Finalmente, traballou como corista de Leonard Cohen, durante unha xira por Europa. En 1979 foi contratada por Ahmet Ertegün, de Atlantic Records, mais o selo discográfico non estaba seguro de como categorizala, dado que tiña unha voz forte, cun rango de 4 oitavas.

En marzo de 1982 lanzouse o álbum Branigan, que incluía a canción "Gloria" (gravada orixinalmente por Umberto Tozzi en 1979), que se converteu de inmediato nun éxito internacional. As radios estadounidenses non foron inicialmente receptivas á canción, xa que a combinación do son estadounidense co europeo supuña unha inminente segunda "invasión británica". A canción foi gañando posicións aos poucos, ata converterse nun dos grandes éxitos da década. Chegou a obter un disco de ouro e un disco de platino e a súa interpretación valeulle unha candidatura aos premios Grammy.

No verán de 1983, Branigan lanzou o seu segundo álbum, Branigan 2, cando o estilo europeo synthpop estaba no seu punto máis alto, e Branigan manexou moi axeitadamente a versión en inglés do tema francés "Solitaire", que alcanzou un lugar moi alto nas listas de vendas. Afirmouna nun lugar da historia da música pop e confirmou que non era unha "artista dun só éxito". Este álbum tamén supuxo o primeiro éxito de Michael Bolton, coletrista da canción "How Am I Supposed to Live Without You" e Diane Warren, quen realizou a adaptación en inglés da canción "Solitaire".

O ano 1984 foi o máis alto en canto a fama, xa que a esmagadora produción e o estilo susurrante de "Self Control", canción do cantante italiano Raf, valeulle un éxito mundial. O seu terceiro álbum asaltou a todo o mundo. Como "Gloria", foi producido polo alemán Jack White. A canción converteuse no seu maior éxito internacional, alcanzando os dez primeiros postos de vendas en numerosos países e converteuse case nun himno na radio e nas pistas de baile de todo o mundo, especialmente en Alemaña, onde estivo sete semanas no primeiro posto.

Para o cuarto álbum de Laura, Hold Me (1985), "Self Control" xa varrera territorios que os discos anteriores non coñeceran. De Suramérica a Oceanía, o tema principal "Spanish Eddie" foi o seu sexto éxito en dous anos e medio, e chegou a entrar entre os corenta primeiros, aínda que non superou a posición 20. Hold Me repetiu entre os corenta primeiros e o lanzamento da balada de rock "I Found Someone" (coescrita por Michael Bolton) entrou nas listas de AC ("Adult Contemporary Singles").

En 1987, o álbum Touch marcou un cambio na súa carreira. Cunha nova dirección e recorrendo a novos produtores, tomou un papel máis activo no seu traballo e no estudo. Este disco supuxo o seu regreso ás pistas de baile. Xunto ao trío de compositores Stock, Aitken & Waterman, produciu Shattered Glass, un dos maiores éxitos Hi-NRG. O álbum tamén incluíu a súa versión do éxito de Jennifer Rush "The Power of Love", canción que se situou entre as vinte máis vendidas durante a tempada de Nadal de 1987.

Carreira nos noventa

Laura Branigan, o novo álbum, levou de novo a cantante ás listas de estilo "High Energy" e, con Moonlight on Water, chegou ao máis alto do Top 30 AC. O sétimo álbum de Branigan, Over My Heart (1993), dirixido por Phil Ramone, foi o máis ecléctico. A madureza persoal do artista reflíctese no álbum ao expor temas transcendentais como a perda dun ser querido, un aspecto que tvio verdadeiro significado e espazo no futuro da cantante. Do mesmo disco destaca "The Sweet Hello, The Sad Goodbye", canción escrita por Per Gessle, membro do dúo sueco Roxette. Pouco tempo despois do lanzamento do álbum, deixou a escena musical para pasar un tempo co seu marido, Lawrence "Larry" Kruteck, que caera enfermo de cancro de colon. Por desgraza, Larry morreu en 1996 e non foi ata poucos anos despois cando Laura volveu á esfera pública, disposta a continuar. A pesar de experimentar o arrefriamento con respecto ao seu regreso á popularidade, a imaxe de Branigan aínda era recoñecida en todo o mundo, polo que emprendeu unha xira mundial, que incluíu lugares como Australia, Suráfrica e Chile.

Últimos anos

En 2001, gravou unha versión do éxito de ABBA "The Winner Takes It All", e comezou a traballar en material para un novo álbum, mais o regreso pospúxose debido a fracturas de ambos os fémures, que se produciron debido a unha lesión nunha escaleira na súa casa do condado de Westchester. En 2002 regresou ao espectáculo interpretando o papel de Janis Joplin no musical de off-Broadway Love, Janis, polo que recibiu numerosos recoñecementos.

Laura Branigan perdeu a vida mentres durmía na súa casa de East Quogue, en Long Island, o 26 de agosto de 2004, debido a un aneurisma cerebral. O seu pai e o seu avó paterno morreran pola mesma causa. O seu irmán Mark Branigan indicou que a cantante dixera a un amigo que sufrira dores de cabeza durante as últimas dúas semanas mais que non solicitara atención médica. Foi incinerada e as súas cinzas espalláronse polo estreito de Long Island.

Arredor de 2005, os seus seguidores abriron un memorial na casa onde vivira Laura coa súa nai, á que coidaba meses antes da súa morte. No que se converteu nun evento anual, os seus seguidores reencontráronse en 2006 e conmemoraron así a súa vida e o seu legado artístico.

Discografía

• Branigan (1982)
• Branigan 2 (1983)
• Self Control (1984)
• Hold Me (1985)
• Touch (1987)
• Laura Branigan (1990)
• Over My Heart (1993)

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Páxina oficial